طالبان پای میز مذاکره نشست

مذاکرات میان مقام‌های افغانستان و نمایندگان گروه‌های مسلح، از جمله طالبان، چهارشنبه در محلی محرمانه در حومه پاریس آغاز شد. این مذاکرات که به مدت سه روز ادامه می‌یابد از سوی یک اندیشکده در فرانسه ترتیب داده شده است.

به گزارش قانون آنلاین به نقل از خبرگزاری فرانسه، اخیرا تلاش‌ها برای کشاندن گروه‌های شورشی افغانستان به میز گفت‎وگوها شدت یافته است. این گروه با رد هر نوع گفت‌وگو با دولت افغانستان خواستار خروج بدون قید و شرط نیروهای بین‌المللی شده، اما در مقابل دولت افغانستان بر پذیرش قانون اساسی و احترام به دستاوردهای یازده سال اخیر تاکید کرده است.پیش از آغاز نشست فرانسه، شورای امنیت سازمان ملل از دولت افغانستان خواسته بود اسامی مقام‎های طالبان را که قرار است برای شرکت در مذاکرات صلح به خارج سفر کنند، تسلیم کند تا در محدودیت‌ها برای سفر آن‌ها، تسهیلاتی در نظر گرفته شود. کارشناسان پیش‎بینی کرده‌اند مذاکرات پاریس به توافقی فوری برای صلح دست نخواهد یافت چرا که طالبان تاکید کرده در این نشست هیچ نوع گفت‌وگوی مستقیمی صورت نخواهد گرفت و نمایندگان این گروه تنها به بیان دیدگاه‌های خود درباره قضیه افغانستان می‌پردازند.

ترکمنستان محل بعدی نشست

مذاکرات مقام‎های دولتی و گروه‎های مسلح از جمله طالبان در حالی در فرانسه آغاز شده که دفتر سیاسی سازمان ملل در افغانستان (یوناما) پیش از این اعلام کرده بود تا چند هفته دیگر نشستی را با شرکت همه جناح‌های سیاسی در افغانستان برگزار می‌کند. اگرچه هنوز به درستی مشخص نیست که طالبان در گفت‎وگوهایی که دفتر سیاسی سازمان ملل در نظر دارد برای پایان جنگ در افغانستان برگزار کند، شرکت می‌کند یا خیر اما «نظیف‌ا... سالارزی»، سخنگوی یوناما، گفته بود که هدف از این نشست تقویت تلاش‎های صلح در افغانستان است. گفته ‌شده، ترکمنستان به عنوان محل بعدی گفت‎وگوها تعیین شده و دولت ترکمنستان هم با آن موافقت کرده است.

نقش محوری پاکستان

گزارش‎ها و شواهد از بهبود روابط اسلام‎آبادـ‌کابل در ماه‎های اخیر و نقش پررنگ‎تر پاکستان در مذاکرات صلح افغانستان حکایت دارد. در اواخر سال ۲۰۰۱ دولت طالبان با حمله نیروهای آمریکایی به افغانستان سرنگون شد، پاکستان صدها طالب افغان را دستگیر و به آمریکایی‎ها سپرد که حتی سفیر طالبان در اسلام‎آباد نیز در میان آن‎ها بود. شماری از طالبان نیز در زندان‌های پاکستان در بدترین حالت به بند کشیده شده‌اند. نتیجه‌‌ای که طالبان از این حوادث گرفتند این بود که پاکستان دشمنی به مراتب خطرناک‎تر از آمریکاست. جنگ علیه طالبان بار گران به دوش ارتش پاکستان بود اما می‌شد این مصیبت را به کشور همسایه منتقل کرد. طالبان پاکستان باید در جایی به جنگ می‎پرداختند که نیروهای خارجی در آنجا حضور داشتند.

این فرصتی برای طالبان افغان بود تا با پاکستان به توافقی نانوشته برسد. حال اگر این قرارداد نانوشته را پاکستان نقض کند، بار دیگر با جنگ‎طلبی طالبان داخلی مواجه خواهد شد. اما تاکید نقشه‌راه به نقش محوری پاکستان، با مشکل دیگری نیز مواجه است؛ و آن این‎که پاکستان در سال ۲۰۱۳ انتخاباتی در پیش دارد که می‎تواند ساختار قدرت را در این کشور تغییر دهد. بنا براین چندان نمی‎توان به پایبندی اسلام‏آباد بر تعهدهایش امیدوار بود.