از آنجا که الزام جمهوری اسلامی ایران به عضویت در
کنوانسیون‌های مختلف که هر یک اهداف خاصی را دنبال می‌کنند، یکی از محورهای
اساسی توطئه آمریکا و غرب علیه نظام اسلامی است در ذیل این بار به بررسی
سیاسی، امنیتی و اقتصادی کنوانسیون حمایت از ارقام جدید گیاهی (UPOV) که در
قالب بذر و نهال امنیت کشاورزی کشور را هدف قرار داده است پرداخته می‌شود:
۱- اتحادیه جهانی حمایت از ارقام جدید گیاهی (UPOV)در سال ۱۹۶۱ تاسیس شد و
تاکنون ۶۷ کشور جهان عضویت آن را پذیرفته‌اند. این معاهده بعد از برگشت از
شورای نگهبان، هم‌اکنون در کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی در دست
بررسی و اقدام است.
۲- صرف‌نظر از برخورد‌های دوگانه و تبعیض‌آمیزی که
در مواجهه با معاهدات بین‌المللی اعمال می‌گردد، هدف این معاهده کنترل و
نظارت بر بذر و نهال کشورها و به بیان دیگر رگ حیاتی کشورها در چارچوب
سیاست‌های ترسیم شده از سوی کنوانسیون می‌باشد. بر اساس مفاد این معاهده
بذرهای بومی کشورها جای خود را به بذرهای یکبار مصرف اعلام شده از سوی این
معاهده خواهد داد و به مرور بذرهای خود مصرفی (که استفاده مجدد از آنها در
سال بعد ممکن است) منسوخ و بذرهای یکبار مصرف و برنامه‌ریزی شده از سوی
UPOV جایگزین آنها خواهد شد.
۳- با توجه به ناشناخته بودن ماهیت این
بذرها و احتمال نفوذ هدفمند و برنامه‌ریزی شده سرویس‌های جاسوسی و
بیوتروریستی در تولید و توزیع آنها، به هیچ وجه به مصلحت یک کشور اسلامی و
انقلابی و ناهمسو با سیاست‌های سلطه‌گرانه آمریکا، غرب و رژیم صهیونیستی،
نخواهد بود که مواد غذایی و حیاتی کشور به اهداف پشت پرده این کنوانسیون
پیوند زده شود!
۴- در حالی که جمهوری اسلامی ایران با تصویب قانون
«حمایت از ثبت و گواهی بذر و نهال» مصوب تیرماه ۱۳۸۲ مجلس شورای اسلامی
هیچ‌گونه مشکلی در زمینه ثبت مالکیت فکری ارقام گیاهی ندارد و در زمینه
اصلاح بذر و نهال نیز با اتکا به توانمندی‌ها و امکانات تحقیقاتی گسترده در
درون کشور و به‌کارگیری به نژادگرهای ورزیده خدمات ارزشمندی را ترتیب داده
است، معلوم نیست چرا برخی درصددند مدیریت و برنامه‌ریزی بذر و نهال کشور
را که سلامت حیات جامعه را رقم می‌زند به اهداف ناشناخته و پشت پرده
قدرت‌های توطئه‌گر پیوند بزنند.
۵- در حالی که شیطان بزرگ و رژیم
صهیونیستی با تاسیس بانک «بذر و نهال» تمامی انواع گونه‌ها بومی کشورها را
حفظ می‌کنند. آیا به صلاح جمهوری اسلامی ایران است که با منسوخ نمودن نسل
بذر و نهال کشور، سرنوشت غذایی ملت خود را به برنامه‌های پشت پرده و
ناشناخته کشورهای مسلط بر معاهدات بین‌المللی پیوند بزند!
۶- بدون شک
ایران اسلامی که خار چشم استکبار جهانی است هرگز نباید پا به میدان بازی
توطئه‌گران و دلالان بین‌المللی بگذارد که درصددند با سیطره کامل بر بذر و
نهال کشورهای ناهمسو، رگ حیاتی و معیشتی این کشورها را به‌دست گرفته و آنها
را ناگزیر از وابستگی به سیاست‌های استعماری خود نمایند.
