در اعمـاق تاریـک بـی‌بـی‌سی

به گزارش 598، روزنامه وطن‌امروز، مطلب نخست صفحه یک روزنامه خود را امروز دوشنبه 7/12/91 به گزارشی درخصوص بی‌بی‌سی اختصاص داد.

این روزنامه نوشت: همزمان با انتشار 3000 صفحه از گزارش نیک پولارد درباره رسوایی مربوط به جیمی سویل در بی‌بی‌سی، ابعاد تازه‌ای از اتفاقات پشت‌پرده قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین بنگاه خبرپراکنی جهان فاش شد. طبق این افشاگری، مدیران اجرایی بی‌بی‌سی از شخصیت سیاه و تخلفات مجرمانه «جیمی سویل» آگاه بودند اما پس از مرگش با قدردانی از او سعی کردند بر این تخلفات سرپوش بگذارند.

در همین راستا روزنامه گاردین به گفت‌وگو با یکی از کارکنان بی‌بی‌سی پرداخته و او معترف است: «مدیران اجرایی بی‌بی‌سی پیش از افشای رسوایی اخلاقی «جیمی سویل» مجری سابق این شبکه از شخصیت سیاه او آگاه بودند اما سعی می‌کردند با پخش برنامه‌هایی در قدردانی از زحمات او بر این رسوایی‌ها سرپوش بگذارند».

مدیران بی‌بی‌سی می‌خواستند به این طریق اذهان عمومی را به سمت دیگری سوق دهند تا رسوایی‌های اخلاقی سویل هیچگاه آشکار نشود. در حقیقت برگزاری مراسم یادبود و مروری بر زندگی و دوره کاری این مجری که پس از مرگ او از بی‌بی‌سی پخش شد به ادامه سرپوش گذاشتن بر رفتار مجرمانه و پنهان کردن لطمه‌هایی که سویل پس از خود بر جای گذاشته بود، کمک کرد.

متن تحقیقات جدید درباره مساله رسوایی‌های سویل حاکی از آن است که حتی مسؤولان پخش برنامه‌های مربوط به او نگران به تصویر کشیدن شخصیتش بودند. گفت‌وگوهای مدیران اجرایی ارشد بی‌بی‌سی با تیم تحقیقاتی «نیک پولارد» اکنون نشان می‌دهد تا زمان بازگو شدن حقایق درباره سویل تا چه اندازه قضاوت‌های متفاوت درباره او وجود داشت. هلن گودمن، وزیر فرهنگ سایه که مسؤول اصلاح رسانه‌هاست اواخر هفته گذشته خواستار بررسی کامل سیاست‌های بی‌بی‌سی درباره برنامه‌های خاص این مجموعه شده و می‌گوید: «تحقیقات نشان‌دهنده هرج و مرج تمام‌عیاری در سطح مدیریتی بی‌بی‌سی وجود دارد و مردم باید از این حقایق خبر داشته باشند». جیمی سویل یکی از برجسته‌ترین مجریان بی‌بی‌سی در دهه 70 و 80 میلادی بود که اخیرا مشخص شد در زمان فعالیت خود به ده‌ها کودک و نوجوان تجاوز جنسی کرده است؛ همان کسی که در سال 1990 نشان شوالیه را از ملکه الیزابت دریافت کرده بود. در حالی که شبکه بی‌بی‌سی‌ به خاطر پرونده رسوایی جنسی سویل بدترین بحران خود را می‌گذراند، تحقیقات دیگری هم در سال جاری در حال انجام است که دامنه رسوایی‌های بیشتر در این شبکه را بیش از پیش آشکار‌ خواهد کرد.

سیاست اشباع افکار عمومی

روز جمعه بود که خود بی‌بی‌سی اقدام به انتشار تحقیقات، اسناد و مصاحبه‌های بازرس ویژه پرونده سویل کرد. این سیاست خبری برای رسانه‌ای که هیچ بویی از اخلاقیات نبرده، چندان عجیب نیست. زیرا بنگاه خبرپراکنی بریتانیا با انتشار انبوهی از اسناد و اطلاعات درباره یک مهره سوخته، قطعاً بیشتر از قبل دچار فشارهای ناشی از رسوایی نمی‌شود و ضمنا می‌تواند خود ابتکار عمل را در پوشش رسانه‌ای ماجراهای مجری کودک‌آزار انگلیسی به دست بگیرد.

