ماه ها از به ثمر رسیدن تلاش های مخالفان برای سرنگونی «معمر قذافی»،
دیکتاتور این کشور می گذرد؛ اما بحث در مورد این انقلاب همچنان در محافل
مختلف تازه است. در این میان، اخیراً توجه رسانه ها به زنی معطوف شده که در
سرنگونی قذافی نقشی کلیدی داشته است.
تابناك: ماه ها از به ثمر رسیدن
تلاش های مخالفان برای سرنگونی «معمر قذافی»، دیکتاتور این کشور می گذرد؛
اما بحث در مورد این انقلاب همچنان در محافل مختلف تازه است. در این میان،
اخیراً توجه رسانه ها به زنی معطوف شده که در سرنگونی قذافی نقشی کلیدی
داشته است.
«نرمین ناجی الشریف» که توسط معارضین «بوحرید لیبیا»
نامیده می شود، طی چند روز اخیر به شدت مورد توجه رسانه های جهان عرب و به
ویژه لیبی قرار گرفته است.
این رسانه ها، «نرمین ناجی الشریف» را زنی می دانند که پایه های دیکتاتور «معمر قذافی» دیکتاتور سابق لیبی را لرزاند.
خبرنگاری
که برای گفتگو با وی به بندر «جرجیس» در تونس رفت، درباره وی می گوید: «او
در ابتدا مسئول وارد کردن و رساندن دارو و غذا به انقلابیون لیبی بود و
مدتی بعد مسئول انتقال و رساندن سلاح به انقلابیون شد. او با استفاده از یک
قایق کوچک، سلاح را از شهر "مصراته" به بن غازی می رساند. اگر او نبود،
انقلابیون از نبود دارو و غذا در برابر ارتش رژیم قذافی شکست می خوردند».
وی
ادامه می دهد: «او تاکنون ده ها بار مورد حمله و در معرض ترور قرار گرفت
اما جان سالم به در برد و به مبارزه علیه رژیم سابق لیبی ادامه داد تا
اینکه انقلاب لیبی به ثمر رسید و پیروز شد».
این خبرنگار همچنین می
گوید: «از لحظه ای که برای انجام گفتگو نشستیم، مدام تلفن همراهش زنگ می
خورد. یک بار عضو شورای ملی انتقالی لیبی بود و یک بار دیگر یکی از وزرای
دولت جدید لیبی و دفعه ای دیگر یک شهروند ساده که حقوقش پایمال شده و برای
رسیدن به حقوق خود به او زنگ زده بود».
«نرمین ناجی الشریف» ۴۰ ساله
در حال حاضر معاون رئیس اتحادیه کارگران مستقل لیبی نیز هست. او مانند
بیشتر زنان لیبی، زنی قدیمی نیست بلکه مانند مردان مبارز، همواره در میدان
است. او لحظه به لحظه انقلاب لیبی را به یاد دارد.
به اعتقاد این زن
قهرمان لیبیایی، انقلاب لیبی دقیقا ۱۵ فوریه سال گذشته آغاز شد، یعنی
زمانی که اهالی شهر «بنغازی» مقابل مرکز امنیتی شهر تجمع کرده و خواستار
آزادی وکیل سرشناس، «فتحی ترابیل» شدند. شعارهایی که علیه رژیم قذافی سر
داده شد اوضاع را متشنج تر کرد و انقلاب به دیگر شهرها کشیده شد.
نرمین
می افزاید: «هنگامی که سلاح ما در شهر "الزاویه" به پایان رسید، این شهر
به دست نیروهای قذافی افتاد؛ اما ما باز هم قدرت گرفتیم. البته مصری ها هم
خیلی به ما کمک می کردند و برای ما غذا و دارو ارسال می کردند. بسیاری از
مصری ها هم به آوارگان لیبیایی کمک می کردند».
وی در مورد نقش زنان
در انقلاب لیبی می گوید: «نقش آن ها در ابتدا فقط به تهیه غذا برای مبارزان
محدود می شد؛ اما پس از انقلاب وضعیت فرق کرد و اکنون زنان لیبی خیلی فعال
تر شده اند. نیروهای ارتش قذافی در دوران انقلاب به بیش از ۲۰۰ زن تجاوز
کردند. اکنون گروهی از زنان مسئول پیگیری آن پرونده هستند تا افراد متجاوز
بازداشت و محاکمه شوند».