فارس به نقل از خبرگزاری فرانسه، ماریو مونتی نخست وزیر ایتالیا در راستای خروج کشورش از بحران مالی رایزنی های گسترده ای را با سران کشورهای اروپایی در دستور کار خود قرار داده است. مهم ترین این کشورها آلمان و فرانسه هستند.
مونتی به خوبی می داند که در صورت خروج یونان از منطقه یورو و تشدید بحران اقتنصادی در اسپانیا، کشورش قربانی بعدی ریاضت اقتصادی در اروپا و بحران در منطقه یورو خواهد بود.
فرانسو اولاند رئیس جمهور فرانسه اخیرا به ایتالیا سفر کرد و ابعاد مختلف بحران یورو را در گفتوگو با مونتی مورد بررسی قرار داد.
از سوی دیگر، قرار است در تاریخ 22 ژوئن امسال نیز مذاکرات چهار جانبه آلمان، فرانسه، ایتالیا و اسپانیا جهت خروج مادرید و رم از بحران اقتصادی در بروکسل برگزار شود.
ترس ایتالیا ازبحران بدهیها
افزایش بی سابقه بدهیهای خارجی در ایتالیا به بالای دو تریلیارد یورو سبب شده است تا رم در وضعیتی ملتهب قرار گیرد.
این التهاب همزمان با تشدید بحران اقتصادی در یونان و اسپانیا تقویت شده است. هم اکنون مونتی به دنبال شرکایی می گردد تا بتواند با اتکا بر آنها مانع از تداوم وضعیت موجود در کشورش شود. اما آیا مرکل و اولاند می توانند شرکای مطمئنی برای دولت رم باشند؟
پاسخ این سوال منفی است زیرا خود مرکل و اولاند بر سر نحوه مقابله با بحران اقتصادی اروپا با یکدیگر اتفاق نظر ندارند و ایتالیا نیز می تواند مانند یونان به صحنه رقابت اقتصادی فرانسه و آلمان تبدیل شود.
از سوی دیگر، تنها راه خروج موقت ایتالیا از بحران اقتصادی اختصاص کمکهای سنگین مالی اروپای واحد به این کشور است.
اعطای این کمکها نیز تبعات سختی برای رم و حتی دیگر بازیگران و کشورهای منطقه یورو در پی خواهد داشت.
ایتالیا هم اکنون با بحران بدهی های خارجی و تورم داخلی و بیکاری دست و پنجه نرم می کند.
در چنین وضعیتی مونتی که خود یک اقتصاد دان است ترجیح داده است پای دیگر کشورهای مطرح اروپایی را به بحران اقتصادی کشورش باز کند.
با این وجود نمی توان تضمین کرد که کمکهای مالی اروپا و همفکری اولاند و مرکل با مونتی بتواند بحران شدید مالی داخل ایتالیا را مهار کند.
انتقادات قبلی مونتی از آلمان و فرانسه
نخست وزیر ایتالیا در حالی از مرکل و اولاند می خواهد تا برای حل بحران مالی کشورش با وی همفکری و همکاری کنند که وی در گذشته ای نه چندان دور برلین و پاریس را اصلی ترین مسبب وقوع بحران در اروپای واحد دانسته بود.
نخست وزیر ایتالیا در ماه مارس سال 2012 در سفر خود به توکیو تصریح کرد که دو کشور آلمان و فرانسه در بحران بدهی ها و تشدید بحران مالی در اروپای واحد مقصر قلمداد می شوند.
مونتی در این خصوص اظهار کرده بود: "ماجرا به سال 2003 میلادی باز می گردد. زمانی که اروپای واحد نخستین روزهای حیات واقعی خود را سپری می کرد. در آن زمان آلمان و فرانسه نرمش زیادی در خصوص بدهی خارجی و کسری بودجه اروپا نشان دادند و همین مسئله منجر به ایجاد بحران مالی شد."
اظهارات مونتی در حالی صورت گرفت که مرکل و سارکوزی، رئیس جمهور سابق فرانسه سعی داشتند نقش خود را به عنوان رهبران اقتصادی اروپا تقویت کنند. اما اظهارات مونتی نشان داد که بسیاری از سران کشورهای اروپایی حضور مرکل و سارکوزی در راس این هرم تصمیم گیری را قبول ندارند. با این وجود در برهه فعلی و در حالی که سارکوزی به تازگی از صحنه سیاسی فرانسه و اروپا کنار رفته است مونتی سعی دارد از توان پاریس و برلین در راستای حل بحران مالی جدی در کشورش استفاده کند. در چنین شرایطی انتظار می رود که مونتی تا مدتی نگاه نقادانه خود به سیاستهای فرانسه و آلمان را کنار بگذارد.
استعداد ایتالیا برای خروج از منطقه یورو
ایتالیا یکی از اصلی ترین کشورهای اروپا محسب می شود که از بحران مالی ضربه بسیار سختی دریافت کرده است. البته سیاستهای سیلویو برلوسکونی نخست وزیر سابق ایتالیا در این خصوص بسیار تاثیرگذار بود. برلوسکونی عملا با به جای حل بحران سعی در لاپوشانی آن داشت و میراث سیاهی برای جایگزین خود ماریو مونتی بر جای گذاشت.
مونتی یک اقتصاد دان است اما این مسئله نتوانسته است تاثیری در حل بحران مالی ایتالیا داشته باشد.
نگاه کلی مونتی نسبت به نقش مرکل در حل بحران اروپا نقادانه است اما با این وجود سعی دارد کمتر این انتقادات را در مجامع عمومی بر زبان آورد.
شاید نشست سال 2012 توکیو تنها حایی بود که مونتی به صورتی صریح نقش آلمان و فرانسه در حل بحران مالی اروپا را زیر سوال برد.
این بار مونتی بحران را در یک قدمی کشورش حس می کند. ایتالیا استعداد زیادی برای خروج از منطقه یورو دارد و این استعداد همچنان در حال افزایش است. افزایش بحران بدهی های خارجی ایتالیا از یک سو و نا به سامانی های اقتصاد داخلی این کشور سبب شده است تا رم هر روز نسبت به خروج از منطقه یورو نزدیک تر شود.
در صورتی که یونان و اسپانیا از منطقه یورو خارج شوند ایتالیا نیز چاره ای جز بقای حداقلی و دردناک اقتصادی در یورو با خروج از این منطقه نخواهد داشت.
در این صورت شهروندان ایتالیایی مسلما گزینه دوم را انتخاب خواهند کرد.
در چنین شرایطی ایتالیا تنها راه چاره ممکن را گرایش به برلین و پاریس دانسته است.