به گزارشاین در حالی است که؛ اولا مسئله رواج کلمات لاتین در سردر فروشگاه‌ها و غیره از مسائل مهم فرهنگی کشور و از نشانه‌های خودباختگی فرهنگی است و بارها مورد هشدار رهبر انقلاب قرار گرفته است.
ثانیا قبلا نیز در همین بخش خبر ویژه توضیح داده‌ام که مجلس بیش از 2 ماه برجام را بررسی کرد و اظهارنظر درباره آن که آری یا نه، به چند دقیقه بیشتر وقت نیاز نداشت. تکرار این مطلب در آن روزنامه شان آن جریده را پایین می‌آورد».
کیهان: آقای مطهری اگر نسبت به بیگانگان حساسیت جدی دارند، نباید در نام پاستیل شیبا معطل می‌ماندند بلکه در طول چند سال دوره نمایندگی حتما باید گریبان برخی مقامات اقتصادی و سیاسی و دیپلماتیک دولت را به خاطر باز کردن شاهراه‌های نفوذ به کشور می‌گرفتند نه اینکه در قواره وکیل‌الدوله عمل کنند.
ایشان همین دیروز هم سعی کرده فجایع نهفته در FATF را با یک جمله مجعول و مبهم «با دفتر رهبری درباره FATF مذاکره شده» بپوشانند؛ شگرد زشت و ناشی از مسئولیت‌پذیری طیفی که همین امروز هم حاضر نیستند مسئولیت خسارت‌های ناشی از برجام و گوش ندادن به مذاکرات چندباره رهبری را بپذیرند.
اما درباره تصویب 20 دقیقه‌ای برجام؛ قبلا هم نوشتیم و پاسخ نگرفتیم. ایشان قبلا در پاسخ کیهان نوشته بود «قبلا گفته‌ام 20 دقیقه هم برای تصویب برجام زیاد بود، اما 20 دقیقه‌ای که مسبوق به چهل پنجاه ساعت کار کارشناسی نمایندگان روی برجام بود که آنها را به آری یا نه رسانده بود و طبعا دادن رای آری یا نه، نیاز به 20 دقیقه زمان نداشت». در پاسخ این ادعا تصریح کردیم: «کمیسیون ویژه برجام قریب 40 روز برای بررسی برجام وقت گذاشت و از متخصصان اقتصادی و سیاسی و امنیتی و حقوقی و هسته‌ای نظر گرفت و در پایان یک گزارش مبسوط، ناظر به هشدارهای جدی درباره منافذ و ایرادات پرخسارات متن توافق ارائه کرد. این کمیسیون منتخب خود مجلس بود اما به گزارش مبسوط و مستند آن کمترین ترتیب اثری داده نشد چون طیفی خاص در مجلس، تصمیم خود را به مثابه وکیل دولت گرفته بود؛ بنابراین نه به 20 دقیقه بلکه به 2 دقیقه هم برای تصویب تعهدات یک‌طرفه برجام نیاز نداشت!
اگر قرار بود نظر کمیسیون مورد بی‌اعتنایی مطلق قرار گیرد یا اصلا توافق در صحن علنی بررسی نشود، پس اصلا چرا به مجلس ارجاع شد؟! البته به یاد داریم که دولت مخالف این مسئله بود و با اصرار رهبر حکیم انقلاب بر رعایت قانون و نقش نظارتی مجلس، توافق به مجلس رفت».
عدم توازن تعهدات و عدم همزمانی اجرای آنها، و عدم بازگشت‌پذیری تعهدات ایران، نقد و آنی بودن تعهدات ما (که در کمتر از 2 ماه با عجله دولت انجام شد) درمقابل وعده‌های نسیه و فاقد ضمانت طرف مقابل، فقدان مکانیسم معقول برای شکایت و مطالبه حق ایران درصورت بدعهدی طرف مقابل و ... ایراداتی از این قبیل، به وفور در متن توافق مشاهده می‌شد و بارها مورد هشدار کارشناسان منتقد قرار گرفت اما چون دولت و نمایندگان منتسب به آن گوش خود را گرفته بودند و در وضعیت هیجان‌زدگی مطلق قرار داشتند، هیچ کدام این ایرادات بزرگ را در لیلی(!) زشت‌سیمای برجام ندیدند و آن فاجعه در مجلس رقم خورد.
این درحالی است که مجلس موظف بود این منافذ پرخسارت را در توافق ببندد ولو اعلام توافق به تاخیر می‌افتاد. اما چون توافق به هر قیمت و اجرای به هر قیمت آن، دستور کار دولت و برخی وکیل‌الدوله‌ها بود، برای تصویب بی‌چون و چرای توافق فشار آوردند؛ و خسارت‌های سه سال گذشته برجام و بدعهدی‌های بعدی آمریکا رقم خورد.
و بالاخره از آقای مطهری باید پرسید غیر از توجیه و لاپوشانی سوءمدیریت دولت، نمی‌خواهد از دولتمردان بپرسد برجام کدام عایدی اقتصادی را برای کشور داشت که دلار 3300 تومانی را به 7 هزار تومان رساند و به کاهش ارزش پول ملی منجر شد؟! آیا این مسایل به اندازه پاستیل شیبا ارزش پرسیدن ندارد.
