چندپيشنهادبراي رهاشدن تهران از شرآلودگي

شهر تهران به عنوان پایتخت کشور، حدود 50 درصد از تصمیمات مدیریتی کشور، حدود 25 درصد منابع اقتصادی و مالی و گردش نقدینگی، حدود20 درصد جمعیت کشور، حدود یک سوم مصرف بنزین و تعداد خودروها را شامل می شود.

به گزارش بولتن نیوز، خلاصه آن که به شدت شلوغ و پر چالش است و این در حالیست که پایتخت کشور برای بهبود شرایط اقتصادی و در چارچوب اقتصاد مقاومتی، باید چابک و کم هزینه و با مشکلات کم همراه باشد.

براین اساس، هر چه تمرکز بودجه وامکانات و تصمیم گیری در تهران بیشتر شود و پول و گردش مالی، ورود و خروج کالا، ساخت و ساز ساختمان ها و امکانات فیزیکی ودولتی، بیشتری را در تهران شاهد باشیم به همان میزان، باعث مهاجرت و افزایش جمعیت، تردد و ترافیک خودرو، آلودگی هوا، رشد هزینه های شهرداری ها و دولت ومردم .... خواهد شد.
به عبارت دیگر، چنین شهری با مشکلات و ازدحام خاص خود، در صورتی می تواند به عنوان پایتخت ایران در چارچوب اقتصاد مقاومتی به کنترل تقاضا و  واردات و رشد تولید واشتغال ملی کمک کند، که ابتدا بخشی از مشکلات وچالش های خود را حل کرده باشد و این مهم بدون برنامه ریزی دولت و شهرداری تهران و مشارکت مردم و دستگاه های اجرایی امکان پذیر نخواهد بود.

یک شهر 14 میلیونی که از بسیاری از پایتخت های جهان پر جمعیت تر است بدون برنامه حمل ونقل عمومی، اتوبوس، مترو، جاده های مناسب، بدون سیستم فاضلاب، بدون برنامه ساخت و ساز مناسب، بدون برنامه اصلاح هندسی شهر، بدون توزیع امکانات در شهرهای دیگر کشور و انتقال کسب وکار و گردش مالی، و عرضه و تقاضای کالا و... نمی تواند روزهای بهتری را با آب وهوای مناسب و رشد اقتصادی شاهد باشد.
استانداردهای زندگی و فعالیت های اقتصادی در تهران، باید با الگوهای متناسب با همین شهر ارائه واجرایی شود. اگر قرار است که مشکل وزیدن باد و محیط زیست این شهر حل شود، باید از ساختن ساختمان های بلند در کنار شهر خود داری شود و ساختمان های بلند، با ترتیب خاصی باید در مرکز شهر پراکنده شود.
مراکز صنعتی و کارخانه ها باید در خارج از محدوده 120 کیلومتری احداث شوند، جاده های خروجی شهر باید از معابر غیر همسطح عبور کند تا ترافیک گسترده اطراف شهر به خصوص در محور کرج قزوین و قم و.... روان باشد.
سوخت و بنزین و گازوئیل، باید استانداردهای مطلوب خود را داشته باشد و از بنزن و گوگرد آن کاسته شود. ایران با وجود منابع عظیم گازی خود، حتما باید به سمت سوخت گاز طبیعی و موتورهای پایه گاز سوز حرکت کند وخودروسازان داخلی باید با مشارکت شرکت های معتبر خارجی، فناوری ساخت خودروهای پایه گازسوز را پیگیری کند.

توسعه مترو در همه محورها و در یک مجموعه کامل باید پیگیری شود


یکی از منابع مهمی که می تواند در تامین بودجه این طرح های بزرگ، راهگشا باشدمنابع طرح هدفمندی یارانه ها و درآمد نفت است که در مدت کوتاهی به جای مصرف کالاهای خارجی، می تواند به توسعه مترو، جاده ها، اتوبوس رانی، اصلاح خیابان ها منجر شود و خودروهای گازسوز در تهران را افزایش دهد.
در کوتاه مدت، نیز لازم است که برنامه ای برای تردد 5 میلیون خودرو اجرایی شود. زیرا اگر پذیرفته ایم که تهران با این جمعیت به حیات خود ادامه دهد چاره ای نیست جز این که این پارکینگ بزرگ خودرو را سهمیه بندی کنیم و هر روزی تعدادی از خودروها اجازه تردد داشته باشند.

