عملیاتی که قلب اسراییل را متلاشی کرد

نوزدهم اکتبر ۱۹۹۴، در حالی که دستگاههای عریض و طویل امنیتی اسراییل تمام همت خود را برای شکار مغز متفکر و طراح این عملیاتها یعنی مهندس یحیی عیاش به کار گرفته بودند، اسراییل به سمت مرگبارترین انفجار خود در طول تاریخ جعلی‌اش تا به آن روز، پیش می رفت. انفجاری که این بار قلب سرزمین های اشغالی و نماد آرامش اسرائیل را هدف گرفته بود: خیابان دیزنکوف در تل آویو!
رانی شکید در این‌باره می گوید: دیزنکوف خیابان پنجم تل آویو است و برای اهالی این شهر، مرکز و قلب تل آویو حساب می شود.
یک جوان فلسطینی داوطلب انجام مأموریت می شود.
 

او در تاریخ 13/9/1967 میلادی متولد شده و دارای شش برادر و چهار خواهر بود.
تمامی دوره تحصیلاتش را در قلقیلیه به پایان رساند و موفق به اخذ مدرک از دبستان و راهنمایی "المرابطین (مرزبانان)" شد تا دوره دبیرستان را در سال 1987 میلادی به پایان برساند و در مؤسسه شرعی قلقیلیه پذیرفته شود اما به خاطر تنگدستی خانواده و والدین و گذران معیشت، دانشگاهش را رها کرد تا در کشاورزی و نانوایی به پدرش کمک کند.

 

او از بارزترین حافظان قرآن و نوجوانانی بود که به مسجد شهر قلقیلیه می رفتند.
در اواسط دهه هشتاد میلادی، به دعوت اخوان المسلمین لبیک گفته و به عضویت حماس در می‌آید و از نخستین افرادی می‌شود که جذب حماس شده و از همان اوائل نیز تحت پیگرد نیروهای صهیونیست قرار گرفت تا اینکه در تاریخ 16/4/1994 میلادی عضو رسمی گردان های شهید عزالدین القسام (شاخه نظامی حماس) شد.

برادرش در روز 9/8/1988 در درگیری با نظامیان صهیونیست در شهر خود به شهادت رسید و برادر کوچکترش هم که قاسم نام داشت پیش از آغاز انتفاضه اول و در جریان تمرینات حماس در سال 1987، هدف اصابت گلوله قرار گرفته و به شهادت می‌رسد.
مهندس یحیی عیاش که برای ضربه سوم در انتقام جنایت حرم ابراهیمی آماده می‌شد، بمب ها را در کنار هم چیده و سپس آنها را به هم می‌چسباند و نهایتا این بمب بزرگ را داخل کیسه ای قرار می دهد. کیسه ای که شبیه کیسه های معمولی است که اسرائیلی ها به دست می گیرند.
مجری عملیات سپس در مقابل دوربین حاضر شده و وصیتانامه خود را می خواند:

من شهید زنده "صالح عبدالرحیم حسن صوی نزال"، ساکن شهر مقاوم قلقیلیه، در گردان‌های شهید عزالدین قسام فعال بودم که تحت پیگرد قرار گرفتم...
رابین حقیر و باراک حقیر گفته اند که هیچ گزینه ای ندارند جز کشتن افراد هسته مرکزی گروهی که وظیفه آنها مراقبت از سرباز ربوده شده "نحسون فاکسمن" است و این در حالی است که هیچ یک از مطالبات انسانی ما برای آزادی تمامی اسرا و افراد دربند برآورده نشده است...
ما هم جز یک گزینه نداریم و آن این است که کل ملت یهودی را با ترس و رعب به گروگان بگیریم. ترس و رعبی که عملیات استشهادی ما در دل آنان می افکند. تنها راهکار برای مسأله ما، جهاد است و هیچ راهی جز آن وجود ندارد. پس چرا باید به این دنیای فانی دل بست؟
به امید دیدار بر سر حوض کوثر و نوشیدن از آبی گوارا که پس از آن هیچ تشنگی نخواهیم داشت...
این برای اولین بار بود که مجریان عملیاتهای استشهادی وصیتنامه مکتوب خود را در مقابل دوربین فیلمبرداری ضبط می کردند.
بنا بر آنچه گفته شده است، مهندس یحیی عیاش خود شخصا مجری عملیات را به تل آویو برده و سوار بر اتوبوس شماره 5 می کند، اتوبوسی که تمام صندلی های آن توسط اشغالگران صهیونیست پر شده بود.
گیدون عذرا معاون وقت شین بث در رابطه با این عملیات می‌گوید: هنگامی که بمب در اتوبوس منفجر شود، تأثیر آن بسیار بیشتر خواهد بود. اتوبوسی که انتخاب شده بود مثل یک قوطی در بسته است که هر کسی که داخل آن باشد صدمه می بیند.
وقتی اتوبوس شماره پنج در حال گذر از تقاطع خیابان دیزنکوف است، مجری شهادت طلب عملیات، کلید انفجار را فشار می دهد و...

یک کارشناس چک و خنثی سازی بمب در ارتش اسرائیل می گوید: انفجار در وسط اتوبوس رخ داده بود. یعنی مرگبارترین جای اتوبوس، جایی که فشار، آتش و سوزش انفجار بیشترین و شدیدترین صدمه را به بدن مسافران می زند و این نشان ازعقل و هوش سرشار طراح عملیاتی است که به نکاتی تخصصی و به این ظرافت دقت می کند.
در این عملیات متهورانه که با طراحی دقیق یحیی عیاش و اجرای شجاعانه صالح صوی صورت گرفت، 23 صهیونیست اشغالگر کشته و بیش از 40 نفر دیگر مجروح شدند.

مسئولان امنیتی، لشکری و کشوری اسرائیل همه متفق‌القول یک نظر را در رابطه با عملیات عیاش در تل آویو دادند: عملیات دیزنکوف بزرگ ترین عملیات در طول تاریخ اسرائیل از اعلام موجودیت تا به امروز بوده است. یعنی اینکه این عملیات در مرکز قلب اسرائیل، تنها عملیات در طول تاریخ اسرائیل است.

مهندس شهید یحیی عبداللطیف عیاش مغز متفکر عملیاتهای شهادت طلبانه فلسطین

به این ترتیب سه گانه یحیی عیاش در انتقام جنایت حرم ابراهیمی کامل شده و مهندس کم کم آماده دیدار معبود می شود...