کی‌روش: هنوز هم با رنگ آبی مشکل دارم!

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کارلوس کی‌روش در گفت و گوی مفصل خود با سایت فیفا درباره مسایل مختلفی از جمله تیم ملی پرتغال، فوتبال اسپانیا، منچستر یونایتد و حضورش در فوتبال ایران صحبت کرده است.

* از حضور شما در فوتبال ایران یک سال و نیم می‌گذرد، این تجربه را چطور ارزیابی می‌کنید؟

- تجربه خوبی بوده است. تا جایی که داریم ما با یک روند ثابت در حال رسیدن به نقطه مورد انتظارمان برای پیشرفت‌ هستیم. ما برای کسب یک جایگاه در جام جهانی به شدت تلاش می‌کنیم و در حال حاضر در وضعیت خوبی هستیم. سه بازی دیگر باقی مانده است. قصد داریم که تا لحظه آخر نهایت تلاش خودمان را برای رزرو کردن بلیت صعود به جام جهانی انجام دهیم، چرا که رقابت بسیار سخت و نزدیک است.

* ایران از سال 2006 به جام جهانی صعود نکرده است، آیا این موضوع فشار بیشتری را به شما متحمل می‌کند؟

- فشار بخشی از زندگی من است و همین طور بخشی از فوتبال. برای من کسب نتایج خوب یک عامل انگیزشی است. بدون شک آرزوی هر ایرانی تجربه دوباره حضور در جام جهانی است. با این حال فقط 32 تیم فرصت حضور در جام جهانی را دارند و در این میان بعضی از تیم‌ها باید کمی شانس هم داشته باشند. برای این که به رویای حضور در برزیل واقعیت ببخشیم باید تا جایی که می‌توانیم خود را آماده نگه داریم و بهترین بازیکنانمان را انتخاب کنیم و بر روی صعود به جام جهانی تمرکز کنیم. این همان کاری است که ما الان در حال انجام دادن آن هستیم.

* فکر می‌کنید رقابت بین بزرگان آسیا با تیم‌های دیگر این قاره نزدیک شده است؟

- بدون شک همین طور است. ژاپنی‌ها که از 30 سال پیش تلاش زیادی برای پیشرفت فوتبالشان انجام داده‌اند هنوز بالاتر از سایر تیم‌ها هستند. با این حال آنچه که من را شگفت زده می‌کند رقابت بین تیم‌های در حال پیشرفت آسیا و همین طور تیم‌های رو به رشد اروپا و آمریکای جنوبی است. در سال‌های اخیر آسیا پیشرفت زیادی داشته، اما تیم‌های اطراف خلیج فارس هم در همین مسیر حرکت کرده‌اند. مسایل زیادی هستند که بار دیگر به آنها توجه شود. مثل این که بازی‌ها چطور برنامه‌ریزی شده‌اند یا تیم‌های جوانان چطور اداره می‌شوند. بنابراین از همین طریق می‌توان رقابت را کاهش داد. ما نباید فراموش کنیم که همزمان با تلاش‌های ما اروپا و آمریکای جنوبی هم پیشرفت کرده‌اند و سرمایه‌گذاری زیادی انجام داده‌اند. شما باید بدانید که کاری که در آسیا انجام می‌دهیم کافیست یا خیر. اگر این را از من بپرسید، می گویم نه. هنوز فاصله زیادی داریم.

* به اروپا اشاره کردید. تیم ملی کشورتان در یورو 2012 به نیمه نهایی رسید. به نظر شما آنها به چه چیزی نیاز دارند تا به سطح بالاتری برسند؟

- شما باید پتانسیل فوتبال پرتغال را در نظر بگیرید که از بین 10 میلیون نفر جمعیت کمی بیشتر از 130 هزار بازیکن حرفه‌ای وجود دارد. ما در رقابت با گروهی از میلیون‌ها بازیکن حرفه‌ای در برزیل، آرژانتین، انگلیس، هلند و فرانسه هستیم. وقتی این‌ها را در ذهنمان مرور می‌کنیم متوجه می شویم که باشگاه‌های پرتغال و همین طور تیم ملی این کشور در مقایسه با آلمان، ایتالیا یا فرانسه عملکرد خوبی داشته‌اند. پورتو و بنفیکا در میان 10 باشگاه برتر اروپایی قرار گرفته‌اند و تیم ملی پرتغال هم به رقابت‌های اروپایی راه یافته است. مهم‌تر از آن تیم ملی جوانان ما در سطح خوبی قرار دارد و این را هم نباید فراموش کنیم که بازیکنان و مربیان ما در سطح جهان مورد علاقه باشگاه‌های بسیاری هستند.

