لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم گذشته با اعتراض عدهای از نمایندگان به مدت دو ماه مسکوت گذاشته شد.
این اظهارات در حالی است که رهبر معظم انقلاب، چهارشنبه گذشته در دیدار رئیسو نمایندگان مجلس با صراحت فرمودند: این معاهدات بینالمللی که به آن در لغت فرنگی گفته میشود کنوانسیون، در اصل در یک نقطهای پختوپز میشود که اطراف قضیّه، مِنباب مثال آن ۱۰۰ کشور یا ١۵۰ کشور که بعداً به آن میپیوندند، هیچ تأثیری در آن پختوپز اوّلیّه ندارند. یک جایی بالاخره چند قدرت بزرگ در مجموعههای هیئتهای فکریشان -به قول خودشان اتاق فکرشان- مینشینند برای یک منافعی و مصالحی که برای خودشان تعریف کردند، یک چیزی را پختوپز میکنند، بعد این را بهوسیله دولتهایی که همسوی با آنها هستند یا مرعوب آنها هستند یا دنبالهرو آنها هستند و خیلی منافعی هم در این کار ندارند، تصویب میکنند؛ اگر یک دولت مستقلّی هم پیدا بشود -حالا مثل جمهوری اسلامی- که مثلاً بگوید «من این را قبول ندارم؛ این کنوانسیون را، این معاهده بینالمللی را قبول ندارم»، سرش میریزند که «آقا! ۱۲۰ کشور، ١۵۰ کشور، ۲۰۰ کشور این را قبول کردند؛ شما چطور قبول نمیکنید؟» کنوانسیونها غالباً این[جور] است.
[گفته میشود] حالا چهکار بکنیم؟ بعضی از این معاهدات بینالمللی و کنوانسیونها موادّ مفیدی دارند. خیلی خوب،اشکالی ندارد؛ بنده هم در مورد همین چیزهایی که اخیراً در مجلس مطرح شد در این چند ماه اخیر، گفتم مجلس مستقلاً خودش قانون بگذارند. فرض کنیم [موضوع] مبارزه با تروریسم یا پولشویی است؛ خیلی خب، مجلس شورای اسلامی یک مجلس رشید و عاقل و بالغی است و پشتوانههای کاریِ خیلی خوبی هم دارد؛ بنشینند یک قانون بگذارند؛ این قانون، قانون مبارزه با پولشویی است، هیچ مشکلی هم ندارد، شرایط زیادی هم ندارد و همان کاری که خود شماها میخواهید بکنید، در این قانون مندرج است؛ این مهم است. هیچ لزومی ندارد که ما برویم چیزهایی را که نمیدانیم تهَ آن چیست یا حتّی میدانیم که مشکلاتی هم دارد، بهخاطر آن جهاتِ مثبت و جنبههای مثبت، قبول بکنیم.
حضرت آیتالله خامنهای در بخش دیگری از سخنان خود فرمودند:
من ملاحظه کردم بعضی از قوانین مربوط به خانواده که در مجلس مطرح است و بحث میشود یا تصویب میشود، انسان احساس میکند که تحت تأثیر و اثرپذیری از رسوم غربی است؛ از این باید اجتناب بشود.
ایشان همچنین تصریح کردند:
یک مسئله دیگر، مسئله اجرای قوانین است. خب، رئیسمحترم مجلس چندی پیش
گفتند که فلان قانون را دو سال است که فلان دستگاه اجرا نکرده؛ سؤال بنده
این است که خب در این دو سال شما که مجلس هستید، چهکار کردید؟ [اگر] او
اجرا نکرد، شما باید دنبال بکنید. چرا اجرا نشود؟ اینهمه شما خرج میکنید
وقت و عمر و پول و امکانات و مانند اینها را برای اینکه این قانون تصویب
بشود؛ حالا این قانون بعد از اینهمه مقدّمات، تصویب شده، آن مسئول اجرا
نمیکند! خب باید یک فکری برایش بکنید. حالا گفتند بعضی از این عدم اجراها
را به قوّه قضائیّه ارجاع دادهاند، آنها هم گفتهاند که این جزو عناوین
مجرمانه نیست؛ خب، اگر چنانچه بخواهید جزو عناوین مجرمانه باشد، چهکسی
باید بکند این کار را؟ باز هم خود مجلس باید بکند.نخیر، [کار] قوّه
قضائیّه نیست؛ قوّه قضائیّه بایستی عناوین مجرمانه را تعقیب کند؛ چه کسی
میتواند بگوید این جزو عناوین مجرمانه است؟ مجلس شورای اسلامی. مجلس
بایستی این کار را انجام بدهد. شما بگویید این تخلّف اگر چنانچه اینجوری
شد، این جرم است و اینقدر مجازات دارد، بعد این را بفرستید تا آنها
بتوانند عمل بکنند؛ یعنی این کار، کار خود مجلس است.