نگاه روز/ زن پا به توپ؟

به گزارش 598 به نقل از سايت گل- فوتبال ایران در چند سال گذشته روی سیکل تکرار اخبار مشابه قرار داشته، چیزهایی‌ مانند کری خواندن‌های ملال‌آور مدیرعامل‌ها، انتقال‌های نه‌چندان هیجان‌انگیز، فحاشی در استادیوم‌ها، و البته بدهی‌های بالا آماده. با این همه نقش‌آفرین اول رسانه‌های ورزشی در چند روز گذاشته یک زن بود. خانم زینب امیرکمالی به خرید تیم محبوب نساجی قائمشهر علاقه نشان داده‌اند و بر سر تمرینات این تیم حاضر شده‌اند. این نوشته سعی‌ در تحلیل حضور احتمالی‌ یک مدیر عامل زن در فوتبال ایران دارد.

خانم امیرکمالی به عنوان یک زن

فوتبال امروز ایران یک محیط کاملا مردانه است، حدودا سه دهه است که زنان ایرانی‌ در استادیوم‌های فوتبال حضور ندارند. عده‌ای معتقدند این عدم حضور دلیلی‌ برای تبدیل این فضا‌ها به یک محیط غیرخانواد‌گی شده است، فضایی مردانه شده که خشونت کلامی در آن موج می‌زند. ورزشگاه‌هایی‌ که می‌توانستند مکانی برای حضور تمام اعضای جامعه، خانواده‌ها و فضایی متمدنانه مبتنی بر روح ورزش باشند تبدیل به فضاهایی ناهنجار شده‌اند که عده‌ای در آن تخمه می‌شکنند و عربده می‌کشند. آیا حضور یک زن به عنوان مدیرعامل می‌تواند تلنگری به این فضا باشد؟ شاید عده‌ای از خود سوال کنند آیا ایشان اجازه حضور در استادیوم برای تماشای بازی‌های تیمی که تمام هزینه‌هایش را می‌پردازند را دارند؟

خانم امیرکمالی به عنوان متولی خصوصی

تا به امروز تعامل بخش خصوصی و فوتبال ایران یک اتفاق مثبت نبوده، از برادران شفیع‌زاده و پرهام (مالک پیشین نساجی) تا حسین هدایتی‌. استقلال اهواز در لیگ یک حال و روز خوشی‌ ندارد و معلوم نیست چه بر سر استیل‌آذین آماده است. تیم پرسپولیس هم پس از حضور هدایتی‌ روزهای موفقی‌ نداشته. داستان مشترکی در مورد این سه تیم وجود دارد، دانش نداشته مالکان این تیم‌ها از فوتبال، مدیریت بی‌‌ثبات و پول‌هایی که موفقیت به همراه نیاوردند. خانم امیرکمالی در مصاحبه‌ای نیت خود را از خرید نساجی بیمه شدن آخرت خود عنوان کرده‌اند و گفته‌اند گاهی هم فوتبال می‌بینند. اظهاراتی که بی‌شباهت به آنچه پیش‌تر مثلا از حسین هدایتی‌ شنیده‌ایم نیستند.

احتمالا حضور ایشان را می‌توان تلنگری مثبت به فوتبال مردانه‌شده ایران دانست، حتی اگر نتوان در مورد موفقیت این سرمایه‌گذاری مطمئن بود.