نصب یک تابلو با جمله بالا، یکی از اولین لوازم مدیریت در جوامع بشری امروز است. تقریبا بیشتر کسانی که پستی مدیریتی در هر قوارهای به دست میآورند، اگر نخواهند این تابلو را پشت در اتاق کارشان بزنند، کار را طوری ترتیب میدهند که نتوان بدون هماهنگی وارد شد؛ حتی اگر این آقای مدیر، کار خاصی نداشته باشد!
اما قدیمترها اگر میخواستند بگویند اینجا اتاق کار فرماندهی است، یک جمله مینوشتند پشت در: «یا حسین، فرماندهی از آن توست«. هیچکس نه ژست فرماندهی را میشناخت، نه ژست مدیریت را...
آنها چه خوب فهمیده بودند که رشته کارها دست چه کسی است. چیزی که بسیاری از مدیران جزء و کل ما هنوز نفهمیدهاند...
چه میکشید شهید نورعلی شوشتری که گفت:
دیروز از هرچه بود گذشتیم، امروز از هرچه بودیم گذشتیم.
آنجا پشت خاک ریز بودیم و اینجا در پناه میز.
دیروز دنبال گمنامی بودیم و امروز مواظبیم ناممان گم نشود.
جبهه بوی ایمان میداد و اینجا ایمانمان بو میدهد.
آنجا درب اتاقمان مینوشتیم: یا حسین(ع) فرماندهی از آن توست؛ الان مینویسیم: بدون هماهنگی وارد نشوید.
الهی نصیرمان باش تا بصیر گردیم، بصیرمان کن تا از مسیر بر نگردیم. آزادمان کن تا اسیر نگردیم