حسنی مبارک هم بالاخره «لباس شخصی ها»یش را به میدان آورد.
یعنی احتمالا پیش خودش فکر کرد که هر لباس شخصی ای «دعای کمیل خوان شبهای جمعه شاه عبدالعظیم» است!
حسنی
مبارک فکر کرد که اگر ایران توانست بحران سال گذشته خود را با رودررو کردن
دو گروه از مردم حل و فصل کند، چرا او نتواند؟ چرا نتواند یک عده از مردم
را به مقابله با معترضین بکشاند؟
حسنی مبارک البته از دوستان
صهیونیستش هم مشاوره گرفت. صهیونیستها تا امروز خیلی از سرمایه های ارزشمند
خودشان را صرفا به خاطر وجود همین «لباس شخصی های ایرانی» از دست داده اند
و از همه بهتر میدانند «کنترل ناآرامی ها با کمک مردم» چقدر برای یک حکومت
کم خرج و پر منفعت است.
البته مشاورین صهیونیست مبارک - مثل اغلب
اوقات - اینبار هم اشتباه برآورد کردند. و اشتباه بزرگشان هم این بود که
خواستند از فرمول کارای «دفاع مردمی از حکومت» برای حفظ کسی استفاده کنند
که مردم مصر در واقع او را نمیخواهند.
اگر لباس شخصی های جان بر کف
خامنه ای هرگاه به مقابله با آشوب طلبان می آیند، بحران های غالبا برنامه
ریزی شده توسط صهیونیست ها بخوبی کنترل میشوند، علتش «شخصی بودن لباس» آنها
نیست. علتش «شباهت آنها به مردم» نیست. علتش «غیرنظامی بودن آنها» نیست.
هرچند این ها هم هست.
اما لباس شخصی های ایرانی اولا از یک حاکم فرزانه و الهی حمایت میکنند، ثانیا اهل ایمان و شهادت و جانبازی در راه دفاع از ولی زمانه شان هستند، ثالثا در قلب توده های مردم کشورشان جای دارند.
اگر مدل «کنترل ناآرامی ها به وسیله نیروهای لباس شخصی» در ایران پاسخ های عالی داده است علتش ترکیب این چهار عامل است: الف) حمایت این لباس شخصی ها از یک رهبر الهی و فرزانه ب) ایمان قوی و شهادت طلبی در توده لباس شخصی های مذکور ج) همراهی و همداستانی قلوب اکثریت مردم ایران با این لباس شخصی ها د) شباهت پوشش آنها به مردم عادی و عدم تداعی مقابله آشوبگران با نیروهای نظامی
حسنی
مبارک و حسنی مبارک های دیگر منطقه پر حادثه ما البته میتوانند با مشورت
صهیونیست های پیرامونشان گروه هایی با پوشش ظاهری مردم بسازند، این البته
شدنی است و شده است، اما مسلما نمیتوانند و نخواهند توانست «طاغوتی بودن»
خود، «عدم فرزانگی» خود، «بی ایمانی» گروه های سازماندهی شده و «عدم همراهی
و همدلی توده مردم» با این گروه ها را چاره کنند. اینها دیگر چاره کردنی
نیست.
مدتی است توفیق نشده. دلم لک زده برای شنیدن های های گریه های
لباس شخصی های عاشق خامنه ای در دل شبهای جمعه. همان جوانهای خوشرو و خوش
برخورد و خندان و شوخی که به گاه فتنه گری فتنه گران خشم مثال زدنی شان
لرزه بر اندام آشوب گران می اندازد.
چقدر باهوشند صهیونیست ها که
سعی میکنند موجوداتی شبیه این «عزیزان دل مردم ایران» بسازند، و چقدر ساده و
ابلهند صهیونیستها که دقت نمیکنند به مولفه ها و مشخصه های انکار ناپذیر
لباس شخصی های مجاهد ایرانی.