وی که به دلیل عدم دعوتش به این نشست از عملکرد به اصطلاح جمهوری خواهان عصبانی بود در واکنش به اظهارات تنی چند از اپوزوسیون در این نشست که بر روی تبعیض جنسیتی به جای تبعیض قومیتی تمرکز کرده بودند، اینچنین با لحنی تمسخر آمیز عناصر ضد انقلاب را خطاب قرار می‌دهد:« اولین واکنش، زهرخند است. آقایان! چه کسی را رنگ می‌کنید؟! نظر شما درباره حقوق زنان و تبعیض جنسیتی را از تعداد زنان سخنران در کنفرانس‌های رنگارنگ" نشستند و گفتند و برخاستنتان" می‌شود فهمید. نشانه‌های فراوان دیگری هم در تاریخ نه چندان افتخار آمیزتان وجود دارد.»
صدر در ادامه با ادبیاتی سخیف تناقضات نشست‌های ضدانقلاب را به باد انتقاد می‌گیرد. وی با اشاره به اینکه مساله قومیت‌ها را با اولویت دادن به زنان ماست‌مالی می‌کنند و بعد به زنان که می‌رسند می‌گویند مردان هم در ایران تحت تبعیض‌اند. بعد هم کلا مساله جنسیت را به دلیل اولویت داشتن دموکراسی به کنار می‌نهند، تنها هدف این عناصر اپوزوسیون از طرح مساله دموکراسی را به قدرت رسیدن خود و هم‌پیاله‌هایشان می‌داند.
وی در پایان براندازی نظام جمهوری اسلامی را یک خیال موهوم برای خود و دیگر عناصر ضد انقلاب می‌داند و این را باعث خوشبختی جمهوری اسلامی دانسته و اینچنین بی‌رغبتی خود را به اپوزوسیون خارج‌نشین نشان می‌دهد:«آقایان! هر چه نگاه می‌کنم، هیچ یک از شما حتی این رغبت را در من بر نمی‌انگیزد که در آینده موهوم ایران یک "رای" خود را خرج او کنم.»
گفتنی است که پیش از این نیز علی‌رضا نوری‌زاده جاسوس انگلیس پس از آن‌که به یکی از نشست‌های بی‌ثمر ضد انقلاب دعوت نشد در برنامه تلویزیونی خود اعلام کرد که دیگر من را با آن‌ها(اپوزوسیون) کاری نیست.
