به گزارش 598 به نقل از سایت گل- خط دفاع و دروازه این تیم طی ۴-۳ بازی گذشته نقطه اتکای این تیم بوده و سرخها هر چقدر که در گلزنی ناکام بودهاند گلی هم دریافت نکردهاند تا به دروازهبان و مدافعانشان بنازند.
هر چند در بازی با فولاد و داماش پرسپولیس تا حدودی با خوششانسی دروازهاش را بسته نگه داشت اما هر چقدر که این خط دفاع و دروازه ثبات پیدا میکند یک معادله مجهول در قلب خط دفاع باقی مانده که مشخص نیست جوابش چه خواهد بود. از وقتی گلمحمدی سرمربی پرسپولیس شده و سیستم بازی تیمش را از 3-5-2 به ۲-۴-۴ تغییر داده مجبور شده یکی از سه مدافع میانی نامدارش را روی نیمکت بنشاند که البته قطعا سیدجلال هیچگاه گزینه نیمکتنشینی نبوده است.
تا اینجا گلمحمدی در ۸ بازی که تیمش را به میدان فرستاده در کنار سیدجلال حسینی مدافع مستحکم و ملیپوشش ۴ بار از علیرضا نورمحمدی و ۴ بار از محسن بنگر استفاده کرده و به نظر میرسد برای استفاده از زوج سیدجلال روند چرخشی را در نظر گرفته است.
البته در بازی حساس با استقلال نورمحمدی به میدان رفت تا این ذهنیت نزد هواداران و رسانهها تقویت شود که یحیی به نورمحمدی اعتقاد بیشتری دارد اما خب ظاهرا نمیتوان از تجربه و هماهنگی بنگر با سیدجلال که سه فصل کنار هم در سپاهان بازی کردند به راحتی عبور کرد.
در دیدار با فولاد هم بنگر در کنار سیدجلال به میدان رفت و البته اشتباه فاحشی نداشت اما اگر بنا بر سستم چرخشی باشد در دیدار هفته آینده نوبت نورمحمدی است که مقابل نفت تهران بازی کند.
با این حال اگر گلمحمدی، نورمحمدی را به میدان نفرستد این معادله پیچیدهتر خواهد شد و مشخص میشود نوع تمرین این دو بازیکن، آنالیز بازی مهاجمان حریف یا مسائل فنی دیگر در انتخاب نهایی یحیی موثر بوده است. ظاهرا چون گلمحمدی خودش در این پست بازی میکرده و با وظایف و خصوصیات یک مدافع خوب آشناست در انتخاب مدافعان میانی تیمش وسواس زیادی به خرج میدهد.