آب و آتش

درس فقه حضرت امام در نجف اشرف به موضوع حکومت اسلامی رسیده بود و فضای درس ، جذابیت و طراوت بی مانندی داشت . در محیطی که بسیاری از مباحث دوره عالی حوزه و درسهای خارج فقه ، حول محور موضوعات و مسائلی بود که اصلاً در عصر حاضر ، موضوعیت خارجی نداشت یا کمتر مورد نیاز بود ، حضرت امام با طرح استدلالی «حکومت اسلامی» و ضرورت قیام برای تحقق آن ، زلزله ای در افکار حوزویان پدید آورد و یکی از مهمترین و اساسی ترین مسائل فقه اسلامی و شیعی را که در غبار ناباوری نسبت به تحقق آن ، مورد غفلت قرار گرفته بود ، در مرحله نظری به روشنی روز اثبات کرد و در مقام عمل نیز آنچه را در طول قرنها برای مؤمنان ، یک آرزوی دست نایافتنی بود ، محقق ساخت و آنچه را در تصور نمی گنجید به تصدیق آورد.

در یکی از روزهای درس که استدلالهای حضرت امام به اوج خود رسیده بود و اصحاب درس ، بشدت تحت تأثیر قرار گرفته و همگان هیجان زده شده بودند ،یکی از شاگردان گویی به این احساس رسیده بود که همین الان باید به هر نحوی سلاحی به دست آورد و به ایران برگردد و کار را آغاز کند، لذا با آهنگی شتابزده و آمیخته با هیجان ،در میان اوج سخنان امام ، با صدای بلند گفت : « ما الان باید چه کار ... ؟» اما هنوز جمله او تمام نشده بود که امام با همان لحن قاطع و سریع خود فرمود : « فعلاً باید تولید مثل کنید» !

معلوم بود که امام فرزانه ، هر سخن را در جای خود و هر کاری را در فرصت مناسب خود می دید و در آن شرایط آنچه ضرورت داشت زمینه سازی برای این امر مهم بود و اساسی ترین کار در این راستا کادرسازی یا همان «تولید مثل » بود . در عین حال با شنیدن تعبیر [چند وجهی ] ِ تولید مثل ، ناگهان نگاهها متوجه حاج آقا مصطفی شد و خنده ای آرام بر لبها نشست ! که او مصداق تولید مثل - به هر دو معنی - بود !

از : حجت الاسلام و المسلمین محمد حسن رحیمیان ، در سایه آفتاب ، ( چاپ دهم : تهران ، نشر شاهد ، ١٣٨٨ ) ، صفحات ٢٢١ و ٢٢٢.