المپیکی‌هایی که انتظارات را برآورده نکردند

"من مدعی اصلی کسب عنوان قهرمانی و مدال طلای وزن 80- کیلوگرم المپیک 2012 لندن هستم و به لندن می‎روم تا مدال طلا بگیرم. نیاز به جراحی زانو دارم اما با همین شرایطی که دارم بیشتر از همه تمرین کرده و برای آماده‌تر شدن وقت و انرژی صرف می‎کنم، چون نمی‌خواهم حرف و حدیثی در موردم وجود داشته باشد. اصلا ساعتم را از کار انداخته‎ام تا متوجه گذر زمان نشوم و فقط تمرین کنم". اینها بخشی از صحبت‎های یوسف کرمی پیش از اعزام به بازی‏های المپیک بود که بخت او را برای مدال آوری پررنگ‎تر کرده بود به خصوص اینکه چند مدال آسیایی و جهانی داشت و به قول خودش این مدال‎ها انتظارات را از او بیشتر کرده بود. با همه اینها این تکواندوکار خیلی  زود از دور مسابقات حذف شد تا با توجه به انتظاراتی که از او وجود داشت، به نوعی بزرگترین ناکام این رقابت‎ها لقب بگیرد.

محسن شادی؛ خواب آلودی عقب مانده از رکورد

حداقل انتظار از ورزشکاران رشته‎هایی مانند قایقرانی در بازی‏های المپیک لندن این بود که رکورد خودشان را در این بازی‏ها تکرار کنند اما محسن شادی در هیچ مرحله‏ای به این انتظار پاسخ نداد. شادی اردیبهشت ماه گذشته با رکورد 7:09.84 دقیقه سهمیه المپیک گرفت اما در هیچ یک از مراحل رقابت‏های المپیکی‏اش در ماده روئینگ تک نفره، این رکورد را تکرار نکرد. شادی با هت تریک در کسب مقام ششمی مرحله مقدماتی، یک چهارم، نیمه نهایی برای رسیدن به فینال C یا D، به فینال D رسید و در روزی که کارش را با خمیازه آغاز کرد، با کسب عنوان بیست و دوم به کارش پایان داد.

مهدی تقوی؛ به دنبال شانس و اقبال در سرنوشت

"لیوان لوپز" کوبایی وقتی مهدی تقوی، آزادکار وزن 66 کیلوگرم کشورمان را در نخستین دیدار شکست داد، خود از رسیدن به دیدار فینال بازماند و اینگونه باعث حذف ناباورانه امید طلای ایران از دور مسابقات شد این در حالی است که تقوی در رقابت‍های 2011 جهانی استانبول همین حریف کوبایی‎اش را شکست داده بود اما در بازی‎های لندن با "بدشانسی توام با کم کاری" حذف شد.

این تعبیر امیر توکلیان، مربی پیشین تیم ملی کشتی آزاد در مورد چگونگی  عملکرد المپیکی مهدی تقوی است که گفت: " تقوی در حالی مغلوب حریف کوبایی شد که در هر سه تایم این کشتی برنامه خاصی برای پیروزی نداشت و اجازه داد تا سرنوشت این کشتی حساس با گوی و خم گیری مشخص شود در حالیکه نباید برابر حریف کوبایی بدنبال شانس و اقبال می‌رفت. در کل اینکه تقوی به بدشانسی و همچنین عملکرد دور از انتظار خود باخت".

محمد بیداریان؛ "زیر" آب "رکورد" زد

تنها شناگر ایران در بازی‌های المپیک که به صورت وایلد کارت (سهمیه اعطایی) مجوز شرکت در بازی‎ها را گرفته بود، خیلی زود از گردونه رقابت های 100 متر آزاد مردان حذف شد آنهم در شرایطی که نتوانست حتی رکورد خودش را تکرار کند. رکورد محمد بیداریان 51 ثانیه و 31 صدم ثانیه است اما این شناگر درلندن زیر رکورد خود (52 ثانیه و 93 صدم ثانیه) شنا کرد و بعد هم عملکردش را اینگونه توجیه کرد: "با مشکلات زیاد به لندن آمدم. اردیبهشت ماه ناخواسته مجبور به تغییر مربی‎ام شدم و با یک مربی آلمانی کارم را دنبال کردم. مربی آلمانی خوب بود اما تاثیر زیادی نداشت".

سهراب مرادی؛ پریدن مدال در یک ضرب

سهراب مردای یکی از وزنه بردارانی بود که امید زیادی به کسب مدال طلای وی در بازی های المپیک وجود داشت اما شانس مدال آوری او زودتر از آنچه خودش و دیگران فکرش را می‎کردند، پرید! این وزنه بردار دسته 85 کیلوگرم که با رکورد ورودی 390 کیلوگرم در مجموع وارد رقابت‎ها شد، سه بار در مهار وزنه 166 کیلوگرمی در حرکت یک ضرب ناکام ماند و بدین ترتیب از گردونه مسابقات کنار رفت.