۷- اینکه بعد
از گذشت ۵۷ سال از تأسیس این معاهده اخیرا برخی به فکر عضویت ایران در آن
افتاده‌اند، جای تعجب و تامل دارد، بدون شک با تصویب این معاهده سود هنگفتی
به جیب شرکت‌های پرقدرت واردکننده بذر و نهال در کشور خواهد رفت!
۸-
در حالی که عضویت در معاهدات دردسرساز بین‌المللی یکی از اهرم‌های قدرتمند
کشورهای سلطه‌گر برای تسلط بر دیگر کشورها در راستای تامین منافع برون‌مرزی
آنها می‌باشد؛ نباید با عضویت در چنین معاهداتی، عوامل پایداری کشور در
معرض طراحی توطئه‌های هدفمند دشمن قرار گیرد. در شرایطی که ایران قدرتمند
اسلامی دکترین نظامات سیاسی قدرت‌های استعماری را در منطقه به هم ریخته
است، چرا باید با عضویت در چنین معاهداتی کشور در دام سیاست‌های استعماری
قدرت‌های توطئه‌گر گرفتار گردد! کدام معاهده مهم بین‌المللی است که
پایه‌گذاران اصلی آن آمریکا و غرب نبوده باشند!
۹- بدون شک معاهدات
بین‌المللی در چارچوب سیاست‌های قدرت‌های سلطه‌گر به طریقی طراحی می‌شوند
که دربرگیرنده سیاست‌های سلطه‌گرانه آنها بر دیگر کشورها باشد و برهمین
اساس NPT برای کنترل فعالیت‌های هسته‌ای کشورها، FATF برای نظارت بر
فعالیت‌های مالی و اقتصادی کشورها، MTCR برای کنترل رژیم فناوری موشکی
کشورها، معاهده اقلیمی پاریس برای نظارت بر صنایع متکی بر نفت و گاز
کشورها و معاهده حمایت از ارقام گیاهی (UPOV) برای نظارت و کنترل بر حوزه
کشاورزی کشورها و....تاسیس شده‌اند و برهمین اساس عضویت جمهوری اسلامی
ایران در این معاهدات در تضاد با منافع ملی و مبارزه با سلطه‌گری و
سلطه‌پذیری است که در اصل ۴۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مورد تاکید
قرار گرفته است.
۱۰- بدون شک اگر جمهوری اسلامی ایران عضویت در NPT را
نمی‌پذیرفت با این حجم از توطئه به بهانه نقض NPT مواجه نمی‌شد. عضویت در
کنوانسیون‌های مهم بین‌المللی قبل از آنکه دربرگیرنده منافع دیگر کشورها
باشد، تامین‌کننده منافع پایه‌گذاران اصلی آن خواهد بود و قدرت‌های جهانی
بر همین اساس اقدام به تاسیس کنوانسیون‌های مختلف می‌کنند تا با اتکاء به
آنها در رفتاری دوگانه به‌طور هدفمند منافع کشورهای ناهمسو را در جهت تسلط
برآنها هدف قرار دهند!
۱۱- از آنجا که مانند بسیاری از معاهدات، در این
معاهده نیز برطبق ماده ۳۵ هیچ‌گونه پیش‌شرطی برای اعضا قائل نگردیده است،
لذا می‌بایست به ناچار کلیه مفاد مندرج در معاهده پذیرفته شود که در این
صورت حیات کشاورزی کشور به‌طور یکپارچه در معرض اهداف پیدا و پنهان دستپخت
قدرت‌های مسلط در معاهده قرار خواهد گرفت!