سیاستی که به آن «اشباع افکار عمومی؛ اطلاعات کم‌اهمیت» می‌گویند و همچنین با این روش بی‌بی‌سی ژستی مسئولانه در قبال افکار عمومی بریتانیا می‌گیرد و همزمان مدیران جدیدی که توسط دولت محافظه‌کار کامرون از بالا به این نهاد اطلاعاتی – تبلیغاتی تحمیل می‌شوند، می‌توانند با چوب «سویل» تمام مهره‌هایی را که نمی‌خواهند از ساختار بنگاه برانند.

در همین حال برخی رسانه‌های مستقل به جای سرگرم شدن با آنچه توسط بی‌بی‌سی درباره رسوایی «جیمی سویل» و ضعف‌های ساختاری و مدیریت موسسه منتشر شده، روی آنچه هنوز مشخص نشده متمرکز شده‌اند؛ از جمله 3 درصد از مطالبی که در میان 3000 هزار صفحه اخیر رویشان خط تیره گرفته شده است. مثلا طبق تحقیقات «وطن‌امروز»، بسیاری از اطلاعات مربوط به جنس و نحوه ارتباطات جیمی سویل به عنوان «مصون‌ترین کارمند» مجموعه بی‌بی‌سی، درز گرفته شده‌اند چراکه در این‌صورت فاش می‌شود این فرد منحرف که به‌خاطر بیش از 600 مورد تجاوز به عنف به کودکان و زنان و مردان مجرم شناخته شده، عضوی از یک حلقه بسیار وسیع از چهره‌های سلطنتی حکومتی و بانفوذ بریتانیاست که همگی آلوده به «کودک‌آزاری»، «سادیسم حاد» و گرایش‌های جنسی منحرفانه مثل همجنس‌بازی هستند. بزودی گزارشی مبسوط در این باره را در «وطن‌امروز» خواهید خواند.

واکنش رسانه‌ها

به دنبال افشاگری‌های دوباره درباره نقش مدیران اجرایی بی‌بی‌سی در پنهانکاری جنایت‌های انسانی مجری سابقش، نشریات و رسانه‌های جزیره واکنش‌های جالبی داشتند.

روزنامه دیلی تلگراف می‌نویسد بی‌بی‌سی چنان مجموعه‌ای بی‌پایان از کله‌گنده‌های مساله‌دار و رسانه‌ای است که مدیران آن نه تنها می‌ترسند خبری از آنها به بیرون درز کند بلکه حتی از معرفی زندگی و شرایط آنها به افکار عمومی هراس دارند.

روزنامه دیلی‌میل هم به جای اطلاعات منتشر شده توسط بی‌بی‌سی نگران اطلاعاتی است که هنوز منتشر نشده‌اند و با پاراگراف‌های بسیاری که در گزارش پولارد سیاه شده‌اند و معلوم نیست از چه فجایع بیشتری در داخل این بنگاه خبر می‌دهند و اینکه شاید سیاست انتشار اطلاعات کم‌خطر توسط بی‌بی‌سی به این خاطر در پیش گرفته شده که با اشباع کردن افکار عمومی با حجم زیادی از اطلاعات، تا مدت‌های مدیدی از افشای اسرار سیاه‌تر داخل کریدورها، استودیوها و اتاق‌های پشتی ساختمان «محله سفید» لندن جلوگیری شود.

اما گاردین، رسانه نزدیک به حزب کارگر انگلیس که در سال‌های اخیر همواره سنگ بی‌بی‌سی را به سینه می‌زد، حال با آگاهی از اینکه دست دولت محافظه‌کار در پشت افشاگری‌ها و تحولات اخیر بنگاه خبرپراکنی بریتانیاست تا پس از زلزله اخیر، عنان بی‌بی‌سی را به دست گیرد، مواضع تند و متفاوتی در باره همراه سابق اتخاذ کرده است که آخرین آنها روی جلد شماره شنبه گاردین مشهود بود. گاردین مدیران ارشد بی‌بی‌سی را «بی‌مبالات، مسموم و عنان از کف داده» توصیف می‌کند و از قول «لرد پتن» رئیس فعلی بنگاه می‌نویسد بی‌بی‌سی رهبران ارشد دارای مصونیتی، حتی بیش از چین دارد. روزنامه تایمز نیز بی‌بی‌سی را متهم کرده که اطلاعاتی کلیدی را در مورد چهره‌های پشت‌‌پرده‌اش از مطالب منتشر شده اخیر حذف کرده و بحران داخلی این موسسه را به کنایه از نام «سویل» به «سیویل‌وار» یا جنگ داخلی تشبیه کرده است.