ان‌الله بصیر «بالعباد»!

«مقام معظم رهبری اشاره کردند هرکسی رئیس‌جمهور آمریکا شود، تأثیری بر سیاست‌های ما نمی‌گذارد. آقای روحانی نیز بر همان سیاق یادآوری کرد برای ما مهم نیست چه کسی در آمریکا انتخاب می‌شود ولی شیوه‌ای که آمریکا در پیش می‌گیرد مهم است... به نظرم، همان‌گونه که برجام در ذات خود محافظت از توسعه ملی کشور و زمینه‌ساز بروز توانمندی‌های داخلی در اقتصاد جهانی بود، همچنین از بعد خارجی مقاومت در برابر قلدری و زورگویی و یکجانبه‌گرایی آمریکا علیه ملت ایران هم بود».

به نظر می‌رسد آقای ربیعی (عباد) در حال مخابره آدرس‌ها و علائم نادرست و البته هدفمندی درباره حقایق گذشته و جاری کشورمان است! او در نخستین آدرس غلط خود، جنس نگاه رهبر حکیم انقلاب نسبت به تحولات داخلی آمریکا را با نوع نگاه رئیس‌جمهور و دولت یکسان دانسته است! قطعا سخنگوی دولت خود بهتر از هر فرد دیگری می‌داند که 10 برابر شدن قیمت ارز در دولت فعلی، دخالت علنی دولت در بازار بورس (که مصداق بارز آن تعیین شاخص بورس از سوی آقای واعظی، رئیس دفتر رئیس‌جمهور بود!)، افزایش تصاعدی و لحظه به لحظه قیمت کالاها و خدمات و فقیرتر شدن اقشار کم‌درآمد و متوسط جامعه و در مقابل، فربه‌تر شدن سرمایه‌داران، محصول گره زدن مستقیم تحولات اقتصادی و داخلی سال‌های اخیر با تحولات داخلی ایالات‌متحده بود. 

پس از خروج رسمی دولت آمریکا از توافق هسته‌ای با ایران، رهبر معظم انقلاب صراحتا تاکید فرمودند دل بستن به کشورهای اروپایی (تروئیکای اروپا) با هدف تامین منافع تعبیه‌شده در برجام خطاست اما دولت بیش از ۲ سال ملت ایران را معطل «اس‌پی‌وی»، «اینستکس» و... کرد! فراتر از آن، رهبر معظم انقلاب بارها در سخنان حکیمانه خود در طول سال‌های اخیر تاکید فرمودند معضل اصلی کشور، سوء‌مدیریت داخلی و دل بستن به آن سوی مرزها برای حل مشکلات معیشتی مردم است. بدیهی است گفتمان، روش و گفتار رهبر معظم انقلاب در مواجهه با تفکری که مروج «اقتصاد تحریم‌محور» و «وابستگی به آن سوی مرزها» است، کاملا محرز است. در چنین شرایطی بهتر است آقای ربیعی و همراهان ایشان در دولت، از توجیه رویکرد نادرست و مخربی که دولت طی سال‌ها و ماه‌های گذشته و اخیر در پیش گرفته دست بردارند، هر چند امیدی نسبت به این مساله نمی‌رود!

نقطه قابل تامل‌تر اظهارات آقای ربیعی، آنجاست که مدعی شده «برجام» در ذات خود مروج توسعه ملی کشور و زمینه‌ساز بروز توانمندی‌های داخلی در اقتصاد جهانی بوده است! به‌راستی منظور آقای ربیعی کدام «برجام» است؟! همان برجامی که دولت و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای اساسا خروج دولت آمریکا از آن را ناممکن دانسته بودند؟ همان برجامی که حتی در دوران ریاست‌جمهوری اوباما، کمک چندانی به ایران در راستای تعلیق تحریم‌های یکجانبه آمریکا و اروپا نکرد؟ همان برجامی که به واسطه نگاه مهلک و خوش‌بینانه دولت به غرب، به خمیرمایه و شالوده اقتصاد و سیاست خارجی کشور در بین سال‌های 95 تا 97 تبدیل شد؟!

خصلت برجام این بود که اقتصاد و سیاست خارجی ما را هضم در مناسبات آمریکایی- اروپایی کرد و «اقتصاد تحریم‌محور» را جایگزین «اقتصاد مقاومتی و تولیدمحور» کرد. متاسفانه از اظهارات آقای ربیعی این گونه برمی‌آید که ایشان و دیگر اعضای دولت قصد دارند با شعار «اقتصاد تولیدمحور» به استقبال دوباره «اقتصاد تحریم‌محور» بروند! گویا قرار است به واسطه حضور احتمالی بایدن و دموکرات‌ها در کاخ سفید، همان دور باطلی که طی سال‌های اخیر در سیاست خارجی و اقتصاد خود مشاهده کردیم احیا شود! بهتر است آقای ربیعی بدون آنکه بخواهند ذوق‌زدگی خود از حضور بایدن در کاخ سفید را پنهان کنند، پاسخگوی آسیب‌ها و بحران‌های عمیقی شوند که طی سال‌های اخیر معیشت و زندگی مردم را تحت تاثیر قرار داده است! بدون‌شک گذار از این وضعیت بحرانی، در گرو «تکرار بازی محکوم به شکست قبلی» نیست. اینکه ما «برجام» را که اکنون به جنازه‌ای مومیایی‌شده شبیه است در روز اول اعلام نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، به مقدمه و عاملی برای ترویج توسعه ملی کشور(!) و ابراز توانایی‌های اقتصاد ایران در عرصه جهانی تشبیه کنیم، اصلا نشانه خوبی محسوب نمی‌شود! این اظهارات نشان می‌دهد دولت هنوز از رویکرد نادرست و خسارت‌بار خود در حوزه‌های اقتصادی و بین‌المللی درس نگرفته است.  ملت ایران تحت تاثیر رویکرد ایده‌آل‌گرایانه و نادرست دولت و محاسبات فاجعه‌بار آن در قبال برجام، هزینه «قدم زدن با جان کری» و «لبخندهای اوباما در روز انعقاد برجام» را پرداخت. امیدواریم اظهارات آقای ربیعی مقدمه‌ای برای تکرار این تجربه تلخ در دوران ریاست‌جمهوری احتمالی بایدن نباشد. در هر حال خداوند نسبت به نیات افراد عالم است؛ ان‌الله بصیر «بالعباد»...