آيا واقعا هاشمي رفسنجاني از نگاشتن هيچ نامه‎اي پشيمان نيست!؟

در بخشی از «صراحت‌نامه» درباره روایت هاشمی از آن نامه و واکنش رهبر انقلاب به آن، آمده است: "در آخرین لحظاتی که می‌‌خواستم خدمت ایشان بروم، منتشر کردم. وقتی رفتم، ایشان گفتند: داشتم نامه شما را از روی کامپیوتر می‌‌خواندم. یعنی پس از اینکه پخش شده بود هم، هنوز متن اصلی را به ایشان نداده بودند. پرسیدم از نظر شما چگونه بود؟ گفتند: از لحاظ محتوا هیچ ملاحظه‌ای ندارم و فقط یک نکته دارم که آقای احمدی‌نژاد شخص شما را به فساد متهم نکرد و درباره بچه‌های شما گفت. گفتم: فضا به‌گونه‌ای بود که اگرچه از من اسم نبرد، اما همه چیز متوجه من شد. ایشان گفتند: واقعاً هیچ ملاحظه‌ای روی نامه ندارم. ولی اگر جای شما بودم، بعد از انتخابات منتشر می‌‌کردم. گفتم: خواست خدا بودکه شما تا قبل از انتشار نبینید، چون اگر می‌‌خواندید و به من می‌‌گفتید، منتشر نمی‌کردم و این مناسب نبود. چون اگر بعد از انتخابات منتشر می‌‌کردم دو حالت داشت: اگر آقای احمدی‌نژاد شکست بخورد که درست نیست با ایشان درگیر شوم. چون اخلاقاً کار درستی نیست. اگر هم پیروز شود که اصلاً درست نیست با منتخب مردم درگیر شوم و جشن انتخابات را در کام مردم تلخ کنم. ولی الان حق من است که جواب بدهم و دادم."

 

صراحت هاشمی رفسنجانی در اعلام رسمی و صریح این مساله که از مخالفت رهبر انقلاب با انتشار نامه معروفش آگاه بوده و با علم به این مساله اقدام به انتشار عمومی آن کرده، سندی بر اثبات نظر برخی فعالان سیاسی درباره نیت وي از انتشار این نامه است؛ نیتی که فراتر از سخنان رئیس‌جمهور در مناظره با میرحسین موسوی و يا متهم شدن فرزندان او به فساد بوده و به نظر می‌رسد در چارچوب يك برنامه‌ریزی گسترده تر قابل تعريف است.

 

اين در حالي است كه در بخشي از متن منتشر شده از اين كتاب هاشمي در پاسخ به اين پرسش كه آِيا تا الان نامه‌ای نوشته‌اید که از نوشتن آن پشیمان شده باشید؟ به گفتن يك «نه» بسنده مي كند. پاسخي كه بعيد به نظر مي‎رسد با تلاش وي براي انتشار كتابي براي توجيه «جسارت نامه 88» چندان قابل قبول باشد.

 

اصرار هاشمي رفسنجانی بر رويكرد ساختارشكنانه نسبت به خطوط قرمز در نظام همان مساله‌ای است که سبب شده تا رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در منظر افكار عمومي در شرایطي اينچنيني قرار بگیرد؛ به نحوي كه علاوه بر مخالفت جدي افکار عمومی جرات حضور در امكان عمومي را نيز نداشته باشد و درحاليكه فرزنددان وي منتظر محاكمه هستند، نه تنها اظهار نظري در راستاي جبران اشتباهات آنها نداشته باشد بلكه از هيچ حمايت و فشاري براي خلاصي پيدا كردن آنها دريغ نكند. اگرچه هاشمی تلاش می‌کند تا رسانه‌ها را در این زمینه متهم کند اما بررسی رفتار و مواضع او به ویژه بعد از حوادث سال 88 نشان می‌دهد که تلاش او برای خط قرمز شکنی در کشور همان عامل اصلی واکنش‌های مردمی علیه اوست.

 

البته انگار هاشمی بنا ندارد تا از این وضعیت خارج شود و به همین دلیل با افزایش دامنه و غلظت اظهارات ساختارشکنانه خود و ایجاد یک فضای توهمی – تقلبی مبنی بر وجود تقابل میان ارکان نظام، شرایط را همچنان به ضرر خود بدتر می‌کند. انتشار خبر وثیقه 10000000000 تومانی او برای مهدی هاشمی و واکنش گسترده افکار عمومی به این حجم از ثروت در میان خانواده هاشمی که قبلا جزو شنیده‌ها بود و اکنون به جمع دیده‌ها پیوسته، خود یکی از دلایل اثبات از میان رفتن بیشتر و روز به روز اعتبار هاشمی رفسنجانی در میان مردم است.

 

اگرچه به نظر می‌رسد پروژه "صراحت‌نامه" که البته با توجه به محتوای آن باید "جسارت‌نامه" نامیده شود و به نوعی نسخه به روز شده همان نامه بدون سلام و والسلام هاشمی در سال 88 به رهبر انقلاب است، قرار است مقدمه‌ای بر نقش آفرینی پررنگ هاشمی در انتخابات ریاست جمهوری آتی باشد اما قطعا این مساله هم به ضرر هاشمی تمام خواهد شد و او را بیشتر از قبل در داخل شرايط خودساخته كنوني فرو خواهد برد.