دوباره سیاسی‌پور

چگونه مجری برنامه نود از مسائل رسانه‌ای خوراک سیاسی می‌سازد؟

1- اولا درباره ادامه پیدا کردن یا ادامه پیدا نکردن برنامه نود نظری ندارم. ثانیا درباره ادامه نود با مجری فعلی یا بدون او هم نظری ندارم. البته نه اینکه نظری نداشته باشم، فعلا به درد این نوشته نمی‌خورد.  2- یادم نیست در کدام رمان، از قول یکی از سربازان ناپلئون خواندم که گفته بود: «وقتی احساس خطر کردی کسانی به کمک تو خواهند آمد. آنها دوستان تو هستند!» یکی از روزنامه‌های به غایت سیاسی و کاملا حزبی، صبح روز گذشته با دفاع (عکس) تمام قد (صفحه) از مجری برنامه نود، مدعی شد: «عادل فردوسی‌پور زیر فشارهای سیاسی است». روزنامه سازندگی، ارگان حزب کارگزاران سازندگی البته چند خط پایین‌تر، شاید بی‌آنکه دقت کند، معنای «فشار سیاسی» را توضیح می‌دهد: «عادل فردوسی‌پور یک رکورد ویژه را در تاریخ صداوسیما ثبت کرد؛ 19 سال اجرای هفتگی 90! جز تابستان 88 که به خاطر اتفاقات سیاسی نود با چند هفته تاخیر روی آنتن رفت؟»  واقعا چرا نود، در سال 88 چند هفته روی آنتن نرفت؟! در دفاع از چه کسی و چه گروهی؟ در تقابل با چه سیستم و نهادی؟ روی آنتن نبردن یک برنامه هفتگی که مجری‌اش هر وقت خواسته توانسته آن را روی آنتن ببرد، آن هم در سال 88 که تلاش مدیران صداوسیما برای آرام کردن فضا و عادی جلوه دادن فضای تلویزیون برای مخاطبان عمومی در کشور بوده، پخش نشدن یک برنامه هفتگی هدف چه کسی بوده است؟ اذعان روزنامه سازندگی به «سیاسی‌کاری» عادل فردوسی‌پور در سال 88 را البته خود او نیز در یک برنامه تلویزیونی تکرار می‌کند. فردوسی‌پور در آذر سال 94 با حضور در برنامه گلخانه شبکه 3 می‌گوید: «در زمانی که کسی از دولت قبل انتقاد نمی‌کرد ما در برنامه 90 از عملکرد دولت انتقاد می‌کردیم».
3- نه اینکه انتقاد به دولت قبل، یا مجیزگویی برای دولت بعد عیب و ایرادی برای شخص فردوسی‌پور داشته باشد اما وقتی آنتن زنده تلویزیون، با عنوان برنامه‌ای ورزشی و فوتبالی در اختیار او قرار گرفته است، احتمالا او حق استفاده غیر از این آنتن را ندارد. و این چیزی است که فردوسی‌پور متوجه آن نشد. او در همان ایام آذر سال 94، بدون هماهنگی با مدیران تلویزیون، از محمدجواد ظریف گفت‌وگویی را ضبط می‌کند و از اینکه خیلی پررنگ ذائقه سیاسی خود را بریزد وسط یک برنامه فوتبالی، ابایی نمی‌کند. همان موقع با انتشار مطلبی در همین «وطن امروز» با عنوان «سیاسی‌پور چرا نعمت‌زاده را دعوت نمی‌کند؟» از این ماجرا انتقاد کردم. فردوسی‌پور «به رخ کشیدن ذائقه‌های سیاسی»‌اش  را البته  پیش‌تر و در دوران غفلت مدیر وقت سازمان در حراست از ماهیت برنامه و شبکه، در موارد متعدد و با دعوت از سیدحسن خمینی، علی مطهری و... نشان داده بود. او یک سال بعد در ماجرای پلاسکو، با درخواست استعفا کردن برای جریان رقیب سیاسی‌اش روی آنتن تلویزیون دوباره حاشیه‌ساز می‌شود! اگرچه قبل و پس از آن حادثه، فجایع بدتری نیز رخ می‌دهد اما چون مسبب‌شان جریانی است که فردوسی‌پور به آنها علقه سازماندهی شده دارد، درخواستی برای استعفای کسی نمی‌کند.
4- این بار نیز بعداز حواشی صورت گرفته توسط یک سایت سیاسی حامی فردوسی‌پور و روی آنتن نرفتن برنامه نود در دوشنبه گذشته، «سیاسی»‌ها پای کار مجری برنامه نود آمده‌اند. از خبرآنلاین تا روزنامه حزب کارگزاران! و اتفاقا تازه معلوم شد چه کسی بیشتر سیاسی است و اصلا معنای فشار سیاسی چیست؟ عادل فردوسی‌پور که در دوران طولانی روی آنتن رفتن نود، از حمایت‌های بی‌دریغ یک مدیر همشهری بهره می‌برد، این بار هم از طرفداری بی‌شائبه روزنامه مرحوم هاشمی‌رفسنجانی بی‌بهره نمانده است!