برنامه ریزی گسترده فتنه گران برای انتخابات ریاست جمهوری

به گزارش 598 به نقل از سرویس سیاسی عصر امروز فتنه گران داخلی و خارجی خود را با برنامه های بسیار منسجم و گسترده ای برای انتخابات آینده آماده کرده اند به طوری که هر روز با یک ترفند و راهکار ، سعی در فعال کردن جنبش مرده سبز دارند.

به گزارش خبرنگار ما رصد سایت ها جنبش پوسیده و منحوس سبز در خارج از کشور حاکی از این می باشد که آنها در ظاهر با جست عدم شرکت در انتخابات سعی در گمراه کردن عناصر خودی داخلی نظام دارند ولی در پس پرده با ارائه راهکار به پیاده نظام داخلی خود، استراتژی جابجایی قدرت را پی ریزی می نمایند.

در همین زمینه محمد مالجو از اعضای کانون نویسندگان و از چهره های شاخص چپ کلاسیک ،همراهی و همگرایی جنبش سبز با جنبش کارگری را در راستای استراتژی های این دو جنبش در کسب جایگاه قدرت سیاسی ارزیابی کرده و نهادهای رسانه ،فضای مجازی و انتخابات آینده را مهمترین بستر برای ایجاد ائتلاف معرفی نموده است.

مالجو در تبیین نظر خود چهار راهکار و استراتژی را برای رسیدن به قدرت مطرح می کند ،استراتژی سیاست ورزی انتخاباتی ،استراتژی فشار خیابانی ، استراتژی کنش ارتباطی هابر ماسی دوره اصلاحات و استراتژی گسترش دایره آگاهی رسانی چهار ،راهکار وی برای کسب قدرت می باشد.

وی در تبیین استراتژی اول به بخش هایی از نیروهای سیاسی اشاره دارد که کماکان چشم امید ولو ناچیز به تصاحب قدرت از طریق انتخابات را دارند. در همین زمینه پیش شرط های محمد خاتمی برای مشارکت اصلاح طلبان در انتخابات آتی  یقینا نمونه بارز همین استراتژی ارزیابی می شود.

مالجو در تبیین استراتژی دوم به آشوب های پس از انتخابات 88 و 25 بهمن 89 اشاره دارد و در این باره تو ضیح می دهد که نیروهای گوناگونی به فشار خیابانی چشم امید دارند اما مقصودشان با یکدیگر متفاوت است. به عقیده وی در یک سر این طیف نیروهایی هستند که فشار خیابانی را تا حد فشار بر نظام برای ایجاد شرایط لازم حضور اصلاح طلبان در انتخابات می خواهند و طیفی دیگر فشار خیابانی را موتور محرکه دگرگونی های بنیادی تری می بینند.وی افرادی همچون موسوی و کروبی را رهبران چنین نیروهایی می داند.

وی در تبیین استراتژی سوم که یادگاری از مدل دور افتاده اصلاحات می باشد را گفتگوی معقولانه با برخی چهره های دستگاه حاکمه می داند که برخی به آن امید می بندند. وی نامه نگاری های مصطفی تاجزاده محمد نوری زاد و احمد منتظری را از سمبل های تشبث به این استراتزی معرفی می نماید.

وی در استراتژی چهارم خود تاسیس شبکه های ماهواره ای و مجازی را بر می شمارد و شبکه رسا را از مشهورترین نمونه های البته نا موفق می داند که باید مورد توجه قرار بگیرد.

وی در ادامه اظهارات خود و به منظور ارزیابی و سنجش اثرگذاری هریک از این استراتژی ها در عرصه عمل به بیان محتوایی آنان پرداخته و استراتژی چهارم را به عنوان موثرترین استراتژی  برای توازن قوا در فضای واقعی بیان می کند.