بی اعتنایی ظریف به مجلس، نتیجه انفعال و وکیل الدولگی نمایندگان

وادادگی و سرگرم شدن به بازی های سیاسی و نشناختن جایگاه مجلس توسط متولیان آن یعنی نمایندگان مجلس باعث شد تا هفته گذشته شاهد حرکتی از سوی وزیر امور خارجه باشیم که مشتی بود از خروار.

بنا بر این گزارش (روزنامه اعتماد در گزارشی درباره حواشی حضور جواد ظریف وزیر امور خارجه در مجلس، اقدام وی در ‌ترک صحن علنی قبل از سخنرانی نماینده سؤال‌کننده از وی را اقدامی بی‌سابقه و به نوعی توهین به مجلس دانست).

 نمایندگان مجلس دهم چنان در رفتارهای سیاسی و جناحی خود گیر کرده اند که ورزا و مسئولان عالیرتبه و رسانه ها هم پی برده اند که این مجلس شبیه! یک مجلس قدرتمند و ناظر بر عملکرد قوه مجریه است. اما چه شد که عصاره فضائل ملت به این جایگاه سقوط کرد و تمام داشته های خود را که به برکت انقلاب و شهدای دفاع مقدس و هفتم تیر و شهدای ترور و زحمات نمایندگان دوره های قبل بدست آورده بود به یکباره از دست داد و آنی شد که الان همه شاهد آن بودیم:


1- سیاسی بازی و الویت اهداف جناحی نسبت به قانونگذاری: نمایندگان مجلس دهم نشان دادند که بیش از وظیفه نمایندگی به جناح خود تعلق خاطر دارند. اثبات این ادعا را در عملکرد نظارتی نمایندگان بر ورزا ببینید./ سئوال و کارت زرد و استیضاح بی امان اما قانع شدن و انصراف از سئوال و استیضاح و رای اعتماد فراوان الی ماشاء الله


2- ارتباطات نزدیک و تنگاتنگ بین نمایندگان و قوه مجریه در قالب بده بستانهای سیاسی – اقتصادی نمایندگان و مدیران ارشد. بیاد داریم که وزیر نفت چگونه برخی روابط شغلی خود با نمایندگان برای بعد از دوره نمایندگی را به ایشان گوشزد کرد و یا جریان واگذاری آپارتمان و زمین به نمایندگان که پرونده آن هم در مجلس مطرح و در دست اقدام است و....


3- سکون و بی تحرکی دو نهاد نظارتی در رابطه با دولت و نمایندگان؛ اول کمیسیون نظارت بر رفتار نمایندگان و عملکردهای ایشان که خیال راحت برخی نمایندگان منفعت طلبی و فرصت طلب را برای بهره برداریهای جایگاهی مرتبط با دولت فراهم آورده است و دوم عدم استفاده نمایندگان مجلس از اختیارات  نظارتی خود بر دولت و عملکرد ورزا که در هر دو مورد بی تحرکی شدیدی حاکم بوده است. فراموش نکرده ایم پس از مذاکرات ژنو یک هیئت اروپایی وارد تهران شد و بدون هماهنگی با مسئولین ذیربط با برخی از مجرمان فتنه 88 ملاقات کرد. پس از آن اقدام مشابهی نیز از جانب خانم اشتون صورت گرفت و هر کسی توپ را در زمین دیگری انداخت. در یکی از مذاکرات نیز آقای ظریف نتیجه مذاکرات را به انتخابات مجلس وصل کرد که البته بعد اصلاح نمود. حالایک مقام آلمانی با حضور و نشست هایی که در اصل فضولی در مسائل داخلی ایران است همان روند را ادامه داده است. این نمی شود مگر اینکه یا وزارت خارجه منفعل در برابر خارجی هاست و یا خیالش از ایستادن در برابر نمایندگان ملت و پاسگویی راحت است.


4- وجود نوعی نگاه بنگاه کاریابی بین برخی نمایندگان نسبت به قوه مجریه و دولت؛ به این معنا که حضور در پست نمایندگی برای برخی گذرگاه عبور دادن اقوام و آشنایان و دوستان برای در اختیار گرفتن مناصب و پست های مختلف از یک سو و در یک آینده نگری که در میان دولتی ها برای خنثی کردن اختیارات نظارتی مجلس نیز خریدار دارد بین نمایندگان و دولتی ها نوعی بده بستان شغلی برقرار شده است.


5- سونامی پی در پی شایعات و سئوالات استیضاحی رئیس دولت و ورزا که بدون نتیجه و با قانع! شدن نمایندگان و یا به مصلحت نبودن استیضاح و رای اعتماد همیشگی به مدیرانی که افتخارشان خدمت نکردن بوده روند نظارتی مجلس بیشتر در میان مردم به طنزی تبدیل کرده است که باور کردن آن بعید بنظر می آید خصوصا در حال حاضر که چند ماهی به پایان این دوره مجلس نمانده است. لذا نه نمایندگان و نه ورزا باوری به استفاده از اختیارات خود ظاهرا ندارند.


6- اشتیاق نمایندگان به سفرهای خارجی و همچنین دیدار با نمایندگان و سفرای غربی که تمام این موارد از کانال وزارت امور خارجه و برخی وزارتخانه های دیگر دولت می گذرد. مانند دست و پا زدن نمایندگان مجلس برای سلفی گرفتن با موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا که این رفتار عجیب برخی نمایندگان واکنش های گسترده ای در فضای مجازی به همراه داشت. سفرهای دوره ای نمایندگان به خارج کشور و....


*در مجموع ظاهرا دست های پیدا و پنهانی در حال چیدن پازل برای انتخابات آینده مجلس فعال شده و به صورت موریانه وار در حال ضربه زدن است. البته مردم هوشیارند اما مسئولین چطور؟ این رفتارها نتیجه این موضوع است که اقایان ورزا هم پی برده اند که ناظران قانونی ایشان توان انجام وظایف نظارتی خود را ندارند زیرا یا باور به خود ندارند یا شجاعت اقدام عملی و برخورد با مدیران ارشد دولتی را ندارند و یا اینکه آنقدر نمک گیر دولتی ها شده اند که پای اقدامشان برای برخورد با متخلفان و ناقضان قانون می لنگد.