قوت ها و ضعف های «قلاده های طلا»

خوب بود مواضع قاطع، قانونی و مهارکننده  ی رهبری در فاصله ی تیرماه تا شهریور ماه 88 ، و از جمله دیدار ایشان با میرحسین موسوی (فردای انتخابات) و دیدار ایشان با نمایندگان کاندیداها و تعیین هیئت های چندگانه ی حل و فصل قضایا توسط ایشان، و تمدید مهلت اعتراض ها و تذکر ایشان به عدم اردوکشی خیابانی و یادآوری خطرات این رویه ها توسط ایشان بیشتر دیده میشد. خوب بود در میان رسانه های خارجی مطرح شده در فیلم، اشاره ای هم به "تارنمای فارسی زبان وزارت خارجه اسرائیل" میشد که در ایام فتنه ی 88 کار را به جایی رسانید که از جمله در روز عاشورا، بعنوان یک رسانه ی رسمی صهیونیستی تیتر درشت خود را «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» قرار داد(!) و از سبزها دعوت کرد تا با جمهوری اسلامی بعنوان "یزید زمان" بجنگند!! 

خوب بود اقتدار یگان ویژه بیشتر دیده میشد و در کنار این نمایش اقتدار، البته این هم نشان داده میشد که عده ای از نیروهای این یگان هم در صحنه هایی به نحوی خودسرانه، تندتر از "آنچه که باید" رفتند و در نتیجه حقوقی هم از مردم ضایع شد. (فی المثل شکستن شیشه های ماشین هایی که پارک هستند و...) خوب بود آقای طالبی به حوادث 13 آبان و روز قدس و عاشورا هم نزدیک میشدند. خوب بود عملکرد "جرس" و "کلمه" و "ندای سبز آزادی" را هم حداقل «در حال مانیتور شدن» نشان میدادند. متاسفانه با وجود اهمیت عملکرد این رسانه ها در فتنه سال 88، در هیچ صحنه ای حتی مانیتور شدن این سایت ها هم دیده نشد. 

در مجموع فیلم متفاوت، نسبتا خوش ساخت، داستان دار، سیاسی و امنیتی، بسیار صریح تر از فیلم های هم رده، خوش موضوع، شجاعانه و جالب توجهی بود. به آقای طالبی مجموعا تبریک میگویم و متاسفم که نشد فیلم شان با فیلم های جشنواره ی فیلم فجر سال 90 رقابت کند. امیدوارم مسعود ده نمکی و حامد کلاهداری - که پیشتر نشان داده بودند که به موضوع فتنه 88 علاقه دارند - و همچنین دیگر کارگردانانی که دغدغه های اینچنینی دارند و خواهند داشت، از کار متفاوت آقای طالبی استفاده و کسب تجربه کنند. دیدن این فیلم را هم به همه - با هر گرایش سیاسی - توصیه میکنم چرا که خوانشی است نسبتا جذاب و متفاوت از حوادثی که همه ی ما - با همه ی گرایش های سیاسی متفاوت - ناچارا تصاویری از آنها در ذهن داریم.