بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
به گزارش 598، کیهان نوشت:
يك
شبكه اينترنتي وابسته به ضدانقلاب معتقد است روزنامه هاي زنجيره اي، جنبش سبز را به
«دنياي زرد زرد» تبديل كرده و از اين طريق كاسبي مي كنند.
«بالاترين» كه به عنوان ترمينال مخالفان جمهوري اسلامي عمل مي كند، در تحليل خود نوشت: رندانه ترين برداشت از داستان دنباله دار مهدي هاشمي و نيك آهنگ كوثر كاريكاتوريست ناموفق و نه چندان خوش نام روزنامه هاي دوران مشهور به اصلاحات، فروكاستن جنبش سبز به جنگ حاكميت است. اين نتيجه گيري شتاب زده و مسبوق به سابقه، بر يك فرض استوار است، و آن پذيرش دربست بزرگ نمايي هاي كسي است كه به سيره و زبان لاف زنان قهوه خانه نشين دست و پايي مي زند تا آبرو، و شايد اعتباري در ميان مخالفان پيدا كند؛ و همه اين ها نيز برآمده از يك زيرزبان كشي سخيف از سوي طرف حساب سابقش در شركت بهينه سازي مصرف سوخت است.
بالاترين با انتشار تصوير آگهي مانند روزنامه اعتماد و برخي روزنامه هاي مشابه مي نويسد: زردنويسي هاي پس از انقلاب، پس از يك دوره فترت 15 ساله صورت گرفت و ناگهان بساط روزنامه فروشي ها به اشغال انواع و اقسام رنگين نامه ها مزين شده كه در آن مناسبات شغلي و عاطفي برجسته شد. زردنوشت هايي كه به تازگي پيرامون دوران بازداشت و آزادي مهدي هاشمي در صفحه نخست برخي از روزنامه هاي تهران، برخلاف روند جاري به چاپ رسيده، از مهوع ترين انواع اين شيوه در مطبوعات ايران است؛ واقعاً پيدا نيست كه آيا متن هاي مورد اشاره از كيفيت نازلي نسبت به نمونه هاي درخشانش در روزنامه هاي مشهور به دوم خردادي برخوردار بوده اند، يا كيفيت سوژه در حافظه جمعي مردم آن قدر پايين بوده است، كه سرجمع آن به يك «تياتر روحوضي» بدل شده است؟ شك نيست كه دبيران اين روزنامه و حتي سفارش دهندگان اين مطالب، به اين امر واقف بوده اند كه دست و پا كردن عواطف در افكار عمومي براي شخصي چون مهدي هاشمي، اگر محال نباشد، كار بسيار دشواري است. پس انتشار اين سلسله گزارشات زردنگار، بنا بر كدام ضرورت يا مصلحتي رخ مي دهد؟ به راستي در ماجراهاي چند ماه اخير، جنبش سبز مخاطب دنياي زرد-زرد-زرد پيرامون خود بوده اند، يا مخاطب دست چين شده در برابر يك ناشي گري عامدانه!
يادآور مي شود برخي نشريات زنجيره اي - اجاره اي به ويژه طي ماه هاي اخير با انتشار تصاوير بزرگ از افراد خاص و نوشتن تملق نامه هاي مهوع سعي كرده اند ژست اپوزيسيوني از خود به نمايش بگذارند. هر چند در وابستگي برخي از اين نشريات به مخالفان نظام ترديدي نيست اما طيف ديگري از نشريات ياد شده بيشتر دنبال كاسبي هستند و به نوعي كارچاق كني و حق العمل كاري مشغولند كه اصطلاحاً اگر براي سوژه ها يا مردم آب نشود، براي صاحبان اين نشريات نان مي شود!
«بالاترين» كه به عنوان ترمينال مخالفان جمهوري اسلامي عمل مي كند، در تحليل خود نوشت: رندانه ترين برداشت از داستان دنباله دار مهدي هاشمي و نيك آهنگ كوثر كاريكاتوريست ناموفق و نه چندان خوش نام روزنامه هاي دوران مشهور به اصلاحات، فروكاستن جنبش سبز به جنگ حاكميت است. اين نتيجه گيري شتاب زده و مسبوق به سابقه، بر يك فرض استوار است، و آن پذيرش دربست بزرگ نمايي هاي كسي است كه به سيره و زبان لاف زنان قهوه خانه نشين دست و پايي مي زند تا آبرو، و شايد اعتباري در ميان مخالفان پيدا كند؛ و همه اين ها نيز برآمده از يك زيرزبان كشي سخيف از سوي طرف حساب سابقش در شركت بهينه سازي مصرف سوخت است.
بالاترين با انتشار تصوير آگهي مانند روزنامه اعتماد و برخي روزنامه هاي مشابه مي نويسد: زردنويسي هاي پس از انقلاب، پس از يك دوره فترت 15 ساله صورت گرفت و ناگهان بساط روزنامه فروشي ها به اشغال انواع و اقسام رنگين نامه ها مزين شده كه در آن مناسبات شغلي و عاطفي برجسته شد. زردنوشت هايي كه به تازگي پيرامون دوران بازداشت و آزادي مهدي هاشمي در صفحه نخست برخي از روزنامه هاي تهران، برخلاف روند جاري به چاپ رسيده، از مهوع ترين انواع اين شيوه در مطبوعات ايران است؛ واقعاً پيدا نيست كه آيا متن هاي مورد اشاره از كيفيت نازلي نسبت به نمونه هاي درخشانش در روزنامه هاي مشهور به دوم خردادي برخوردار بوده اند، يا كيفيت سوژه در حافظه جمعي مردم آن قدر پايين بوده است، كه سرجمع آن به يك «تياتر روحوضي» بدل شده است؟ شك نيست كه دبيران اين روزنامه و حتي سفارش دهندگان اين مطالب، به اين امر واقف بوده اند كه دست و پا كردن عواطف در افكار عمومي براي شخصي چون مهدي هاشمي، اگر محال نباشد، كار بسيار دشواري است. پس انتشار اين سلسله گزارشات زردنگار، بنا بر كدام ضرورت يا مصلحتي رخ مي دهد؟ به راستي در ماجراهاي چند ماه اخير، جنبش سبز مخاطب دنياي زرد-زرد-زرد پيرامون خود بوده اند، يا مخاطب دست چين شده در برابر يك ناشي گري عامدانه!
يادآور مي شود برخي نشريات زنجيره اي - اجاره اي به ويژه طي ماه هاي اخير با انتشار تصاوير بزرگ از افراد خاص و نوشتن تملق نامه هاي مهوع سعي كرده اند ژست اپوزيسيوني از خود به نمايش بگذارند. هر چند در وابستگي برخي از اين نشريات به مخالفان نظام ترديدي نيست اما طيف ديگري از نشريات ياد شده بيشتر دنبال كاسبي هستند و به نوعي كارچاق كني و حق العمل كاري مشغولند كه اصطلاحاً اگر براي سوژه ها يا مردم آب نشود، براي صاحبان اين نشريات نان مي شود!
اخبار ویژه
سکوت اصلاحطلبان
پشت پرده و واقعیت سفر پزشکیان به مصر چیست؟
عضو کمیسیون فرهنگی: مصوبهای از شعام درباره حجاب به مجلس نرسیده است؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
