حاشیه‌سازی‌ها علیه آزادی بیان در صداوسیما؛
من اگر جای این آقایان بودم اصلا خجالت می کشیدم وارد موضوعی شوم که با کار و تحصیل من غیر مربوط است. این آدم ها مثل موریانه به جان ورزش افتاده اند و ذره ذره دارند مردم را از ورزش های پرطرفدار دلسردمی کنند.
به گزارش 598 به نقل از افکارنیوز گروه ورزشی:
سعید آذری مدیر عامل اسبق باشگاه ذوب آهن اصفهان در گفتگویی تفصیلی با
افکارنیوز به تحلیل شرایط فعلی ورزش ایران پرداخت. مصاحبه او با خبرنگار
افکارنیوز را در زیر می خوانید.
به عنوان فردی که مدتها در مدیریت ورزش یکی از باشگاه های موفق ما حضور داشته است، تحلیلتان از روند فعلی ورزش با توجه به تعلیق ها و تهدیدات پیش رو چیست ؟
با توجه به عملکرد ضعیف مدیران حاضر در ورزش این تعلیق شدن ها و در معرض خطر بودن ها کاملا قابل پیش بینی بود. اگر مسئولان ذره ای اطلاعات ورزشی داشتند این روند ایجاد نمی شد، این یار و یار کشی هایی که توسط مدیران غیر ورزش ایجاد می شود به ورزش ما ضربات جبران ناپذیری می زند و دود تمام این مصیبت ها فقط به چشم جوان هایی می رود که قرار است برای ما مدال بیاورند. بعضا آمده اند کارهایی مثل اصلاح اساسنامه انجام داده اند اما همیشه مرهم هایی را که گذاشته شده است زیربنایی نبوده ، این تعلیق ها بحث امروز نیست و ریشه ای قدیمی دارد. منتها طی چند سال گذشته با عملکرد ضعیف تر آقایان شیب بیشتری گرفته است.
ورزش ما با توجه به این همه استعداد چرا باید این روند را طی کند که مردم بیشتر از نتیجه دغدغه تعلیق نشدن را داشته باشند؟
متاسفانه ورزش ما ارث پدری آقایان شده است. الان اوضاع طوری شده که فکر می کنند ورزش از اموالی است که حق تصاحب آن را دارند و باید مدیریتش را در اختیار داشته باشند. کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش حرفشان با هم همخوانی ندارد و هر کدام می خواهند آدم خودشان در راس کار فدراسیون ها باشند و این وسط آنچه که ارزش ندارد احساسات مردم و هویت ورزش است.
مشکلات وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک را ناشی از چه چیزی می دانید؟
بیشتر دعواهای فعلی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بر سر صندلی آینده کمیته ملی المپیک است. یک سری می خواهند صندلی را نگه دارند، یک سری می خواهند بعد از پایان دوره دولت فعلی کمیته ملی المپیک را بدست بیاورند. ۸۷ سال از عمر مدیریتی کلان در ورزش ایران می گذرد اما شما بروید تحقیق کنید خودتان متوجه می شوید که طی این مدت مدیرانی که تجربه و تحصیلات ورزش داشته اند کمتر در راس امور قرار گرفته اند و استدلال هم این بوده که نباید افرادی غیر از اطرافیان خودمان مدیر باشد.
اگر شما جای مدیران فعلی بودید و این اوضاع ورزش را می دید چه می کردید؟
من اگر جای این آقایان بودم اصلا خجالت می کشیدم وارد موضوعی شوم که با کار و تحصیل من غیر مربوط است. این آدم ها مثل موریانه به جان ورزش افتاده اند و ذره ذره دارند مردم را از ورزش های پرطرفدار دلسردمی کنند. آقایان وقتی می بینند کارشان دارد ورزش را به تباهی می کشاند اگر شرافت داشته باشند باید خودشان از ورزش بروند اما متاسفانه در حال حاضر تنها برای دوستان اشغال جایگاه مهم است.
