تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
598 به نقل از تریبون مستضعفین، صبحگاه پنجشنبه خبری مبنی بر حمله جنگنده‌های اسرائیلی به یک مرکز علمی ارتش سوریه در۴۰ کیلومتری خاک سوریه منتشر شد که بسیاری از تحلیلگران و رسانه های منطقه را غافلگیر کرد.
ما در این مقاله سعی داریم ابتدا به بررسی شرایط فعلی سوریه در منطقه بپردازیم؛ سپس سناریوهای احتمالی از این حمله را مورد بررسی قرارا دهیم.
۱٫بررسی شرایط فعلی سوریه در منطقه:
الف) تغیییر موضع امریکا و غرب از راه حل نظامی به راه حل سیاسی و گفت و گو:
با ادامه دار شدن جنگ سوریه و عدم عقب نشینی محور مقاومت و روسیه، غرب با توجه به روند منطقه و افزایش فشارهای افکار عمومی و نفرت از غرب مخصوصا پس از رسوا شدن جنایت‌های گروه های تروریست مخالف بشار اسد، برای نخستین بار پس از آغاز ناآرامی‌ها در دمشق (بعد از دادن هزینه‌های گزاف طی ۲۲ ماه) سخن از راه حل سیاسی و دولت انتقالی می‌زنند. این تغییر راهبرد در اظهارات سران غربی هویداست.
ب)تغییر موضع شورای قطر(ائتلاف انقلابی و مخالفان):
گروه ائتلاف انقلابی و مخالفان اخیرا زیر نظر قطر و امریکا ایجاد شده بود تا برای سوریه پس از سقوط بشار اسد کابینه تشکیل دهد. این گروه در اساسنامه اولیه خود هرگونه مذاکره با دولت بشار اسد را غیرممکن و نامشروع می‌خواند و تنها راه حل را کنارگیری بشار اسد یا راه حل نظامی می‌دانست.
احمد الخطیب مسئول این شورا هفته گذشته از شرکت این گروه در گفت و گوی ملی طرح بشاراسد خبر داد؛ که نشان از عقب نشینی جدی‌ترین مخالفان خارجی است.
ج) پیشروی ارتش و پاکسازی: در هفته‌های گذشته شاهد تسلیم شدن و نابودی تعداد زیادی از افراد مسلح مخالف دولت دمشق در ریف دمشق و حلب و دیگر مناطق سوریه بودیم که ضربه شدیدی به گروه های مسلح بود.
۲. بررسی سناریوهای احتمالی:
درصورت واکنش فوری و نظامی ارتش سوریه:
الف) جنگی تمام عیار در منطقه بین محور مقاومت و سازش
ب) کاهش تمرکز قدرت ارتش سوریه بر مناطق امن و کندشدن روند پاکسازی های اخیر
ج) بازگشت موضع غرب به راه حل نظامی:
در این حالت اگر سوریه وارد یک تصمیم آنی و سریع می‌شد و به مناطق مرزی فلسطین اشغالی حملات موشکی و زمینی تلافی جویانه انجام می‌داد، رژیم اشغالگر قدس و جریان افراطی سازش بار دیگر موفق می‌شدند غرب را مجاب به راه حل نظامی کنند و ما شاهد تغییر موضع آمریکا و غرب از روند سیاسی به مقابله نظامی در حمایت از رژیم اشغالگر قدس بودیم، که بردی بزرگ برای اسراییل به شمار می‌رفت.
واما دیگر سناریوها:
د) تلاش اسراییل برای بازگشت حیثیت از دست رفته پس از جنگ هشت روزه
ه)بازگرداندن روحیه گروه های مسلح مخالف پس از چند هفته شکست های پیاپی
و) شعله ور کردن اختلاف های کشورهای عربی:
این سناریو با سکوت اتحادیه عرب و انتشار اخبار مبنی بر چراغ سبز عربستان و قطر و کمک های اطلاعاتی آنان، جنبه عملی بیشتری به خود گرفت. در حالی که امروزه مهمترین نیاز منطقه و جهان عرب برای عبور از ناآرامی ها مخصوصا در مصر، عراق و لبنان ، وحدت کشورهای عربی و اسلامی است . ایجاد تنش بین احزاب داخلی کشورها و دولت های عربی با جلب نگاه ها باری دیگر به سوریه و ایجاد اختلاف، یک پیروزی بزرگ برای طراحان ناامنی در مصر و عراق است.
و در پایان:
بسیاری از افکارعمومی انتظار واکنش سریع از سوی ارتش سوریه را داشته‌اند، اما ارتش سوریه با یک بیانه قاطع در آن تأکید کرد «که این تجاوز خطرناک بر حاکمیت سوریه، هرگز سوریه و نقش این کشور را تضعیف نخواهد کرد و مردم سوریه را از ادامه حمایت های خود از جنبش های مقاومت و مسائل عادلانه عرب و در رأس آنها قضیه فلسطین دلسرد نخواهد کرد» تا هم برخی از سناریوهای احتمالی بالا را تاحدودی خنثی کند و هم وجهه و اقتدارخود را در بین کشورهای عربی و اسلامی حفظ کند.
آماده باش بودن سراسر اسراییل، نیروهای نظامی امریکا در اردن، تخلیه مناطق استراتژیک از تیررس سلاح های مقاومت (از جمله شهر حیفا) نشان از این دارد که ارتش اسراییل و غرب منتظر عکس العمل آنی سوریه زیر فشارهای افکار عمومی و رسانه های عربی برای دفاع از وجهه ضد صهیونیستی خود بوده‌اند که این پیش بینی غرب برای رسیدن به سناریوهای گفته شده مذکور و شروع یک بازی دیگر در محور مقاومت با خویشتنداری حکومت دمشق ناکام ماند.
