کارهای محافظه کار پسند

یکی از کارهایی که محافطه کاران در کشور نهادینه کرده اند، ارجحیت دادن به کارهای بیروح و بی اثری است که ظواهری قابل تبلیغات کردن و تولید بیلان کار دارد، بدون اینکه تغییر واقعی روی زمین رخ دهد.

در ضلغ دیگر نیز تعدادی آدم حرفه ای برای چنین کارهایی ایجاد شده که در بسیاری موارد نه کار ذره ای اثر دارد و نه آنها ذره ای به کار اعتقاد دارند، اما با انجام آن کارها از تایید محافطه کاران بهره مند میشوند، لذا کارسازهای حرفه ای چنین حرکتهایی ایجاد میشود. حتی چنین کارسازهای حرفه ای در خارج از کشور با این چارچوب ایجاد شده اند که رگ خواب مسئولین را یافته اند.

مثلا هنرمندان ما اموخته اند اگر یکی دو کار در حمایت از کشور یا حمله به ضد انقلاب بسازند برایشان حاشیه امن ایجاد میشود. آن وقت مثلا فلان خواننده بعد دو تا تیتراژ ملی خواندن سر از تلویزیون ضد انقلاب در میاورد و با یک ابراز بی اطلاعی سر و ته همه چیز هم می آید. آن طنزپرداز کاری علیه ضد انقلاب میسازد و آن وقت آزادانه در تمام کارهایش همجنسگرایی را ترویج میکند و در تمام کارهایش به اصرار خوابیدن مردها در یک رختخواب را نشان داده و در سوی دیگر زن را موجودی احمق نشان میدهد و کسی کاری به کارش ندارد.

سفارت و رایزنی فرهنگی ما میتواند هیچ ارتباط سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، علم و فناوری و... نگیرد، اما هرسال برنامه های بیخاصیت با مشتی مخاطب بی اثر در مواردی مثل رحلت امام و سالگرد انقلاب یا شعار دولت وقت برگزار کند و البته با بازتاب آن در صداوسیما بیلان کار خود را کامل کند.

بخشهایی از بازوهای دیپلماسی عمومی و صدور انقلاب ما میتوانند بدون متحمل شدن زحمت ارتباط با مجموعه های موثر عمدتا غیرشیعی و غیرمسلمان هر سال تعدادی جوان شیعه و چه بسا منفعل را به تهران بیاورند و ببرند و به بالا بردن عکس رهبری توسط آنان بعنوان نتایج صدور انقلاب افتخار کند بی انکه عمق استراتژیک نظام را افزایش دهد.

در حوزه اقتصادی با استناد به یکسری آمار وضعیت اقتصادی را مثبت بخواند یا صرفا امتیازی ظاهری به مردم بدهد  بدون انکه گلوگاه های اصلی آسیبپذیری اقتصاد و زندگی مردم را درمان کند.

در حوزه مقابله با فقر و فساد و تبعیض چند مطالبه صوری در مورد فساد عمدتا از جناح مقابل سامان دهد و چند کار خیریه ای بکند بدون انکه له عوامل رفع تبعیض و استضعاف کاری داشته باشد.

در حوزه علم و فناوری به چند حمایت نمایشی از کارهای نه چندان بی اولویت و حقوق بگیر کردن نخبگان اکتفا میکند بدون انکه اتفاق جدی بیفتد و در علوم انسانی به برگزاری یکسری همایش در مورد مبانی علوم انسانی اکتفا میکند.

پدیده همایش برگزارکنها و کتاب مناسبتی چاپ کنها مفتصحترین نمونه این رویکرد است که بسته به مناسبتها و اسم سال و شعارهای رهبری کار روتین سالیانه را میکنند.

با ایجاد منافع برای بخشی از فعالان این عرصه ها تاحدی دهلن منتقدین را هم ببندد.

طبیعتا نمایاندن لختی پادشاه در چنین مواردی خوب است، اما برای پیشبرد انقلاب کافی نیست. مهمترین راه مفتضح کردن مواردی از این دست انجام کار واقعی انقلابی در حد مقدور است تا تفاوت دوغ و دوشاب مشخص شود.