حکومتی الگو برای تمام تاریخ!

به گزارش پایگاه تحلیلی خبری 598، از يكسو در جامعه اسلامی انديشه دنيا گرایی و ثروت اندوزی ميان مردم آنچنان اوج گرفته بود كه ارزش ها به ضدارزش ها مبدل گشته بود و ضد ارزش ها رنگ و لعاب ارزش ها را به خود گرفته بود. اينجاست كه علی هشدار می دهد كه مردم آگاه باشيد كه وضعيت امروز شما همانند روزی است كه خداوند پيامبرش را بر شما مبعوث گردانيد. از سوی ديگر؛ خواص و نخبگان كه گروهی از آنها سابقه ای از جنگ و مبارزه، در ركاب با پيامبر به همراه داشتند هر كدام به طريقی بر مسير عدل و عدالت ثابت قدم نماندند و از امام خواسته ای را طلب نمودند و چون به مال و منال مورد انتظارشان نرسيدند يا از تكيه زدن بر فلان منصب و مقام دور ماندند، از اردوگاه امام رخت بربستند.

چهره های سياسی و مشهوری چون عايشه، طلحه، زبير، ابوموسی اشعری، زيدبن ثابت، حسان بن ثابت، ابوهريره، سعدابن ابي وقاص، اشعث بن قيس و دهها نفر ديگر به اپوزيسيون تبديل شدند و از امام جدا گرديدند. تكليف معاويه و حزب اموی نيز معلوم بود. سه جنگ جمل، صفين و نهروان را در مدت كمتر از پنج سال بر امام تحميل كردند، دامنه آشوب ها و اغتشاشات را گسترش دادند و با عدم تمكين در برابر قانون و حدود الهی گستاخانه باطل را بر حقيقت جولان دادند.

امام اما به دور از محافظه كاری های معمول حكام و با نفی مصلحت سنجی های كذایی بر راهبرد مبارزه همه جانبه با فساد سياسي و اقتصادی ادامه دادند و به موازات آن بر زدايش انحرافات فكری و ايدئولوژيك مردم همت گماردند. فقدان قوه تحليل اوضاع سياسی جامعه از سوی عوام و توده مردم و انحراف خواص و نخبگان از اصول بنيادين و ارزشها نگذاشت آرمان های متعالی حكومت علوی به ثمر نشيند هر چند كه اين يك اشتباه استراتژيك است كه حكومت امام را شكست خورده بدانيم.

امروز حكومت علی الگوی مناسب و بی بديلی براي همه حق طلبان و عدالتخواهان است و جمهوري اسلامي پس از گذشت قرن ها همان راه را ادامه می‌دهد، ناكثين، قاسطين و مارقين امروز هم عرض اندام می كنند و در دشمنی با نظام جمهوری اسلامی تمام قوای خودشان را به ميان آورده اند اما تفاوت اينجاست كه نقطه قوت و قدرت ايران اسلامی، بصيرت و هوشياری مردمی است كه در همه بزنگاههای حساس و سرنوشت ساز به بهترين وجه ايفای نقش می كنند. اگرچه اكنون برخی خواص در عبور از شرايط پرپيچ و خم و صعب العبور بازماندند و در آزمون ايستادگی و ثبات قدم در مسير اصول و ارزش ها مردود شدند اما نه تنها مردم را به دنبال خود نتوانستند بكشانند بلكه در چشم تيزبين ملت رسوا و خوار شدند.