تردیدی نیست که مهم ترین و ارزنده ترین نعمت ها آن است که مایه رستگاری به شناختن معارف ربانی و علوم سودمند و رسیدن به درجات والا و نعمت های جاودانه اخروی شود.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از افکارنیوز، تردیدی نیست که مهم ترین و ارزنده ترین نعمت ها آن است که مایه
رستگاری به شناختن معارف ربانی و علوم سودمند و رسیدن به درجات والا و نعمت
های جاودانه اخروی می شود و این نعمت، همان امام است که به واسطه او
خداوند شناخته می شود و عبادت می گردد و بندگان به سبب او به آنچه بخواهند
از مقامات عالیه و عنایات خاصه نایل می آیند.
بنابراین؛
الف) وجود آن حضرت (عج) نعمت است
ب) شکر نعمت واجب است
ج) شکر نعمت باعث فزونی آن می شود
لذا حضرت موسی بن جعفر علیه السلام در باره آیه «وَ أَسْبَغَ عَلَیْکُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَةً؛ و خداوند نعمت های ظاهر و باطن خویش را بر شما عنایت کرد» فرمود: «النِّعْمَةُ الظَّاهِرَةُ الْإِمَامُ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنَةُ الْإِمَامُ الغایب؛ نعمت ظاهر امام ظاهر و نعمت باطن امام غایب است.»
گذشته از این که عقل سلیم به وجوب شکر نعمت حکم می کند آیاتی از قرآن نیز بر این معنا دلالت دارند از جمله آیه مبارکه « فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَاشْکُرُوا لِی وَلَا تَکْفُرُونِ ؛ پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و برای من شکر گزارید و (نعمت های مرا) کفران نکنید» و همچنین آیه « وَاشْکُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ إِن کُنتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ؛ شکر خدای را به جای آورید اگر او را عبادت می کنید » و آیات بسیار دیگر... .
علاوه بر آیه شریفه «لئن شکرتم لازیدنکم» روایات بسیاری بر این معنا دلالت می کند از جمله این که از امام صادق علیه السلام آمده که فرمودند: «در تورات نوشته شده: هر که تو را نعمتی داد سپاسگزاری کن و به هر که تو را سپاس گفت انعام نمای که اگر نعمت ها شکرگزاری شوند از بین نمی روند و اگر ناسپاسی کردند پایدار نمانند شکر مایه فزونی نعمت ها و ایمنی از دگرگونی ها است.
وجود مولای ما حضرت حجت علیه السلام از مهم ترین نعمت های الهی بر ماست و معرفت داشتن ما نسبت به این نعمت، خود نعمت بزرگی است بلکه نعمتی است که هیچ نعمتی با آن مقایسه نمی شود. زیرا جزء تکمیل کننده ایمان و علت تامه آن است.
تمام نعمت های ظاهری و باطنی از شاخه های این نعمت بزرگ - یعنی وجود امام - است پس بر ما واجب است که بیشترین کوشش و اهتمام را در ادای شکر این نعمت به کار بندیم تا به نعمت های بزرگ دیگر نیز نایل شویم. زیرا خداوند وعده داده که هر کس شکر نعمت به جای آورد نعمتش افزون کند و وعده الهی تخلف ناپذیر است.
البته ادا کردن تمام حقوق این نعمت بزرگ الهی برای ما مقدور نیست ولی آنچه از دست ما ساخته است باید انجام دهیم که به چند امر حاصل می شود؛
1- شناخت قلبی و معرفت این نعمت والای الهی
2- بیان کردن فضایل و نشر دلایل آن بزرگوار
3- صدقه دادن برای سلامتی وجود آن حضرت
4- روی آوردن به سوی او با انجام دادن کارهایی که مورد پسند و مایه نزدیک شدن به درگاهش باشد
5- در خواست معرفت او از خداوند تا از اهل شکر و اقبال به سوی او گردیم
6- اهتمام به دعاهای خالصانه برای تعجیل فرج آن حضرت و برچیده شدن پرده ابتلای غیبت
پیامبر صل الله علیه وآله فرمودند: «هر کس به شما نیکی کرد به او پاداش دهید، اگر پاداشی نداشتید در حق او دعا کنید تا از خود یدانید که نیکی او را پاداش داده اید.» و از امام سجاد علیه السلام در رساله حقوق آمده است که فرمودند: «و اما حق کی که درباره ات نیکی نماید آن است که او را سپاس گویی و کار نیکش را بزگو نمایی و جایگاهش را والا شماری و با اخلاص بین خود و خدایت در حقش دعا کنی، پس اگر این کار را کردی شکر او را در سر و علن به جای آورده ای و اگر روزی توانستی پاداشش را بده.»
