سه راهبرد روحانی در تبلیغات انتخاباتی

اگر سخنرانی رئیس جمهور در قزوین -به عنوان اولین نطق انتخاباتی، فراگیر و عمومی وی -را تحلیل  محتوای کنیم بر چند پایه استوار است که ارتباطی با مسائل اصلی کشور ندارد.

1-رقیب هراسی در عرصه بین الملل(تقابل با جهان)
2-همسویی خود با جهان(تعامل)
3-ایستادگی بر حقوق مردم و نترسیدن در این مسیر.

عوام گرایی-اسطوره ای و ابهام در مرجع ترس از جنس سخنان احمدی نژاد در اهواز و روحانی در قزوین بود.

سخنانی که هرکسی از ظن خود آن راتفسیر می کند و برای گوینده راه فرار وجود دارد.گوینده در چنین مواردی دکان چهار نبش می زند یا مقازه خود را وسط فلکه می سازد.

اما آنچه مشکل روحانی در صحنه انتخابات است عدم تحقق وعده های اقتصادی است که برای حل آنان در سال1392 قسم جلاله خورده است:"والله قسم اگر مشکلات کشور راه حل نداشت کاندیدا نمی شدم"

به نظر می رسد عدم تحقق این موضوع را نیز در قزوین به افشاگری در سنگ اندازی ها ارجاع داد که به زودی خواهد گفت.این "منتظر گذاری" عوامانه نیز از جنس رئیس جمهور پیش است که همیشه وعده "بزودی" می داد.

سرجمع سخنان دکتر روحانی در قزوین را اگر بخواهیم به کل تبلیغات انتخابات تعمیم دهیم باید گفت غیریت سازی حداکثری در حوزه آزادی های اجتماعی و روابط بین الملل محور اصلی است و این بهترین معبر برای فرار از قسم های جلاله92 است.

فقط یک راه واقعی برای روحانی وجود دارد و آن اینکه بگوید در سال92 از مشکلات و ساختار کشور اطلاع نداشتم.البته قول صد روزه و بی اطلاعی ازخالی بودن سیلوهای گندم و خزانه(اگر درست گفته باشد) همین عدم شناخت را تقویت می کند.