* شما به عنوان کاشف بازیکنانی مثل لوئیس فیگو و روی کاستا شناخته شده‌اید که هر دو بخشی از نسل طلایی فوتبال پرتغال بوده‌اند. فکر می‌کنید پرتغال می‌تواند شاهد رشد استعدادهای مشابهی در آینده باشد؟

- بدون شک در پرتغال این پتانسیل وجود دارد. اما مشکل این است که همه فکر می‌کنند یک چوب جادویی وجود دارد و خواهان نتیجه‌گیری سریع هستند. فکر می‌کنم دیگر نمی‌توانیم مثل نسلی که فیگو و کاستا را داشت در فوتبال پرتغال ببینیم. چرا که آن نسل نتیجه‌ شش یا هفت سال کار مداوم در میان بازیکنان 13 تا 20 سال بود. در حال حاضر این موضوع امکان پذیر نیست، چرا که شما زمان قابل توجهی را نیاز دارید تا بتوانید تیمی بسازید که به خوبی و به سرعت فوتبال را یاد بگیرد.

* لوئیس فیلیپه اسکولاری که در جام جهانی 2002 برزیل را قهرمان جهان کرد، بار دیگر به عنوان مربی تیم ملی این کشور انتخاب شده است. فکر می‌کنید او بار دیگر می تواند در دوره بعدی جام جهانی این افتخار را تکرار کند؟

- اسکولاری، مربی بزرگی است و در زمان خوبی تیم را در دست خود گرفته است. جام جهانی در کشور آنها برگزار می‌شود. بنابراین بدون شک آنها مدعی خواهند بود. آخرین باری که برزیل میزبان جام جهانی بود، نتوانست بدرخشد، اما آنها توانایی فوق‌العاده‌ای دارند و شما می‌توانید انتظار داشته باشید که آنها بهترین نمایش خود را انجام دهند.

* فوتبال اسپانیا در چند سال گذشته درخشش فراوانی در صحنه بین‌المللی داشته است. نظر شما درباره تلاش‌های فدراسیون این کشور برای پیشرفت فوتبال اسپانیا چیست؟

- من با نحوه کار آنها خیلی آشنا هستم. زمانی که در فدراسیون فوتبال پرتغال بودم، تصمیم داشتیم کارهایی را انجام دهیم که پیش از ما اسپانیا آنها را انجام داده بود. سرمایه‌گذاری‌ها، کیفیت ورزشگاه‌ها، آکادمی‌های جوانان، مربیان، پخش تلویزیونی ، تبلیغات و در کل تلاش آنها به موفقیت فوتبال اسپانیا کمک کرده است. جام جهانی 1982 و بازی‌های المپیک هر دو به پیشرفت فوتبال اسپانیا کمک کرد. مهم‌تر از آن بارسلونا موفق شد چیزی که من اسم آن را «هنر قهرمانی» می گذارم پایه گذاری کند. آنها این کار را با پیروزی در هر رقابتی در حالی که به زیبایی فوتبال را ارائه می‌دهند، به دست آوردند. وقتی در منچستر یونایتد بودم همیشه سعی می‌کردیم علاوه بر پیروز شدن زیبا بازی کنیم تا در پایان روز هوادارانی که به ورزشگاه آمده بودند سرگرم شده باشند.

* قبول دارید که کمی عجیب است که از شما به عنوان مربی سابق رئال مادرید بشنویم از بارسلونا تعریف و تمجید می‌کنید.

- باید شفاف و رو راست باشیم. رئال مادرید باشگاه بزرگی است که بازیکنان فوق‌العاده‌ای دارد، اما ما باید واقع نگر باشیم. وقتی که شما 10 یا حتی 50 بازی بارسلونا را می‌بینید هر دفعه با بازی این تیم سرگرم شده‌اید. آنها تیمی هستند که لذت فوتبال را به شما می‌دهند در عین حال بازی‌های خود را می‌برند. نمی‌خواهم بگویم که کریستیانو رونالدو و سایر بازیکنان رئال آنقدر جذاب نیستند که بازی‌هایشان را نگاه کرد، اما بارسا در هر بازی سطح فوق‌العاده‌ای از فوتبال را بازی می‌کند. چه در پاس کاری و چه در مالکیت توپ و تمام کنندگی. من چنین چیزی را در منچستر هم تجربه کرده‌ام. ما بازی‌هایمان را با نمایش هجومی و جذاب می‌بردیم که مردم را خوشحال می‌کرد. گذشته از هر چیز این مهم‌ترین هدف ورزش است.

* حالا که از منچستر یونایتد صحبت کردید از قهرمانی منچسترسیتی در فصل قبل شگفت زده نشدید؟

- (می‌خندد) من هنوز هم مشکلاتی با رنگ آبی دارم. دیدن آبی آسمانی را دوست دارم، ولی برخی اوقات دیدن این رنگ آزارم می‌دهد. وقتی شما با منچستر یونایتد کار کرده باشید، این باشگاه تا همیشه تبدیل به بخشی از وجود شما می‌شود. به خاطر همین فصل قبل با از دست دادن قهرمانی خیلی ناراحت بودم، اما امیدوارم که امسال اوضاع بهتر باشد.