مغنیه که در خانوادهای پنج نفره متشکل از پدر، مادر و دو برادرش به نامهای «جهاد» و «فواد» میزیست، تحصیلات عالی خود را در دانشگاه آمریکایی بیروت به پایان رساند.
جهاد، برادر عماد، در سال ۱۳۶۳ در عملیات علیه اشغالگران به شهادت رسید. فؤاد نیز قربانی توطئه سازمان جاسوسی اسرائیل موساد شد و به شهادت رسید.
عماد از سن ۱۷ سالگی با سازمان آزادیبخش فلسطین همکاری مبارزاتی داشت، مدتی محافظ شخصی یاسر عرفات بود، ولی پس از حمله سراسری ارتش صهیونیستی در خرداد ماه ۱۳۶۱ به لبنان که تا بیروت پایتخت این کشور پیش رفت، پس از عقبنشینی و خروج نیروهای عرفات از راه بندر بیروت، از این گروه فاصله گرفت و به جنبش شیعی «افواج المقاومة اللبنانیة» که توسط امام موسی صدر و شهید دکتر مصطفی چمران بنیانگذاری شده بود، پیوست.
استعداد فراوان، از خودگذشتگی و شجاعت که از ویژگیهای بارز او به شمار میآمدند، در هم آمیخته و از او شخصیتی انقلابی تمام عیار پدید آورد.
با تشکیل حزبالله لبنان در سال ۱۳۶۲، عماد مغنیه نیز همچون حجتالاسلام «سیدعباس موسوی»، دبیر کل حزبالله که بعدها در حمله تروریستی بالگردهای رژیم صهیونیستی به شهادت رسید و سیدحسن نصرالله، دبیر کل کنونی حزبالله، از جنبش امل خارج شد و در مقاومت اسلامی نقش بسزایی ایفا کرد.
شرکت او در سلسله عملیات نظامی و کارساز علیه اشغالگران صهیونیست، باعث شد تا دشمنان از او به عنوان شخص اول در نبرد با مقاومت اسلامی یاد کنند.
آن چه مسلّم است، بر خلاف آنچه آمریکا و رژیم صهیونیستی علیه عماد مغنیه جوّسازی میکنند و او را تروریستی بزرگ مینامند، وی تنها رزمندهای خالص از مقاومت اسلامی لبنان بود که برای نجات کشورش از اشغالگران، تا پای جان مبارزه کرد و بیش از ۲۶ سال، سازمانهای اطلاعاتی سیا و موساد را به دنبال خود کشاند. جایزه ۲۵ میلیون دلاری پلیس «اف.بی.آی» آمریکا برای زنده یا مرده عماد، نشان از هراس جنایتکاران و تروریستهای دولتی از هرگونه مقاومت دارد.
از عماد مغنیه به عنوان مغز متفکر به اسارت در آوردن سربازان رژیم صهیونیستی در تابستان سال ۱۳۸۵ و همچنین فرمانده جنگ ۳۳ روزه رزمندگان مقاومت اسلامی علیه تهاجم همه جانبه اسراییل نامبرده می شود.