
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
به کوی عشق منه بیدلیل راه قدم که من به خویش نمودم صد اهتمام و نشد
"حافظ "
امروز بار دیگر بوستان رنجور و پلاسیده سلامت در یورش سموم بیماری نوپدید با لطافت باران نوازشگر سخنان رهبر عالیقدرمان طراوتی تازه یافت.
مدافعان جانبرکف سلامت یقین کردند که رهبرشان منزلت و جایگاه رفیعشان را میبینند، میشناسند و قدر میگزارند. خانوادههای ارجمندشان ایمان آوردند که اگر دوری عزیزانشان را که در سنگر خدمت به بیماران گرفتار شبانهروز مشغولند تحمل میکنند لااقل بزرگمردی این صبوری ایثارگرانه را درک میکند و ارج مینهد و مدیران و فرماندهان ارشد نظام سلامت، صدچندان دلگرم شدند که فرماندهکل قوا همگان را میفرماید تا با همه توان در کنارشان باشند و در این نبرد بیامان تنهایشان نگذارند و خدمتگزاران صدیق از بهورزان خانههای بهداشت روستایی تا پزشکان و پرستاران بخشهای فوقتخصصی کشور که رنجور از هجمههای غیرمنصفانه در مقاطعی از ایام زندگی بودند نیک دریافتند که مردمی قدرشناس و پدری مهربان دارند که در بزنگاههای تاریخی با دعائی، سخنی، سپاسی و نوازشی دلجوییشان میکنند و متخصصین و صاحبنظران کارآزموده این عرصه نیز روحی تازه یافتند وقتی شنیدند که تبعیت از گفتار و نوشتار کارشناسانهشان فتوای رهبر عظیم الشأن انقلابشان است و همگان خداوند بزرگ را شکرگزارند که این ظرفیت بیبدیل را برای روزهای سخت و دشوار دارند و دعا میکنند که با شفای عاجل مردم و رخت بربستن بلا و بیماری از سرزمینشان، عمود استوار خیمه کشورشان بیگزند و پایدار بماند.