ساقی میکده

کربلای ایران از جنس کربلای معلی است، قدرش را بدانیم

دیروز نوشتیم کربلای ایران سهل الوصول شده است و هر کس اراده کند در هرکجای ایران که باشد به طرفه العینی می تواند زایر شود در کربلای ایران. در نیات خیر امامزادگان عشقی که زنده هستند و متولیان این امر خیر شده اند هم نوشتیم و گفتیم که خیر است نیت شان.

اشاره کردیم که همه از شهرداری گرفته تا آموزشگاه های رانندگی (لیست عناوین خدمات زیارتی کربلای ایران را می توانید در یادداشت دیروز بخوانید) البته از سر دلسوزی کاروان ها را راهی می کنند و مردمان ایران را به شهدا می سپارند و به قدرت شهدا در اثرگذاری بر روح این مردم شهید پرور که بر منکرش لعنت، عقیده ای استوار دارند و همه ی امور را محول می کنند به شهدا و خدایشان.

از آنجایی که پول های کلانی از ناحیه ی بودجه های زبان بسته ی بیت المال صرف این اردوهای زیارتی می شود، ایرانی های عزیز می توانند دست به جیب و تنها با همراه داشتن یک دست لباس گرم محض احتیاط و همچنین وسائل شخصی مورد نیاز، عازم این سفر بعضا پر برکت شوند و اگر زرنگ باشند توشه ای بردارند برای سفر آخرتشان، به صورتی کاملا مفت و مجانی. گاهی هم ارگان هایی هوس می کنند هزینه ای بگیرند و با دریافت هزینه ای حداکثر بیست یا سی هزار تومان این سفر زیارتی را برگزار می کنند.

اما با همه ی خیرات و برکات این سفر زیارتی هشداری را نشانه می رویم به سمت متولیان فرهنگ اعم از لشگری و کشوری به شرط اینکه کسی دلگیر نشود از ما که نه جنگیده ایم و نه جنگ را حتی دیده ایم.

۱- استحضار دارید که شرف المکان بالمکین است؟ جمله ی شهید آوینی را در خاطر مبارکتان محفوظ دارید؟ « گفته‌اند: شرف المكان بالمكین _ اعتبار مكان‌ها به انسان‌هایی است كه در آنها زیسته‌اند _ و چه خوب گفته‌اند...». شهربازی که نمی خواهید ببرید! این همه در بوق و کرنا کردن برای چیست؟ شما می خواهید مردم را جایی ببرید که نمی شناسند آنجا را. جایی که مقدس است و نمی گوییم همه ی زائران که اقلشان این قداست را نفهمیده اند و این اقل هم اکثر است برای کربلای ایران. از این حرف های کلیشه ای بزنیم کمی. نقطه نقطه ی مناطق عملیاتی خوزستان خون ریخته است که حقیقتی است و ضعف شما در گفتارتان و برنامه هایتان کلیشه کرده است این جمله ی سنگین را. هزاران شهید به معراج رفته اند در کربلای جنوب. یعنی مبدأشان کربلای ایران بوده است و مقصدشان عرش خدا. در همین کربلای خودمان در ایران. کم مکانی نیست که اینطور التماس خلق الله می کنید و می بریدشان. آن هم مفت و مجانی! ما ایرانی ها فرهنگ غلطی داریم و هر چه را که ارزان به دست بیاوریم، قدرش را نمی دانیم. «مفت باشد کوفت باشد» عین فرهنگ شده است برای ما ایرانی ها. در چگونگی شکل گیری این فرهنگ جامعه شناسان قلم بزنند و در اثر منفی این فرهنگ در اردوی راهیان نور ما و دوستان. وقتی شما بنر چاپ می کنید و فراخوان می زنید و لحنتان التماسی است و هیچ هزینه ای دریافت نمی کنید از زائر، همین می شود که شده است. به جان شما و به جان ما ارزش ها با اردوی مجانی برگزار کردن منتقل نمی شوند. ارزشی که خون پایش رفته است با این گونه پول خرج کردن ماندگار نمی شود.