شما در راس هرم ورزشی باشگاهی حضور داشتید که داعیه قهرمانی در آسیا را داشت، اما الان می بینیم که همان باشگاه ذوب آهن تیم هایش از حیث نتیجه گیری دچار مشکل شده اند. چرا این افت محسوس در باشگاه های ریشه دار ما بوجود آمده است؟
باشگاه ذوب آهن ۴۷ سال از عمرش می گذرد و طی این مدت آدم های بزرگی را تربیت کرده است و این جایگاه به آسانی برای مجموعه ذوب آهن به دست نیامده که در رشته های پرطرفدار تا همین چند وقت پیش حرف اول را در آسیا می زد و قهرمان ساز بود. الان ذوب آهن بودجه اش از خیلی باشگاه ها مثل صبا قم بیشتر است اما با ضعف مدیریت می بینیم که تیم فوتبالش که ادعای قهرمانی را در آسیا داشت باید الان ته جدول باشد.
چرا به این سرعت نتیجه باشگاه های ریشه دار ما تغییر پیدا می کند؟
این امر تنها مربوط به ذوب آهن نیست و بحث کلان ورزش ماست. برخی از این مدیران چون هیچ زحمتی برای ورزش نکشیده اند و یک شبه آمده اند مدیر شده اند می آیند فضا را درک نمی کنند و این نتیجه اش می شود که باشگاه های بزرگ ما که ریشه دارند یکی یکی ضعیف و ضعیف تر می شوند. خوب وقتی فردی مدیر می شود که تا چند وقت پیش کارت ماشین امضا می کرده این طبیعی است که این فرد علی رغم تمام امکانات و بودجه ای که دارد چون تجربه ای در مدیریت آن بخش ندارد به ورزش ضربه می زند.
به عنوان سوال آخر؛ با این روند چه آینده ای برای ورزش ایران پیش بینی می کنید؟
مدیرانی که وارد ورزش می شوند حتی وظایف اساسی یک مدیر ورزش را نمی دانند، یک مدیر ورزشی باید از حیث فنی، احساسی و ادراکی واقعا قوی باشد که بتواند کار کند. با وجود این ادم ها باید منتظر روزهای خیلی بدتر از این برای ورزش کشور باشیم.
به عنوان فردی که مدتها در مدیریت ورزش یکی از باشگاه های موفق ما حضور داشته است، تحلیلتان از روند فعلی ورزش با توجه به تعلیق ها و تهدیدات پیش رو چیست ؟
با توجه به عملکرد ضعیف مدیران حاضر در ورزش این تعلیق شدن ها و در معرض خطر بودن ها کاملا قابل پیش بینی بود. اگر مسئولان ذره ای اطلاعات ورزشی داشتند این روند ایجاد نمی شد، این یار و یار کشی هایی که توسط مدیران غیر ورزش ایجاد می شود به ورزش ما ضربات جبران ناپذیری می زند و دود تمام این مصیبت ها فقط به چشم جوان هایی می رود که قرار است برای ما مدال بیاورند. بعضا آمده اند کارهایی مثل اصلاح اساسنامه انجام داده اند اما همیشه مرهم هایی را که گذاشته شده است زیربنایی نبوده ، این تعلیق ها بحث امروز نیست و ریشه ای قدیمی دارد. منتها طی چند سال گذشته با عملکرد ضعیف تر آقایان شیب بیشتری گرفته است.
ورزش ما با توجه به این همه استعداد چرا باید این روند را طی کند که مردم بیشتر از نتیجه دغدغه تعلیق نشدن را داشته باشند؟
متاسفانه ورزش ما ارث پدری آقایان شده است. الان اوضاع طوری شده که فکر می کنند ورزش از اموالی است که حق تصاحب آن را دارند و باید مدیریتش را در اختیار داشته باشند. کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش حرفشان با هم همخوانی ندارد و هر کدام می خواهند آدم خودشان در راس کار فدراسیون ها باشند و این وسط آنچه که ارزش ندارد احساسات مردم و هویت ورزش است.