استقبال مردم از زوج و فرد کردن خودروها

اگرچه زوج و فرد کردن خودروها، تاحدودی از قدرت مالکیت و توان استفاده از دارایی های فردی می کاهد، اما وقتی مردم با سرعت و آرامش و استرس کمتری به سرکار خود می روند و به امور زندگی خود می رسند و از خودروی شخصی کمتر استفاده می کنند و تعداد خودروهای تک سرنشین نیز کاهش می یابد، در نتیجه رضایت بیشتری ایجاد می کند.
مردم در مدت یک ربع تا نیم ساعت در محلی که اراده می کنند حاضر می شوند و همه حس خوبی از آن روز دارند و به هم می گویند چه روز خوبی بود امروز!
محل پارک خودرو در مرکز شهر نیز خلوت تر است و جای بیشتری برای پارک خودرو دارند.
با توجه به چنین تجربه ای، این پرسش وجود دارد که چرا این طرح برای همیشه اجرایی نمی شود و چه اشکالی دارد که تا زمان رسیدن به یک سیستم حمل و نقل عمومی مناسب، این طرح اجرایی شود؟
با توجه به هزینه 60 هزار میلیارد تومانی هدفمندی یارانه ها و مبلغ اندک 45 هزار تومانی برای مخارج  مردم در شهری مانند تهران، و همچنین با توجه به منابع سرشار درآمد نفت و گاز کشور، در صورتی که دولت بخشی از این منابع را در اصلاح هندسی شهر تهران، و گسترش فاضلاب و مترو و اتوبوس و جاده های چند طبقه و غیر همسطح  هزینه کند در یکی دوسال پس از ان، قطعا نیاز به پرداخت یارانه کمتری برای بنزین، آب و برق، اتوبوس رانی، اتلاف وقت، آلودگی هوا و... دارد

انتقال بازار عمده فروشی کالای کشور به خارج تهران

بخش عمده ای از تردد خودرو وافراد در تهران، بابت حمل و نقل کالا است. در حالی که بازاریان و بازرگانان کشور، می توانند با ایجاد بازارهای عمده فروش و بنکداری بزرگ در اطراف تهران، مثلا در قم، یا قزوین، بخش عمده نقل و انتقال کالا را در این بازارهای بزرگ انجام دهند و  بدون نیاز به ورود و خروج به تهران، با آسایش بهتری کار را انجام دهند.
بخش عمده ای از پادگان ها، ادارات، مراکز فروش کالا و... به راحتی می تواند در 150 کیلومتری تهران در قم و قزوین و ورامین و... مستقر شود و نیازی به حضور در مرکز شهر تهران ندارند.
چنین طرح ها و برنامه هایی شدنی است و وقتی مردم آسایش و امنیت و راحتی را احساس کنند نیازی ندارند که برای هر عضو خانواده یک خودرو بخرند و بامشکل ترافیک و پارکنیگ بیشتری مواجه شوند.
اگر شهری مانند تهران، چابک و کم هزینه و با چالش های کمتر آلودگی هوا و ترافیک و ... همراه باشد، قطعا در حمایت از تولید واشتغال ملی، ایجاد فضای کسب و کار مناسب در کشور، توزیع کالا، گردش مالی و نظام تصمیم گیری و برنامه ریزی برای بهبود اقتصاد موثرتر از امروز خواهد بود و همان طور که مکزیکوسیتی شهر زندگی شد تهران نیز می تواندشهرپاک و مناسب برای بهبود توسعه اقتصادی کشور باشد