آمار تلفات مهم نیست؛ هرجا منافعمان اقتضا کند مداخله نظامی می کنیم!

سرویس بین الملل پایگاه 598 - سایت خبری آتلانتیس در مطلبی با تیتر سوریه، عراق نیست به نقل از موسسه بروکینگز از اتاق فکرهای اصلی ایالات متحده، نوشت: ”برخی منابع اطلاعاتی تا کنون شمار کشته شدگان آشوب های داخلی سوریه را حدود 60 هزار تن تخمین زده اند... قطعا مداخله نظامی امریکا باعث افزایش این آمار خواهد شد، اما با این وجود اگر منافعمان اقتضا کند مداخله نظامی می کنیم."

با اینکه باراک اوباما بعد از تجربه تلخ جنگ عراق تمایلی به شروع یک جنگ دیگر نشان نداده است اما برخی مشاوران وی در دولت و در اتاق فکرهای امریکا هنوز هم بر طبل جنگ می کوبند.


آتلانتیس در مطلب دیروز خود نوشت: ”زمانی که ما پیشنهاد مداخله نظامی در سوریه دادیم و موافقتی صورت نگرفت تعداد تلفات جنگی فقط 5000 تن بود و هنوز خطر استفاده از تسلیحات بیولوژیکی توسط رژیم اسد وجود نداشت... پیشتر گمان می کردیم رسیدن تعداد تلفات به 15000 تن خط قرمز دولت اوباماست اما ظاهرا حد و مرزی برای کشتارها و وادار کردن اوباما به دخالت نظامی از این منظر وجود ندارد بلکه خط قرمز وی استفاده از تسلیحات شیمیایی است."

این دسته از مشاوران دولت امریکا که به هر طریق ممکن دنبال شروع یک درگیری نظامی جدید هستند اخیرا وجهه بشردوستی به خود گرفته اند و داد سخن می رانند که ”چرا ملاحظات امنیت بین الملل باید خط قرمز تلقی شود ولی جان ده ها هزار نفر از مردم یک کشور اثری در تصمیم گیری ها ندارد!" این در حالی است که شرایط کنونی سوریه نتیجه سیاست های غلط همین افراد در یاغی کردن سلفی های وهابی و القاعده عربستان و ... است.

طرز فکر پلید متمایل به جنگ، بنا به اعتراف خود، نه نگران رعایت اخلاقیات است و نه ترسی از افزایش آمار تلفات دارد. بلکه باز هم بنا به اقرار خود آنان تنها موضوع تعیین کننده این است که دولت اسد و اطرافیان وی تفکر ضدامریکایی دارند.

بنابراین طرفداران مداخله نظامی، هم برای اخلاقیات توجیه می تراشند و هم کشتار مردم در بُعد جدید جنگ را بی اهمیت می دانند. درواقع مدعای آنان این است که اگر رژیم بشار اسد مخالفان وحشی و آدمکش را سرکوب کند مرتکب جنایت جنگی شده است اما جان افرادی که به دست نظامیان امریکایی و در جنگ امریکا کشته می شوند چندان اهمیتی ندارد، بلکه نتیجه امر مهم است که با پایان یافتن ماجرا، جان افرادی نیز حفظ می شود!!

متفکران اتاق فکر بروکینگز تز جالب توجه دیگری نیز دارند: ”اوباما حتی اگر تمایل چندانی به مداخله نظامی ندارد، اما باید وانمود کند که این وقوع جنگ امری محال نیست." اتلانتیس به نقل از آنان می نویسد ”در مسئله لیبی، دقیقا بعد از مداخله نظامی امریکا بود که قذافی سرانجام راضی به مذاکره با مخالفان شد. در بوسنی نیز، پس از مداخله ناتو و کشاندن صرب ها به میز مذاکره بود که تا حدودی صلح به منطقه برگشت."

در این بین، چیزی که عیان است این است که امریکا از هر راهی استفاده خواهد کرد تا یک دولت مخالف سیاست های ایالات متحده و اسرائیل، که از قضا یکی از متحدین اصلی ایران نیز هست در منطقه استراتژیک غرب آسیا بر سر کار نماند؛ در این بین و پس از حمایت روسیه از اسد امریکا حتی به این فکر افتاد تا با دادن امتیازاتی به روسیه او را به سمت خود جذب کند. جو بایدن، مشاور رئیس جمهور امریکا در ملاقات خود با سرگئی لاوروف به وی پیشنهاد داده بود همانطور که در مسئله جلوگیری از تسلیحات کشتار جمعی پس از پایان جنگ سرد، این دو کشور توانستند همکاری خوبی با هم داشته باشند، در مسئله سوریه نیز همکاری این دو کشور مشکل سوریه را حل خواهد کرد!

 البته امریکا این همکاری ها را فقط در محدوده جلوگیری از استفاده احتمالی اسد از تسلیحات شیمیایی و بیولوژیک عنوان کرده است. باید دید آیا پیشنهادات امریکا برای روسیه تا آن حد جذاب خواهند بود که این کشور از منافع خود دست بکشد یا نه.