مشکلات وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک را ناشی از چه چیزی می دانید؟
بیشتر دعواهای فعلی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بر سر صندلی آینده کمیته ملی المپیک است. یک سری می خواهند صندلی را نگه دارند، یک سری می خواهند بعد از پایان دوره دولت فعلی کمیته ملی المپیک را بدست بیاورند. ۸۷ سال از عمر مدیریتی کلان در ورزش ایران می گذرد اما شما بروید تحقیق کنید خودتان متوجه می شوید که طی این مدت مدیرانی که تجربه و تحصیلات ورزش داشته اند کمتر در راس امور قرار گرفته اند و استدلال هم این بوده که نباید افرادی غیر از اطرافیان خودمان مدیر باشد.
اگر شما جای مدیران فعلی بودید و این اوضاع ورزش را می دید چه می کردید؟
من اگر جای این آقایان بودم اصلا خجالت می کشیدم وارد موضوعی شوم که با کار و تحصیل من غیر مربوط است. این آدم ها مثل موریانه به جان ورزش افتاده اند و ذره ذره دارند مردم را از ورزش های پرطرفدار دلسردمی کنند. آقایان وقتی می بینند کارشان دارد ورزش را به تباهی می کشاند اگر شرافت داشته باشند باید خودشان از ورزش بروند اما متاسفانه در حال حاضر تنها برای دوستان اشغال جایگاه مهم است.
شما در راس هرم ورزشی باشگاهی حضور داشتید که داعیه قهرمانی در آسیا را داشت، اما الان می بینیم که همان باشگاه ذوب آهن تیم هایش از حیث نتیجه گیری دچار مشکل شده اند. چرا این افت محسوس در باشگاه های ریشه دار ما بوجود آمده است؟
باشگاه ذوب آهن ۴۷ سال از عمرش می گذرد و طی این مدت آدم های بزرگی را تربیت کرده است و این جایگاه به آسانی برای مجموعه ذوب آهن به دست نیامده که در رشته های پرطرفدار تا همین چند وقت پیش حرف اول را در آسیا می زد و قهرمان ساز بود. الان ذوب آهن بودجه اش از خیلی باشگاه ها مثل صبا قم بیشتر است اما با ضعف مدیریت می بینیم که تیم فوتبالش که ادعای قهرمانی را در آسیا داشت باید الان ته جدول باشد.
چرا به این سرعت نتیجه باشگاه های ریشه دار ما تغییر پیدا می کند؟
این امر تنها مربوط به ذوب آهن نیست و بحث کلان ورزش ماست. برخی از این مدیران چون هیچ زحمتی برای ورزش نکشیده اند و یک شبه آمده اند مدیر شده اند می آیند فضا را درک نمی کنند و این نتیجه اش می شود که باشگاه های بزرگ ما که ریشه دارند یکی یکی ضعیف و ضعیف تر می شوند. خوب وقتی فردی مدیر می شود که تا چند وقت پیش کارت ماشین امضا می کرده این طبیعی است که این فرد علی رغم تمام امکانات و بودجه ای که دارد چون تجربه ای در مدیریت آن بخش ندارد به ورزش ضربه می زند.
به عنوان سوال آخر؛ با این روند چه آینده ای برای ورزش ایران پیش بینی می کنید؟
مدیرانی که وارد ورزش می شوند حتی وظایف اساسی یک مدیر ورزش را نمی دانند، یک مدیر ورزشی باید از حیث فنی، احساسی و ادراکی واقعا قوی باشد که بتواند کار کند. با وجود این ادم ها باید منتظر روزهای خیلی بدتر از این برای ورزش کشور باشیم.
اخبار ویژه
جنون اسرائیل، توفان حزبالله
جدیدترین گزارش بانک جهانی منتشر شد؛
زخمهای کهنهای که در معادن سر باز میکنند؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پر طرفدار ترین ها
