
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
به گزارش پایگاه 598،
فارس در گزارشی نوشت: در بیست و نهمین نمایشگاه بینالمللی کتاب، کتابی
با عنوان «آموزش نماز و گزیدههای اخلاقی و معرفتی» با 88 صفحه خودنمایی
میکرد، کتابی که نام آن مزین به مفهومیترین و بنیادیترین مسأله دین یعنی
«نماز» است، اما نکته جالب توجه اینکه، کتاب وسیلهای برای تبلیغ ناشرمؤلف
آن شده است.
کافی است نیمنگاهی به کتاب داشت تا این مفهوم به ذهن متبادر شود که نویسنده بیشتر به دنبال تبلیغ خویشتن بوده است تا نماز!
در ادامه به برخی اشکالات این کتاب اشاره میشود:
*تبلیغات نویسنده در کتاب
-صفحه دوم این کتاب به تصویر عکس نویسنده و معرفی کامل زندگینامه وی مربوط میشود.
-صفحه 34 و 36 دوباره شاعد تصویر عکس نویسنده هستیم.
-صفحه 87 چاپ تصاویر نویسنده با دوبنده کشتی
-صفحه آخر تبلیغ دارالایتام متعلق به نویسنده همراه با تصاویر وی.
*نکات محتوایی
-در این کتاب بارها شمایل ائمه و اولادشان به تصویر کشیده شده، در صورتی که مراجع عظام تقلید و رهبر انقلاب همواره بر عدم ترویج شمایل ائمه تأکید داشتند که در صفحات 68، 70، 72 و 81 این کتاب قابل مشاهده است.
-در صفحه 54 این کتاب چاپ تصاویر وضو گرفتن یک دختر و پسر مشاهده میشود که دختر در تصویر سمت راست بالای صفحه، صورتش را با دست چپ میشوید! همچنین مسح سر نیز با دست چپ آموزش داده میشود!
*موضوعی دیگر...
سؤالی که مطرح میشود این است که آیا هر شخصی میتواند درباره نماز دست به قلم شود و مبانی آن را تعلیم دهد؟ آیا این کار تخصصی نیست و عالمان و فضلای ما مسئول آن نیستند؟
به نظر میرسد کتاب عضو شورای شهر بیشتر به ملغمهای میمانند که هدفش تنها معرفی نویسنده است، زیرا ارکان و اصول کتابنویسی در آن رعایت نشده و شاید بتوان گفت یک تریبون شخصی است با استفاده ابرازی از دین.