چرا یک روز غمگین هستیم و یک روز شاد؟

 بهترین راه برای بیرون کردن حب‌الدنیا از دل چیست؟

راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی

محبت به دنیا موجب نشاط انسان نمی‌شود بلکه موجب افسردگی انسان می‌شود. اگر به خیلی‌ها بگویید که «تو محبت به دنیا داری» انکار می‌کنند و می‌گویند: «نه! اصلاً خاک بر سر این دنیا!» اما غم و اندوهی که در دل‌شان هست، آنها را لو می‌دهد.

فرمود: رغبت به دنیا، موجب همّ و غم انسان می‌شود‏. (ارشادالقلوب/۱ /۱۹). آدم اگر به دنیا علاقه داشته باشد، یک روز شاد است، یک روز غمگین، یک روز پیروز است و یک روز شکست‌خورده، یک روز امیدوار است یک روز مأیوس. چرا؟ چون دنیا آدم را بازی‌ می‌دهد!

چگونه می‌توان محبت به دنیا را از دل خارج کرد؟

1️⃣ فکر کردن دربارۀ کوچک‌بودن دنیا.

2️⃣ به قبرستان رفتن و به مرگ خود  اندیشیدن

3️⃣ آگاهی از سنت‌های دنیا و فهم اینکه طبع دنیا با کسی نمی‌سازد.

4️⃣ باور اینکه همۀ انسان‌ها در رنج و مشکلات هستند، و مشکلات دیگران اگر از ما بیشتر نباشد کمتر نیست!

در میان همۀ راه‌های بیرون کردن محبت دنیا از دل، یک شاهراه وجود دارد که واقعاً شاهکار خلقت است: اینکه شما به‌جای حب‌الدنیا، یک محبت عمیق برتر در دل خودت بگذاری!

خصوصیت این «محبت جایگزین» این است که باید این‌قدر قوی و شدید باشد تا بتواند حب‌الدنیا را از دل بیرون کند و تنها محبت بسیار قوی‌ای که می‌توانیم آن‌را به‌دست آوریم، محبت به اهل‌بیت(ع) است؛ حب‌الله به این سادگی‌ها به‌دست نمی‌آید!

اگر حب‌الدنیا داشته باشی، حب‌الله وارد دلت نمی‌شود اما محبت اهل‌بیت(ع) به‌گونه‌ای است که آدم می‌تواند دلش به حب‌الدنیا آلوده باشد و در عینِ حال، اهل‌بیت(ع) را هم دوست داشته باشد؛ یعنی محبت اهل‌بیت(ع) سهل‌الوصول‌تر است، لذا انتظار اصلی خدا از ما همین است: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی»