سروده‌ آیةالله صافی در رثاي امام ششم

حضرت صـــادق، امــام راستین /  پیـــشـوا و مقتـدای اهــل دیـن
درّ بحـــر اصــطفـا، شمـس هُدا /  افتــــخار اصــفیــا و اولیــــا
کــرد احیا، شرع جدّش‌مصطفــی /  داد رونــق، رســم و آئیــن ولا
صیت فضلش عرصه‌ی غبرا گرفت /  نهضـــت او سر  بسر دنیا گرفت
مکــتب فقه و فضیلت بــاز کرد /  دعـــوت مردم ز نــو آغاز کرد
ذو المکارم ذوالفضائل ذو الکمال / عدل قـــرآن،  رهنمای بی‌همال
مــدرس او، مشعل تابـــان نور  /  علـم وحیـانی در آن اندر ظهـور
صف‌‌بصف در آن رجال علم ودین / از افاضات جنــابش خوشه‌چیـن
عالمان در مدرسش، چون مفلسان /  بــر در اعیــان و اشراف زمــان
از جهان شد سوی بستان وصــال /  بارگــــاه قرب حیّ ذو الجــلال
مـــتصل گردیـــد با غیب وجود /  گشت فارغ زین قیود و زین حدود