پایگاه 598- حسن نوروزی / اخبار و تحليل های سیاسی روزها و هفته هايی که از آغاز سال 1390 می گذرد، کم کم ما را با اين سؤال رو به رو می کند که مگر امسال «جهاد اقتصادی» نیست و مگر قرار نیست با «اصلی و فرعی کردن امور» که منطق بصیرت است، به مبارزه اقتصادی و فرهنگی با دشمن بپردازيم و الگوی نوين و جامعی از حکومت جمهوری اسلامی، در مقابل ملت های انقلابی، بالای دست بگيريم؟ پس چرا این همه فکر و دغدغه رجال سیاسی و فرهنگی، به موضوعات درجه دوم اختصاص می يابد؟
البته یک طرفه به قاضی نمی رویم. مسئله آقای مشایی پس از تذکرات علما و نخبگانی که عمری اهل بصیرت بوده اند نگران کننده شده است و متأسفانه دولت و شخص مشایی هم با ارائه حرف های نسنجیده و غلط و با بی تدبيری و ضعف در مدیريت افکار عمومی و نیز قرار گرفتن در موضع تهمت، به این نگرانی دامن زده و افکار عمومی را مشوش می کند و در واقع، برای خودش مشکل درست می کند و دود این ماجرا به چشم خودشان می رود. برخی از نخبگان منتقد و نویسندگان هم البته در این موضوع مقصرند.
شاید همانها بودند و هستند که با تبليغات شبانه روزی علیه مشایی، او را به مرکز تحلیل ها و گمانه زنی های سیاسی سوق داده و قدرت عمل بالایی به آقای مشایی برای نقش آفرینی های آینده بخشیده اند. کاش نقد مشایی را از شکل تند سياسی به شکل منطقی و فرهنگی تبديل باز می گرداندیم تا از طریق نقد فرهنگی او فایده ای هم نصیب پروژه انقلاب فرهنگی می شد.
شاید یکی از دلایل حساسیت بیش از حد روی مشایی، امتداد نگاه صرفاً سياسی به فتنه 88 (نه نگاه توأمان فرهنگی و سياسی به این فتنه) می باشد.
اگر فتنه 88 را محصول توطئه و نیروسازی و شورش علوم انسانی غربی علیه انقلاب اسلامی می دانستیم، برای خشکاندن ریشه فتنه 88 حالاحالاها کار داشتیم و باید برنامه ريزی های دیگری می کرديم، و لازم نبود این همه وقت سیاسی روی یک فرد غیرمهم مثل مشایی صرف کنیم و از مسائل اصلی کشور غفلت کنیم.
باید به رهبری و مدیریت امام خامنه ای (مدظله) اعتماد راسخ داشته باشیم و مطمئن باشیم اگر انحراف مهمی در حرکت رو به پیش ملت ایران رخ دهد ـ همان گونه معظم له در جمع مردم فارس فرمودند ـ ايشان نسبت به آن هشدار داده و اصلاح خواهند نمود.
خلاصه اين که لازم نيست به این همه اختلاف و بدبینی دامن بزنیم و مسئولان قوا و به ويژه دولت که به صورت شبانه روزی خدمت می کنند، را دلسرد نماییم.