موضوع پوشش و عفاف که امروزه در جامعه ما نسبت به
گذشته کمرنگتر شده است، از فرازهای دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان
است. در این فراز از خداوند درخواست میکنیم پوشش و عفاف را زینت ما قرار
دهد، زیرا اگر عفاف در فرد یا جامعهای پررنگ نباشد، میزان حیا رو به افول
میرود و اگر حیا کاسته شود، از قدرت ایمان نیز به همان اندازه کاسته
میشود.
در این باره امام باقر(ع) در روایتی فرمود:
«حیا
و ایمان به یکدیگر متصلند، اگر یکی از آن دو برود، دیگری هم به دنبالش
خواهد رفت؛ الْحَیَاءُ وَ الْإِیمَانُ مَقْرُونَانِ فِی قَرَنٍ فَإِذَا
ذَهَبَ أَحَدُهُمَا تَبِعَهُ صَاحِبُهُ.» (کافی، ج2، ص106)
«بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ
زَیّنّی فیهِ بالسّتْرِ و العَفافِ واسْتُرنی فیهِ بِلباسِ القُنوعِ و
الکَفافِ و احْمِلنی فیهِ علی العَدْلِ و الإنْصافِ و امِنّی فیهِ من کلِّ
ما أخافُ بِعِصْمَتِکَ یا عِصْمَةَ الخائِفین.
خدایا مرا در این
روز با پوشش و پاکدامنی زینت بده و با جامه قناعت و خودداری زینت بده و
وادارم کن در آن بر عدل و انصاف و آسودهام کن در آن از هر چیز که میترسم
به عصمت خودت ای نگهدار ترسناکان .»