۱۲- در حالی که علاوه‌بر
حدود ۲۸۰۰ عضو هیئت علمی که در مراکز تحقیقاتی جهاد کشاورزی فعالیت دارند،
صدها فارغ‌التحصیل نخبه و بیکار کشاورزی نیز امکان فعالیت ندارند و در
حالی‌که خوداتکایی کشاورزی می‌بایست در راس برنامه‌های وزارت جهاد کشاورزی
باشد چرا برخی درصددند به‌جای حمایت از به‌نژادگرهای داخلی و تولید بذر
اصلاح شده در داخل کشور با سرکوب روحیه خلاقیت و خوداتکایی و با وابسته
نمودن دانه‌های بذر حیات کشاورزی کشور به ورود بذرهای خارجی در چارچوب
برنامه‌ها و اهداف پشت پرده این معاهده (UPOV)، آینده کشاورزی کشور را که
سنگ زیربنای حیات این ملت است را در معرض توطئه‌های اجانب قرار دهند!
۱۳- در حالی‌که دشمن با تمام توان علیه نظام اسلامی به میدان آمده است و
تلاش دارد که حلقه محاصره را با تحریم اقتصادی و تحمیل گرانی تنگ‌تر نماید و
در شرایطی که تولید و توزیع بذر و نهال جهان در انحصار ۶ شرکت بزرگ جهانی
است که تحت نفوذ مستقیم آمریکا، غرب و اسرائیل اداره می‌شود، آیا به صلاح
کشور است که با عضویت در این معاهده سفره مردم نیز به اراده دشمنانی پیوند
زده شود که نقشه نابودی نظام اسلامی را در سر می‌پرورانند و هر آن ممکن است
بذر غذای مردم نیز به بهانه‌هایی خودساخته مانند آنچه در NPT می‌گذرد، در
معرض توطئه‌های دشمن قرار گیرد!!
۱۴- چرا به‌جای عضویت در معاهده که
تنها مزیت آن تسهیل ورود بذر از خارج است با تأسیس شرکت‌های دانش‌بنیان بذر
و نهال؛ خلاقیت و توانمندی داخلی در خدمت شکوفایی استعدادهای برتر کشور در
جهت قطع وابستگی از بیگانگان قرار نمی‌گیرد تا موجبات خوداتکایی کشور در
این عرصه مهم حیاتی فراهم گردد! شکی نیست که در هیچ زمانی نباید بذر حیات
ملت به معاهدات بین‌المللی پیوند زده شود و وزارت جهاد کشاورزی می‌بایست
حمایت از به‌نژادی بذر و نهال بومی و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین را در
سرلوحه برنامه‌های خود قرار دهد.
۱۵- مقرر بود با عضویت در NPT کشورهای
«دارا»، فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای را در اختیار کشورهای «نادار» قرار دهند،
ولی این عضویت تاکنون جز تحریم، تهدید و توطئه، حاصلی برای جمهوری اسلامی
ایران در پی نداشته است. بر این اساس این احتمال نیز وجود دارد که در
برخوردی تبعیض‌آمیز و استثنایی، با عضویت در معاهده حمایت از ارقام گیاهی
(UPOV) همان بلایی که NPT بر سر کشور در آورد این بار در معاهده‌ای از جنس
«بذر حیات» بر کشور تحمیل شود! اگر قرار باشد که جمهوری اسلامی ایران بنا
بر مصلحت، و با هدف گرفتن بهانه از دشمن به عضویت معاهداتی درآید که مورد
سوءاستفاده دشمن قرار می‌گیرد، بدون شک در حصار فتنه‌های برنامه‌ریزی شده
دشمن گرفتار خواهد شد وNPTهای خطرناک‌تری سر راه آینده این ملت قرار خواهد
گرفت! کلام آخر را مزین می‌نمایم به این هشدار حکیمانه مقام معظم رهبری که
در دیدار با نمایندگان مجلس فرمودند: هیچ ضرورتی ندارد به معاهداتی
بپیوندیم که از اهداف آنها آگاه نیستیم.
ابراهیم کارخانه‌ای
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
