VIP آزادی، غریب و ناآشنا/ آدم‌های مهم چه شکلی هستند؟!

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، داربی 76 پایتخت هم با تمام سردی و بی‌روحی‌اش تمام شد و به خاطره‌ها پیوست؛ البته این بازی هیجانی نداشت که مدت زیادی در خاطره‌ها بماند! در چنین بازی‌هایی – خوشبختانه یا متاسفانه – حاشیه‌ها بیش از متن جالب توجه هستند. حضور تماشاگران شهرستانی از یک روز قبل داربی، پرتاب ترقه و نارنجک به داخل زمین، درگیری تماشاگران پیش و پس از بازی و مانند این‌ها حاشیه‌های همه داربی‌ها هستند. در این میان مسئله‌ای وجود دارد که فقط جزو حاشیه‌های داربی نیست بلکه در همه بازی‌های مهم ایران رخ می‌نماید؛ حضور افراد ناآشنا و غیر مسئول در جایگاه ویژه.

علاوه بر پایین بودن کیفیت فنی بازی، مثل سال‌های گذشته مورد دیگری از کج سلیقگی و بی‌نظمی در بخش‌هایی از برگزاری داربی به چشم خورد. جایگاه‌های VIP و CIP همان طور که از نامشان مشخص است برای افراد ویژه و خاص در نظر گرفته شده تا آن‌ها بتوانند بدون دغدغه بازی‌ها را از نزدیک ببینند. افرادی مثل پیشکسوتان تیم‌ها، مسئولان فعلی و قدیمی فوتبال، سرمربی تیم ملی و دستیارانش و همچنین سرمربیان تیم‌های دیگر لیگ، مسئولان کشور، مهمان‌های ویژه خارجی و... هستند که می‌توانند با حضور در این جایگاه‌ها بازی را از نزدیک ببینند؛ اما بارها دیده شده که جایگاه ویژه ورزشگاه‌ها – به ویژه ورزشگاه آزادی – پر از افرادی بوده که نه چهره‌ای شناخته شده در فوتبال هستند و نه حتی مسئولیتی در آن داشته‌اند. افرادی که صندلی‌های جایگاه ویژه ورزشگاه‌ها را پر می‌کنند اغلب، پیش از آن بازی رنگ ورودی ورزشگاه را به خود ندیده‌اند و شاید حتی ندانند که بلیت‌های ورزشگاه به چه شکل و چه رنگی هستند!

به گزارش ایسنا، این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که در چندین مورد مشاهده شده است که ملی‌پوشان اسبق فوتبال و پیشکسوتان موی سپید کرده را به جایگاه ویژه ورزشگاه راه نداده‌اند یا از صندلی‌های خود بلندشان کرده‌اند تا دیگری به آن تکیه بزند، آن‌ هم به این جرم که مسئولان ورزشگاه آن‌ها را نمی‌شناسند. چه درد بزرگی است که یک جامعه بزرگان خود را نشناسد. جامعه فوتبال ایران حدود 90 سال است که فعالیت می‌کند و در این سال‌ها چهره‌های زیادی در آن رشد کرده و افتخار آفریده‌اند. همین چند ماه پیش بود که 10 نفر از قدیمی‌های با ارزش فوتبال ایران را از جایگاه ویژه بلند کردند تا چند نفر از "آدم‌های مهم" به جای آن‌ها بنشینند و نتیجه هم آن شد که پیشکسوتان مورد اشاره از عصبانیت ورزشگاه را ترک کردند.

به داربی 76 پایتخت باز می‌گردیم، به جایی که جایگاه VIP یا همان جایگاه "آدم‌های خیلی مهم" پر بود. در آن ازدحام تنها افراد ورزشی حاضر، کارلوس کی‌روش، سرمربی پرتغالی تیم ملی، دو دستیارش و فرانکو بار ِسی ایتالیایی بودند که هاج و واج به بازی سرد و کسل کننده آبی و قرمزهای پایتخت می‌نگریستند. چهره "آدم‌های مهم" حاضر در جایگاه VIP نه به فوتبالیست می‌مانست، نه به پیشکسوت‌های فوتبال و نه حتی مدیران ورزشی کشور. ای کاش مسئولان ورزش کشور کمی – فقط کمی – بیشتر قدر داشته‌ها و سرمایه‌های قدیمی فوتبال را می‌دانستند. بی‌شک حضور چند چهره شاخص و محبوب بین تماشاگران در ورزشگاه و جایگاه ویژه تاثیر زیادی هم در نحوه شعاردهی تماشاگران خواهد داشت.

بیشتر بلیت‌های جایگاه ویژه و کارت‌ دعوت شخصیت‌های مهم از سوی وزارت ورزش و جوانان ارائه می شود و با ذکری که در بالا رفت این پرسش مطرح می‌شود که ملاک ارائه این بلیت‌ها به افراد چیست و چه افرادی از دید مسئولان وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال "مهم" تلقی می‌شوند؟ شاید که نه، حتما، مهم بودن در نگاه مسئولان برخلاف آن چیزی است که در ذهن فوتبالی‌ها قرار دارد.

و سخن پایانی این که اگر می‌خواهید بدانید "آدم‌های مهم" فوتبالی چه شکلی هستند، سر زدن به ورزشگاه‌های ایران کمکی به شما نمی‌کند. برای این کار شاید بهتر است تلویزیون را روشن کنید تا شاید دوربین‌های تلویزیونی که یک بازی خارجی را پخش می‌کنند، تصویر آدم‌های مهم خود را به شما نشان دهند. بی‌شک فوتبال ایران هنوز راه خیلی زیادی تا رسیدن به سطح بالای فوتبال دنیا دارد.