محققان دریافتند که عشق به هیجان تنها
مختص انسان ها و دیگر مهره داران نیست، زنبورهای عسل نیز از این خصیصه
برخوردارند و زنبورهایی که به نظر نسبت به دیگر زنبورها ماجراجوتر به نظر
می آیند، از فعالیت های ژنتیکی مجزایی مشابه فعالیت های ژنتیکی انسان های
ماجراجو برخوردارند.
این یافته جدید دیدگاهی نوین را از زنبورها و
جوامع زنبوری ارائه می کند. اکنون این گونه به نظر می آید که زنبورهای عسل
برای انجام وظایف مختلف سطوح متفاوتی از اشتیاق را نشان می دهند و این
تفاوت ها می تواند منجر به ایجاد شخصیت های متفاوت در میان زنبورها شود.
محققان
موسسه «بیولوژی ژنومیک» بر روی دو رفتار که به «تازه-خواهی» شباهت دارد،
مطلعه کردند: پرسه زدن برای یافتن آشیانه های جدید و پرسه زدن برای یافتن
غذا.
زمانی که یک «کلونی» به اندازه ای رشد می کند که آشیانه اش برایش کوچک می شود، در این شرایط باید در جستجوی آشیانه جدید بود.
حدود پنج درصد از گروه زنبورها برای یافتن مکانی جدید جهت ساخت «کندو» به تجسس و گشتزنی می پردازند.
احتمال
اینکه این زنبورهای جستجوگر نسبت به دیگر زنبورهای «کندو» در مسیر جستجو
برای یافتن سکونتگاه جدید به دنبال غذا نیز بگردند سه - چهار بار بیشتر
است.
محققان در راستای درک پایه های مولکولی این تغییرات از سیستم
«میکرو آرایه ژنومی» برای جستجوی تفاوت ها در فعالیت هزاران ژن در مغز
زنبورهای ماجراجو و غیر ماجراجو استفاده کرده و شاهد هزاران تفاوت بودند.
در
انسان ها و حیوانات ماجراجویی به عملکرد سیستم پاداش مغز ارتباط دارد. در
زنبورها محققان موفق به کشف ژن های فعال متفاوتی شدند که با پروتئین ها و
هورمون های مرتبط با «تازه-خواهی» در ارتباط بودند.