نشست استانبول؛ باخت استراتژیک نتانیاهو

فارس، در این گزارش که به‌قلم "پاتریک جی. بوچانان" به رشته تحریر درآمده است، ضمن اشاره به واکنش بنیامین نتانیاهو، رئیس کابینه رژیم اشغالگر قدس به نتایج مذاکرات ایران و 1+5 که از نظر وی به منزله اعطای 5 هفته فرصت به ایران برای ادامه غنی‌سازی بود، تصریح کرد: این مذاکرات برای نتانیاهو به منزله یک شکست استراتژیک بود.

بنابراین گزارش، این نه‌تنها شکستی برای شخص نتانیاهو بلکه شکستی برای هدف اسرائیل مبنی بر توقف غنی‌سازی اورانیوم در ایران و نقل مکان اورانیوم غنی‌شده از این کشور تلقی می‌شود.

در این گزارش تصریح شده است که اگر ایالات متحده حق غنی‌سازی ایران را بپذیرد و از دیگرسو ایران نیز تضمین دهد که بر سر موضع خود یعنی مخالفت با تولید سلاح هسته‌ای پابرجاست، آن‌گاه امکان حصول یک توافق میان ایران و ایالات متحده فراهم می‌شود.

بوچانان، یکی از موارد احتمالی این توافق را پایان غنی‌سازی 20 درصد در ایران پس از آن دانست که ایران به‌قدر نیاز صنایع دارویی خود، اورانیوم 20 درصد تولید کند. خروج میزان اضافی اورانیوم 20 درصد از ایران و همچنین بازرسی کامل از تاسیسات هسته‌ای این کشور نیز از دیگر جزئیات این توافق احتمالی دانسته شده است.

بر اساس گزارش فوق، با حصول توافق مزبور، تحریم‌های ضدایرانی نیز گام به گام برطرف خواهند شد. چنین اقداماتی به تقابلات ایران و ایالات متحده آمریکا بر سر مساله‌ هسته‌ای ایران به پایان می‌رسد. این تقابل در حالی به پایان خواهد رسید که ایران همچنین دانش و ظرفیت لازم را برای تولید سلاح هسته‌ای خواهد داشت، مساله‌ای که اسرائیل به شدت با آن مخالف است.

این در حالی است که نیروی هوایی اسرائیل نیز آن‌گونه که "آلون بن دیوید" می‌گوید، توان نابودسازی تاسیسات هسته‌ای ایران را ندارد. ایران به رغم عراق و سوریه، صاحب تعداد بیشتری تاسیسات هسته‌ای است که در سراسر این کشور وسیع پخش بوده و سیستم‌های دفاعی مجهزتری دارند.

در این گزارش تصریح شده است که اسرائیل در صورت تجاوز نظامی به تاسیسات هسته‌ای به ایران، باید منتظر از دست دادن جنگنده‌ها و خلبانان خود باشد. علاوه بر این اسرائیل دیگر نمی تواند در حمله به ایران از غافلگیری بهره ببرد چرا که ایرانیان هشدارهای لازم را دریافت کرده‌اند.

علاوه بر این، حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران نه‌تنها برنامه هسته‌ای این کشور را متوقف نمی‌کند، بلکه مردم این کشور را به حمایت بیشتر از حاکمیت برانگیخته و همچنین می‌تواند پاسخ تلافی‌جویانه ایران را از طریق شلیک موشک و همچنین حزب‌الله لبنان دربرداشته باشد.