در کل کشور نیز اوضاع به همین صورت است. در بهمن ماه قراردادهای خرید و فروش مسکن ۱۰.۶ درصد افزایش یافته و این در حالی است که تعداد اجارهنامهها ۲۳ درصد پایین آمده است. گزاره فوق میتواند برای کل کشور نیز مصداق داشته باشد.
از جمله دلایل افزایش تقاضا برای خرید مسکن میتواند به پرداخت تسهیلات ۱۶۰ میلیون تومانی با نرخ ۹.۵ درصد، نزدیک شدن قیمت مسکن به کف و تورم انتظاری ملک در سال ۱۳۹۷ مربوط باشد.
با این کارنامه میتوان دریافت که با وجود افزایش میانگین ۸.۹ درصدی قیمت مسکن طی ۱۰ ماهه ابتدای امسال، قدرت خرید متقاضیان نیز بالا رفته است. اما مساله این است که هماکنون قیمت مسکن نسبت به تورم عمومی ۰.۷ درصد و نسبت به تورم نقطه به نقطه ۸.۲ درصد بالاتر قرار دارد که میتواند خطری برای پیشرونق بازار مسکن محسوب شود. شاید به همین علت باشد که رشد ۵۰ درصدی معاملات در آذرماه نسبت به مدت مشابه سال قبل به یکباره در دی ماه و بهمن ماه دچار افت شد و به ۱۳.۵ و سپس ۸.۶ درصد نسبت به مدت مشابه سال قبل از آن رسید. به بیان دیگر با وجود افزایش نسبی قراردادهای ماهیانه، بعد از آذرماه، سرعت رشد نقطه به نقطه معاملات کم شده است.
از جمله دلایل افت دو ماه اخیر بازار مسکن میتوان به التهاب بازار ارز و گسیل سرمایه ها از مسکن سرمایهای به سمت دلار مربوط باشد.
اتفاق دیگری که در روزهای اخیر افتاد افزایش سود بانکی به ۲۰ درصد از طریق گواهی سپرده بود که احتمالا اثرات منفی این تصمیم بر بازار مسکن را باید در ماههای آینده مشاهده کرد. بدین ترتیب احتمال پایین آمدن سرعت رشد معاملات مسکن در ماههای آینده نیز وجود دارد.