از دولت بیش از این انتظاری نیست

در حالی که همگان انتظار داشتند حداقل خبر پرتاب «ماهواره انسان بر»، راه اندازی «اینترنت ملی» پرقدرت یا «اینترنت نسل پنجم» و... را بشنوند، ولی این «کارآگاه گجت ایران» با نمایشی مضحک، از پهباد پستی (گجت) ، رونمایی کرد که بسیاری از دانش آموزان دبیرستانی نمونه های پیشرفته تر آن را به عنوان اسباب بازی در جشنواره های مختلف به نمایش گذاشته بودند.

مردم ایران با مشاهده این اقدام شومن،  بیش از آنکه سورپرایز شده باشند، در شوک یا در خشم فرو رفتند. اما بسیاری از کارشناسان از جمله بنده، هرچند از این اقدام «متاسف» شدیم ولی «متعجب» نشدیم چرا که؛

از این دولتمردان بی کفایت چیزی غیر از این توقع نداشتیم. دولتی که بارها توانایی و لیاقت مردم ایران را به تمسخر گرفته و ناتوانی خود را در بلایای طبیعی (مثل: سیل، زلزله، باران و برف) و در امور اجرایی (مثل: مدیریت مصرف بنزین و توزیع بسته های معیشتی) را به نمایش گذاشته است و شعار«ما نمیتوانم» را در گفتار و کردار به رخ کشیده است. 

-دولتی که مشاور اعظم آن (با سابقه وزرات در چند وزارت خانه مهم و کلیدی)، اعلام می کند: مردم ایران جز پختن آبگوشت بزباش و ساخت لولهنگ ( آفتابه) هنر دیگری ندارند.

-دولتی که وزیر امور خارجه اش اعلام می کند: آمریکا قادر است با یک دکمه سیستم ذفاعی ایران را نابود کند.

-وزیر صنعتش معتقد است: ما مدیر موفق در این حوزه نداریم و باید از خارج وارد کنیم!

-وزیر نفت آن،  به جای اعتماد به متخصصین داخلی که بارها توانایی خود را به اثبات رسانده اند(مثل ساخت پالایشگاه عظیم خلیج فارس)  دلداده و شیدای شرکت توتال می شود.

دولتمردانی که بارها و بارها پروژه های چند بار افتتاح شده  وفرسوده را برای چندمین بار افتتاح می کنند ، با افتخار سازه های پیش پا افتاده ای  مثل توالت بین راهی، دفتر خدمات پستی خصوصی و ...را افتتاح می کنند . در کنار هواپیمای دسته دوم و قرضی عکس یادگاری می گیرند واقدامات دیگری که یاد آوری آنها مشمئز کننده و موجب تکدر خاطر این مردم باعزت و با عظمت می شود.

لذا این نوع بزرگ نمایی ها و رونمایی از یک اسباب بازی برای وزرای این دولت بی دستاورد، غنیمت است هرچند  شایسته مردم بزرگ ایران نیست.  

و من به یاد این شعر افتادم که :
دریا صد نهنگ دارد و دم نمی زند
مرغ یک تخم دارد و هزار قار قار می کند