ابزارهای مقاومت عراق در پاسخ به آمریکا

سال 2003 هنگامی که نیروهای آمریکایی با استقرار ده‌ها هزار نیروی نظامی جنگ افزارهای گسترده خاک عراق را اشغال نمودند و به بهانه سلاح‌های کشتار جمعی شیمیایی و هسته‌ای، زمینه اجرای طرح خاورمیانه بزرگ را سامان می‌دادند، مقاومت عراقی در فاصله 5 سال تا سال 2008، نیروهای آمریکایی را به نقطه‌ای رساند که مقامات نظامی آمریکایی،‌ هم از سردار سلیمانی و هم از مقامات عراقی درخواست ملتمسانه‌ای داشتند تا ستون نظامیان و کاروان تجهیزات آنان که به سمت کویت در حرکت بودند، از سوی مقاومت غیور عراقی هدف قرار نگیرد. در آن زمان و در حالی که 120 هزار نظامی آمریکایی، با انگیزه تحریک شده و فریبکارانه مبارزه با تروریسم و پشتوانه گسترده فضای بین‌المللی عراق را به اشغال خود درآوردند، هسته‌های مقاومت عراقی در توانایی‌های ابتدایی، در سازمان و تجهیزات، عِدّه و عُدّه بسیار محدود در مقابل آنها قرار گرفته و جنگ فرسایشی و خرد کننده‌ای که حداقل 4 تلفات روزانه بر روی دست آمریکایی‌ها قرار دهند، یک روند دو ساله فعال، آمریکا را به نقطه فرار از عراق رساند.

امروز مقاومت عراقی در شرایطی غیرقابل تصور به لحاظ روحیه، استعداد نیرو و تجهیزات و حمایت گسترده مردمی و مراجع بزرگ قرار دارد. مضافا اینکه این سرمایه مردمی گسترده، تصویر کشتار و ویرانی و غارت آمریکایی‌ها تا امروز و جنایات تروریسم داعشی که به نیابت از آمریکا ساخته و به جان مردم عراق و منطقه افتاد، و هزاران تن از عراقی‌ها را به قتل رساند، در یاد خود ثبت‌ کرده‌اند و انگیزه‌ای مضاعف دارند تا عامل اصلی نابسامانی، ویرانی و کشتار و غارت ثروت عراق را گوشمالی دهند.

همزمان با اولین گفتگوی تیم آمریکایی و عراقی که نوعی بدبینی جدید در جامعه عراقی تزریق کرد و نسبت به اخراج ترویست‌های آمریکایی، تلاش کم رنگی را شاهد بودند، آیت الله سید کاظم حائری در هشداری روشن به حکومت مصطفی الکاظمی، مردم و مقاومت غیور عراقی که با پشتوانه فتوای دین مرجع، پاسخ اصلی را به آمریکا خواهند داد، را جایگزین بی‌رمقی حکومت مصطفی الکاظمی می‌داند.

در همین راستا، هشدار مقتدی صدر مبنی بر ضرورت اخراج تروریست‌های آمریکایی، یک جلوه از تمامی گروه‌های شیعه است که در اجماعی کامل،‌ خواستار یکسره‌سازی اخراج نظامیان آمریکایی هستند و این نشاندهنده عزم گروه‌های سیاسی شیعه در کنار مردم و مقاومت غیور عراقی است. این پتانسیل مرجعیتی و مردمی-عشایری و حزبی آنچنان پرقدرت است که حتی مواضع مشکوک کُردی در حمایت از بقای نظامیان آمریکایی در اقلیم کردستان، به موضع موافقت و همراهی با اراده پرقدرت مقاومت رسیده است.

حضور نظامی آمریکا در عراق و منطقه که با ژست فریبکارانه مبارزه با تروریسم و داعش و امنیت سازی از سه دهه قبل فعال‌تر شده،‌ به شکل ریشه‌ای رنگ باخته و هویت تهدید کننده برای همه کشورهای منطقه، عراق و ایران را به وضوح با اقدام تروریستی و شهادت سردار سلیمانی و ابومهدی مهندس، ثبت کرده است. این بدان معناست که هرگونه بهانه و توجیه برای بقای محدود این نظامیان تروریست از نگاه ایران نیز غیرقابل تحمل است و آنرا تهدید روشن علیه امنیت ملی ایران و ثبات منطقه‌ای ارزیابی می‌کند، که از زبان بالاترین مقام یعنی مقام معظم رهبری ابراز گردید. یعنی اراده مقاومت عراقی و مردم غیور عراق، همسو با ارزیابی امنیت ملی ایران، حضور نظامیان آمریکایی را یک تهدید مشترک تلقی می‌کنند.

توانمندی‌های ابزاری مقاومت عراقی،‌ قبل از هر کس برای آمریکایی‌ها که قدرت مقاومت را از 2006 تاکنون تجربه کرده‌اند، محسوس‌تر است و نه تنها این حضور را تهدید امنیت ملی عراق و بلکه ناقض قیمومیت گونه حاکمیت ملی خود ارزیابی کرده و باور دارند. برخی اطلاعات و قرآئن میدانی کاملا جدی اینگونه تاکید می‌کند که آمریکایی‌ها آماده پذیرش هزینه‌های نظامی در  عراق نبوده و در حال پایگاه سازی گسترده و نهادسازی حکومت در شرق فرات است تا توسط مقاومت عراقی تحقیر نشوند و سرافکنده و ناتوان، اخراج را نپذیرند.

اولین رژیمی که پس از آمریکا از رخداد اخراج نظامیان آمریکایی از عراق در عرصه‌های وسیعی آسیب خواهد دید و پروژه عادی سازی روابط با کشورهای عربی خلیح فارس و معامله قرن را بر باد رفته خواهد دید، رژیم صهیونیستی است که این روزها در حال تحریک پنهان کشورهای عربی است تا با رشوه‌های مالی خود، آمریکا را در عراق و منطقه نگه دارد. این در حالی است که رژیم صهیونیستی در بی ثبات‌ترین شرایط سیاسی و امنیتی خود در تاریخ نامشروع خود به سر می‌برد و نتانیاهو برای اجرای چهارمین انتخابات پارلمانی و شکست دولت ائتلافی با بنی گانتس آماده می‌شود و حمایت آمریکایی و اروپایی برای الحاق مرحله‌ای کرانه باختری و دره اردن را از دست داده است و ترامپ به عنوان اصلی‌ترین حامی استعماری خود را بازنده انتخابات ریاستی ارزیابی می‌کند.

امکانات محدود و ساده نظامی مقاومت عراقی در سال‌های 2006 تا 2008، در تمامی ابعاد، تا مرز یک ارتش قدرتمند ارتقاء یافته و در کنار حمایت مردمی و علمایی و سیاسی-حزبی، کابوس آمریکایی‌ها در اصرار برای باقی ماندن در عراق و استمرار اشغال و نقض حاکمیت این کشور خواهند بود.

نویسنده: هادی محمدی،‌کارشناس مسائل منطقه