نظامیان سعودی ابتدا به حجاج یمنی امان دادند، اما وقتی به دشت تنومه در استان عسیر عربستان رسیدند، نظامیان آل سعود که بر حجاج یمنی اشراف و برتری موقعیت مکانی داشتند، با سلاح های خود به آنها حمله کردند و تنها تعداد کمی از این زائران بیت الله الحرام جان سالم به در بردند و بیش از ۲۹۰۰ نفر از حجاج یمنی جان خود را از دست دادند.
دلیل این اقدام وحشیانه ارتش عربستان این بود که حجاج یمنی را کافر می دانستند و ریختن خون آنها را مباح می شمردند و حتی برخی از آنها به خاطر این جنایت به هم تبریک می گفتند و مدعی بودند که کشتن هر کدام از این حجاج باعث می شوند که آنها برای خود قصری در بهشت بسازند. نظامیان سعودی پس از کشتار بی رحمانه این زائران بی دفاع بیت الله الحرام اموال آنها را هم به غارت بردند.
آل سعود تلاش کرد که با کمک برخی قلم به دستان مزدور خود این جنایت را توجیه کرده و مدعی شوند که نظامیان ارتش این کشور گمان کرده اند که این گروه از حجاج، گروهی از عناصر مسلح اهل منطقه حجاز هستند و از همین رو، با آنها درگیر شده اند.
دولت دست نشانده یمن در آن زمان عذرخواهی آل سعود را پذیرفت و در قبال دریافت مبلغی پول با ریاض مصالحه کرد که این مساله خشم بسیاری از علما و فرهیختگان یمنی را بر انگیخت و دکتر محمد عوض خطیب نیز در کتاب خود با عنوان «صفحاتی از تاریخ معاصر شبه جزیره عرب» به آن اشاره کرده است.