این تیم کی‌روش نیست

به گزارش پایگاه 598 به نقل از بانک ورزش، این یک انتقام نرم و هدفدار است از آنچه پنج‌شنبه شب گذشته در قالب بازی تیم ملی کشورمان مقابل تیم ملی قطر رقم خورد. به دلیل نزدیکی بازی با قطر بسیاری از ناگفته‌ها در دل می‌ماند اما به بخشی از ماجراهای این بازی پرحاشیه باید اشاره داشت تا تیم ملی ایران در بازی‌های آینده هم به لحاظ فنی و هم به لحاظ رفتاری همان شود که همگان انتظارش را دارند؛ تیمی باوقار و در عین حال دارای کیفیت فنی مطلوب...

تحلیل ما از بازی پنج‌شنبه با قطر نه از سر شتاب و بی‌منطقی است و نه احساس و فوتبال‌زدگی. تیم ملی فوتبال ایران برنده بازی با قطر بود اما نه به لحاظ فنی دارای ویژگی‌های یک تیم هماهنگ و با ظرفیت‌های تکنیکی و تاکتیکی بود و نه از لحاظ اخلاقی و رفتاری. تیم ملی شبهه‌ناک‌ترین 3 امتیاز تاریخ حیات خود را به دست آورده و گناه بزرگی است که در باد این پیروزی بخوابیم و نقص‌های بسیاری را که در بخش‌های فنی و اخلاقی جلوه کرد نادیده بگیریم. معتقدیم که تیم ملی برای رسیدن به یک هارمونی مشخص نیازمند تحلیل‌های محکم و فاقد‌جهت‌گیری است، به همین دلیل چنان به این بازی می‌نگریم که هست.

در تایید شکست فنی تیم ملی مقابل قطر همین اندازه کافی است به انتخاب رضا قوچان‌نژاد که دقایق کوتاهی در پایان بازی به میدان آمد و به مدد تک گلی که وارد دروازه حریف کرد و به‌عنوان مرد برتر این میدان برگزیده شد اشاره کنیم وگرنه چنانچه بازی با همان نتیجه تساوی به پایان می‌رسید یکی از قطری‌ها این عنوان را مقابل چشم 100 هزار تماشاگر ایرانی می‌ربود.

  شاید قضاوت نامتعادل و عجولانه داور سریلانکایی را بتوان در تشویش ذهنی بازیکنان تیم ملی ایران و کادر فنی‌اش اندکی سهیم دانست اما آیا به راستی این دلیل محکمه پسندی است که کارلوس کی‌روش در تمام طول بازی مدام کنار زمین اعتراض کند، به سمت داور برود، بطری زمین بکوبد و با سیمایی برافروخته هم خودش را عصبی کند و هم بهانه دست نیمکت‌نشین‌ها و بازیکنان جوان داخل میدان دهد و هم تماشاگرانی که روی سکوهای ورزشگاه آزادی نشسته‌اند؟ کی‌روش در سن و سالی نیست که دلیل این همه عصبیت و پرخاشگری را ناشی از جوانی‌اش بدانیم. این سن و سال در ظاهر باید سن و سال پختگی باشد اما او چنان رفتار می‌کند که گویی تازه‌ وارد دایره مربیگری شده است. رفتار کی‌روش آنجا بیشتر ما را شرمنده می‌کند که می‌بینیم سرمربی اروگوئه‌ای تیم ملی قطر با وجود اینکه در دقایقی از بازی اتفاقات عمیقا به ضرر او و تیمش بود، با سیمایی گشاده و در اوج ادب و متانت سمت سرمربی تیم ملی ایران می‌رود، دست می‌دهد و اعتراضش را در اوج آرامش بیان می‌کند.

همین رفتارهای کی‌روش است که جواد نکونام را در اولین تجربه مربیگری‌اش در تیم ملی آزاد می‌گذارد تا هر کار خارج عرف و دور از ادبی که به نظرش می‌رسد آن هم به بهانه و توجیه وطن پرستی و عرق به کشور کنار زمین انجام دهد. اگر کی‌روش متانت داشت هیچ‌گاه مترجمش پا را فراتر از دایره اختیارش نمی‌گذاشت و به سمت داور نمی‌رفت و اعتراض نمی‌کرد. آیا این رفتارها نشان دهنده هرج و مرج و سست بودن پایه‌های اخلاقی تیم ملی نیست؟ آیا دخالت مترجم کی‌روش و رفتار خودسرانه‌اش را نباید ناشی از مناسبات نادرست در تیم ملی دانست؟ کی‌روش که چنین می‌کند باید هم سردار آزمون در حالی که غائله رو به پایان است از آن سوی زمین سراسیمه بدود و با مشت به بازیکن قطری بکوبد و دوباره آتش بیار آن معرکه شود. کجای قانون نانوشته مربیگری چنین گفته شده و چنین نوشته‌اند؟

آقای کی‌روش! شکست فقط آن اعدادی نیست که در مقابل نام تیم‌ها قرار می‌دهند. می‌توان برد اما در واقع بازنده بود و تسلیم و شکست خورده میدان یک مبارزه کاملا ورزشی را ترک کرد. ما تیم ملی کشورمان را تاکنون اینچنین در بازی‌های ملی از هویت و شخصیت همیشگی خود دور ندیده بودیم و باید اعتراف کنیم که فوتبال ایران با چنین روش‌هایی در شکل بازی و رفتاری خود هرگز ره به جایی نخواهد برد و نتیجه به دست آمده مقابل قطر را باید حاصل اتفاقات دانست و تکرارش را محال مگر آنکه تحول و دگردیسی فنی و اخلاقی را در همه سطوح تیم ملی در بازی‌های آتی مشاهده کنیم. چیزی به بازی با چین نمانده و کارلوس کی‌روش در همین ایام کوتاه باید ابتدا از خودش شروع کند.

از او به‌عنوان مردی پرآوازه در دنیای مربیگری فوتبال انتظار نداریم که کنار زمین اینچنین برافروخته باشد یا در حالی که با دست‌هایش علامت‌هایی را به داور و مربی و بازیکن حریف نشان دهد ببینیم. رفتاری که نه از دیدگاه ما ایرانی‌ها اخلاقی است و نه همسو با موازین دینی.

انتظار هم نداریم که کی‌روش با آن پیشینه پرحاشیه‌اش در فوتبال ایران معلم اخلاق خوبی باشد اما از او انتظار داریم لااقل خویشتنداری کند و چند صباحی که روی نیمکت تیم ملی ایران می‌نشیند لااقل از بازیکنانش شخصیت‌هایی نسازد که سال‌های سال وقتی از سوی همین بازیکنان تیم‌های حاشیه خلیج فارس سر می‌زد، منتقدش بودیم. ما تیمی می‌خواهیم مودب و در بخش فنی هماهنگ و از خود گذشته.