۲- آقا چه اصراری دارید که همه بروند؟ چه کسی گفته است که همه باید به کربلای معلی بروند؟ در کدام دولت و مملکتی برای زیارت حضرت اباعبدلله (ع) التماس خلائق می کنند؟ روزگاری دستشان را می دادند و به زیارت کربلای معلی می رفتند. سر هم اگر لازم بود می دادند و می دهند. اسم کربلا که می آید دل ها می لرزد و اشک ها جاری می شود. اگر اعتقاد دارید که کربلای ما از جنس کربلای سیدالشهداست، این راه و رسم اعزام زائر نیست. برای کربلا رفتن سر دو دست می دهند و پول خرج می کنند و حاضرند زندگی بدهند و هیچ ملامتی را هم نمی پذیرند و با افتخار کربلایی می شوند. علت این اقبال به کربلا نه مفت و مجانی برگزار کردن سفرهای عتبات است و نه التماس کاروان داران به زائران. اگر هست نمونه ای ذکر کنید. حسین (ع) را اگر بشناسی جان می دهی برای کربلایش. حسین (ع) اگر جاری شود در زندگی ات زندگی می دهی برای کربلایش. حسین (ع) در قلب شیعیان نفوذ کرده است و شیعیان و حتی غیر شیعه برای کربلایش حاضر است از همه چیزش بگذرد. اگر جنس کربلای ما از جنس کربلای معلاست باید شهدایش در جان ما ریشه بدوانند چون شهدای کربلای معلا و این کار مسئولین فرهنگی است چه در حوزه ها و چه در دانشگاه ها و چه در دولت و چه در مساجد و مدارس و در همه جا. جوانی که شیفته فلان بازیگر و فلان بازیکن است چگونه شیفته شهدا می تواند بشود با یک اردوی زیارتی بی برنامه؟

۳- این نوع برگزاری کیفیت را فدای کمیت می کند. آقا شما دویست دانش آموز را بسپارید به پنج مربی. مربی هرچقدر توانمند باشد خواه ناخواه از بعضی از دانش آموزان غافل می شود. دانش آموز می آید و خاک و خلی می بیند و سختی ای می کشد و نفرین می کند پدر و مادر کسی را که او را به مناطق جنگی آورده است. مربی نتوانسته است بفهماند که کربلای ایران کجاست. وقتی نتواند دانش آموز گیج و منگ می ماند و شهدا به گیج ها و منگ ها کاری ندارند. نه ایکه کاری نداشته باشند، فقط روزی ای نصیبش می کنند تا از گرسنگی نمیرد. سفره ی شهدا پهن است اما کسی که گیج و منگ است یک بند آب می خورد و فقط دلش گنده شده است. لحظه لحظه ی اردو باید با برنامه بگذرد تا نتیجه ی قابل قبول را بگیریم و الا می شود تور گردشگری در بیابان های جنوب ایران.

۴- این گتره ای زائر ارسال کردن به کربلای جنوب بی حرمتی هایی را هم سبب می شود. کسی که نیت شمال کرده است و به لطف هدفمندی یارانه ها بنزین و پول ندارد قصد جنوب می کند و فرقی برایش ندارد که به قتلگاه شهدا می رود یا به کنار دریا. گناهی ندارد بنده ی خدا! فحشی هم بدهد، گیسویی هم پریشان بکند، چشم چرانی ای هم بکند، تقصیری ندارد. او که نمی خواسته بیاید. ما از طرف شهدا دعوتش کرده ایم و خون کرده ایم دل رزمندگان جنگ دیده را که دیده اند رفیقشان کنارشان به خدایشان رسیده است و حالا دخترکی جلف آمده است و همانجا ققهه می زند به ققهه ی مستانه ی شهدا.

راه کار هم در ذهن این جنگ ندیده و بسیاری جنگ دیده ها و ندیده ها هست و چون ما اعتقادی به مفت و مجانی ارائه کردن ایده ها نداریم! ارائه نمی کنیم.