حبیب الله اخلاقی؛ چشم انتظاری بیهوده در سکوت شکست

قرارگرفتن در گروهی سخت، او را برای اولین مبارزه رو در روی حریف سرسخت کوبایی به نام "انریکه هرناندز" قرار داد اما زور او به این حریف قدر نرسید و تن به شکست داد و به امید فینالیست شدن حریف کوبایی خود ماند تا شاید شانس دستیابی به مدال برنز درگروه شانس مجدد را پیدا کند که البته این امیدش هم ناامید شد چون حریف کوبایی او برابر کشتی گیر لهستانی شکست خورد و به فینال نرسید. در هر صورت اخلاقی پس از شکست برابر "انریکه هزناندز" با ناراحتی سالن را ترک کرد و حتی پاسخ خبرنگاران و برخی اهالی کشتی را نیز نداد. البته این سکوت تا حدی طبیعی بود چون خودش هم می دانست  یکی از امیدهای مدال طلاست اگرچه در نهایت حتی به مدال برنز هم نرسید.

امین نیک فر؛ بی اطلاع از خطاهایش

از آمادگی روحی و جسمی خود راضی بود و خیلی امید داشت که درالمپیک لندن خیلی بهتر از المپیک پکن کار کند که هر سه پرتابش به خطا رفته بود اما در نهایت عمکلردش در این المپیک با دوره پیشین تفاوت زیادی نداشت چون بازهم دو پرتابش را با خطا انجام داد طوریکه خودش بعد از مسابقه گفت: " نمی دانم چرا پرتاب هایم در این دوره مسابقات هم خطا رفت. از عملکرد خودم راضی نیستم چون نتوانستم پرتاب های خوبی داشته باشم". در هر صورت امین نیک فر در المپیک لندن حتی نتوانست رکود خودش که 20 متر و 53 سانتی متر است را بزند در حالیکه امید زیادی داشت حداقل این کار را انجام دهد. امین نیک فر که برای شرکت در رقایت پرتاب وزنه از آمریکا به لندن سفر کرده بود با رکورد 18 مترو 68 سانتی متر در گروه بی و در رقابت با 20 پرتابگر دیگر شانزدهم شد و از صعود به فینال بازماند.

میلاد وزیری؛ اجازه ندادند به مدال برسد

اولین ورزشکار ایرانی که رقابت های خود در بازی های المپیک لندن را آغاز کرد، میلاد وزیری بود. این کماندار کشورمان ساعاتی پیش از مراسم افتتاحیه در رقابت های تعیین سطح شرکت کرد و بین 64 شرکت کننده جایگاه سی و نهم را کسب کرد. وزیری چند روز بعد در مرحله یک سی و دوم نهایی در مصاف با "لوئیز ادواردو" مکزیکی متحمل شکست سنگین 7 بر یک شد که از دور مسابقات کنار رفت این در حالی است که این کماندار مکزیکی در مسابقات جهانی و یونیورسیاد مغلوب وزیری شده بود با همه اینها وزیری مدعی شده که 9 ماه پیش با مربیان کره ای برنامه ریزی کرده بودکه مدال بگیرد اما آقایان نگذاشتند چون نمی خواستند این اتفاق بیفتد و کاری کردند که وضعیت ما به این شکل درآید؛ بی مربی باشیم و بدون پشتوانه.

روح الله عسگری؛ در حد A نبود

کمتر از یک ماه به آغاز بازی‏های المپیک مانده بود که در مسابقات ستارگان آسیا که به میزبانی قزاقستان برگزار شد، روح الله عسگری نهمین سهمیه المپیکی دوومیدانی را در ماده 110 متر با مانع کسب کرد. البته در کل دوومیدانی ایران 10 سهمیه المپیکی گرفت اما بعد از حدادی، عسگری دومین و آخرین نفری بود که از این جمع با سهمیه A المپیکی شد.

از این حیث انتظارات از عسگری و عملکردش در بازی‎های لندن بیشتر بود. حداقل در این حد که او رکورد خود را تکرار کند که اینگونه نبود. عسگری در حالی با حدنصاب  13 ثانیه و 97 صدم ثانیه از صعود به مرحله نیمه نهایی بازی‌های المپیک لندن بازماند که درقزاقستان با طی کردن 110متر با مانع در مدت 13 ثانیه و50 صدم ثانیه به عنوان نفر اول از خط پایان گذشت و موفق شد ضمن شکستن رکورد ایران در این ماده، خود را درجمع المپیکی‌ها قرار دهد.

رسول خادم؛ فراری پشیمان

هر چه قدر محمد بنا در بازی‎های المپیک لندن با تیم کشتی فرنگی موفق بود، رسول خادم در نقطه مقابل او قرار داشت چون این مربی با تیم پر امید کشتی آزاد نتیجه‎ای دور از انتظار گرفت و تنها با یک مدال نقره و دو برنز به کار خود و تیم هفت نفره‎اش دراین بازی‎ها پایان داد. نتایج تیم ملی کشتی آزاد به قدری غیرقابل قبول بود که رسول خادم یک روز زودتر از بازگشت شاگردانش، لندن را ترک کرد و به تهران بازگشت.

احتمالا علت انجام این کار فرار رسول خادم از خبرنگارانی و منتقدانی بود که به هنگام بازگشت تیم کشتی آزاد  به فرودگاه آمده بودند. چون خود خادم در بدو قبول سکان هدایت تیم ملی کشتی آزاد اعلام کرده بود که مسئولیت نتایج این تیم در المپیک را خواهد پذیرفت و حتما حالا پشیمان از پذیرفتن این مسئولیت است. با این حال کشتی آزاد هرچند توقعات را براورده نکرد اما نسبت به دوره گذشته المپیک عملکرد بهتری داشت و یک مدال نقره و یک برنز بیشتر از قبل گرفت.