بنابراین؛
الف) وجود آن حضرت (عج) نعمت است
ب) شکر نعمت واجب است
ج) شکر نعمت باعث فزونی آن می شود
لذا حضرت موسی بن جعفر علیه السلام در باره آیه «وَ أَسْبَغَ عَلَیْکُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَةً؛ و خداوند نعمت های ظاهر و باطن خویش را بر شما عنایت کرد» فرمود: «النِّعْمَةُ الظَّاهِرَةُ الْإِمَامُ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنَةُ الْإِمَامُ الغایب؛ نعمت ظاهر امام ظاهر و نعمت باطن امام غایب است.»
گذشته از این که عقل سلیم به وجوب شکر نعمت حکم می کند آیاتی از قرآن نیز بر این معنا دلالت دارند از جمله آیه مبارکه « فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَاشْکُرُوا لِی وَلَا تَکْفُرُونِ ؛ پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و برای من شکر گزارید و (نعمت های مرا) کفران نکنید» و همچنین آیه « وَاشْکُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ إِن کُنتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ؛ شکر خدای را به جای آورید اگر او را عبادت می کنید » و آیات بسیار دیگر... .
علاوه بر آیه شریفه «لئن شکرتم لازیدنکم» روایات بسیاری بر این معنا دلالت می کند از جمله این که از امام صادق علیه السلام آمده که فرمودند: «در تورات نوشته شده: هر که تو را نعمتی داد سپاسگزاری کن و به هر که تو را سپاس گفت انعام نمای که اگر نعمت ها شکرگزاری شوند از بین نمی روند و اگر ناسپاسی کردند پایدار نمانند شکر مایه فزونی نعمت ها و ایمنی از دگرگونی ها است.
وجود مولای ما حضرت حجت علیه السلام از مهم ترین نعمت های الهی بر ماست و معرفت داشتن ما نسبت به این نعمت، خود نعمت بزرگی است بلکه نعمتی است که هیچ نعمتی با آن مقایسه نمی شود. زیرا جزء تکمیل کننده ایمان و علت تامه آن است.
تمام نعمت های ظاهری و باطنی از شاخه های این نعمت بزرگ - یعنی وجود امام - است پس بر ما واجب است که بیشترین کوشش و اهتمام را در ادای شکر این نعمت به کار بندیم تا به نعمت های بزرگ دیگر نیز نایل شویم. زیرا خداوند وعده داده که هر کس شکر نعمت به جای آورد نعمتش افزون کند و وعده الهی تخلف ناپذیر است.
البته ادا کردن تمام حقوق این نعمت بزرگ الهی برای ما مقدور نیست ولی آنچه از دست ما ساخته است باید انجام دهیم که به چند امر حاصل می شود؛
1- شناخت قلبی و معرفت این نعمت والای الهی
2- بیان کردن فضایل و نشر دلایل آن بزرگوار
3- صدقه دادن برای سلامتی وجود آن حضرت
4- روی آوردن به سوی او با انجام دادن کارهایی که مورد پسند و مایه نزدیک شدن به درگاهش باشد
5- در خواست معرفت او از خداوند تا از اهل شکر و اقبال به سوی او گردیم
6- اهتمام به دعاهای خالصانه برای تعجیل فرج آن حضرت و برچیده شدن پرده ابتلای غیبت
پیامبر صل الله علیه وآله فرمودند: «هر کس به شما نیکی کرد به او پاداش دهید، اگر پاداشی نداشتید در حق او دعا کنید تا از خود یدانید که نیکی او را پاداش داده اید.» و از امام سجاد علیه السلام در رساله حقوق آمده است که فرمودند: «و اما حق کی که درباره ات نیکی نماید آن است که او را سپاس گویی و کار نیکش را بزگو نمایی و جایگاهش را والا شماری و با اخلاص بین خود و خدایت در حقش دعا کنی، پس اگر این کار را کردی شکر او را در سر و علن به جای آورده ای و اگر روزی توانستی پاداشش را بده.»
اخبار ویژه
قربانی کردن قانون به نفع فرد!
شایعه دیدار ایلان ماسک با سفیر ایران:
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
