بسم الله الرحمن الرحیم
همه
باید بدانند که از عملیّات، آنچه که برایشان باقی می ماند، توجه به همانها
داشته باشند و به آنچه که فانی می شود، توجه نداشته باشند.
اعمال
صالحه، طاعات الهیّه، آنچه که مقرب به سوی خدا است، با آدم می ماند و آدم
اینها را از اینجا، تا روز قیامت، تا مابعد القیامه، هر چا که هست، با خودش
می برد.
اعمال
صالحه انسان، اعمال باقیه انسان، فانی نمی شود. بدانند که طاعات، عبادات،
مقربّات، اینها یک چیزی نیست که به واسطه اینکه [ مثلاً] این اتاق خراب شد،
آنها هم از بین بروند؛ [یا اگر] این بدن از روح منفصل شد، آنها هم بروند؛
آنها باقی و ثابت هستند، بلکه یک صورت معنویه ای در آنجا از اینها، برای هر
فرد فرد، ظاهر خواهد شد.
مبادا غفلت کنید! آنهایی که شهید شدند، آنهایی
که شهید داده اند، در راه خدا رفته اند و در راه خدا بوده اند، و خدا می
داند چه تاجی به سر اینها- بالفعل- گذاشته شده؛ ولو بعضی ها نمی بینند مگر
بعد از اینکه از این نشأت بروند.