برجام برای من ادامه فتنه ۸۸ بود

از دل انتخابات سال ۹۲ تکنوکرات‌های پراگماتیسم بیرون آمدن یعنی آقای هاشمی به عنوان لیدر پراگماتیسم‌های ایرانی. من کسی بودم که یک سال قبل از انتحابات ۹۲ گفتم که آقای هاشمی وارد صحنه انتخابات می‌شود و حتما هم رای می‌آورد و بدلیل زاویه‌ای که در سال ۸۸ گرفت و توانست جناح مخالف نطام را پشت سر خود جمع کند، می‌توانست به یک تجمیع آرا را به عنوان منجی جامعه برای خودش فراهم کند و در بستر معیشت اقتصادی به عنوان یک منجی ظاهر شده و رهبری و جریان انقلابی را در "کُرنر" برده و بتواند تمام اهدافی را که در طول دوران ریاست جمهوری خود دنبال می‌کرد در فصل آخر زندگی‌اش تحقق بخشد و تمام مواضع انقلابی را با سمباده پراگماتیسم نرم کند.

در بازی شطرنج اصطلاحی وجود دارد به نام گامبی کردن یعنی وقتی شما در عرصه بازی سیاسی عرصه را بر خود تنگ می‌بینید یکی از مهره‌های خود را می‌سوزانید، برای باز شدن فضا، از این رو وقتی هاشمی رد صلاحیت خودش محرز شد و با جلو فرستادن روحانی، عارف را سوزاند تا بتواند او را به عنوان جانشین سلف جناح پراگماتیسم‌ها معرفی کند. به نظرم برجام هدیه‌ای بود از طرف آمریکایی‌ها برای جناح پراگماتیسم تا از طریق آن بتوانند آن مواضع سازش کارانه را به انقلاب اسلامی تحمیل کنند که این کار با تدبیر رهبری که موجب شدند تا این مساله از هسته‌ای جلوتر نرود، موفق نشد.

البته امریکا بدنبال برجام‌های ۲ و ۳ بود و خود روحانی هم بر این موضوع تاکید می‌کرد. در مجموع آمریکایی‌ها به دنبال آن بودند تا اسب سرکش انقلاب اسلامی را تبدیل به یک گربه ملوس کنند. آن‌ها می‌خواستند تا با تنبیه انقلاب اسلامی از طریق برجام هژمونی شکسته شده خود در سال ۵۷ و اتوریته از هم پاشیده آن بواسطه اشغال سفارتخانه‌شان در سال ۵۸ را بازگردانند که خوشبختانه این کار نشد.

به نظرم آقای روحانی در برجام تمام شد و ۴ سال آینده برای او ۴ سال بطالت است. از برجام چیزی در نیامد و قرار هم نبود چیزی در بیاید. روحانی نتوانست برجام‌های ۲ و ۳ را جلو ببرد. ۴ سال آینده پایان عمر سیاسی آقای روحانی است، زیرا دیگر پشتیبانی مانند مرحوم هاشمی ندارد و خودش هم نشان داد که آنقدر وزن ندارد که بتواند به صورت مستقل نقش بازی کند.