اين روزها كه اعدام هاي متنوع داعشي مو را به تن راست مي كند، اعدام هاي وحشيانۀ غربي ها و به ويژه فرانسوي ها، از خاطر رسانه ها رفته است، اما از خاطر تاريخ نخواهد رفت.
به گزارش پایگاه 598، يكي از قهرمانان ملي كه تاريخ، نام او را از ياد نخواهد برد، "يمينه
الشايب"، معروف به "زليخا عدي" است. اين زن، در سال 1911 در شهر ساحلي
شرشال در غرب الجزاير به دنيا آمد. خانواده او به سبب مبارزه با اشغالگران
فرانسه، شهرت داشت.
فضاي مبارزۀ حاكم بر خانواده، او را به سمت فعاليت انقلابي سوق داد، به طوري كه وي در عنفوان جواني به راه اندازي گروهك هاي پشتيباني لجستيك از ارتش آزاديبخش ملي الجزاير روي آورد و به جمع آوري كمك هاي مالي و فراهم كردن دارو و مواد غذايي براي ارتش آزاديبخش ملي پرداخت، تا اين كه توجه اشغالگران به او جلب شد و فرانسوي ها، مدت ها تمام تلاش خود را به كار گرفتند تا بتوانند او را دستگير كنند.
با شهادت "ابوالقاسم العليوي" فرماندۀ ارتش آزاديبخش ملي الجزاير، زليخا عدي جانشين او شد و با تمام تيزهوشي و ذكاوتي كه داشت، سرانجام نيروهاي اشغالگر الجزاير پس از تلاش مذبوحانه و عمليات گستردۀ جست وجو در كوه هاي اطراف شهر شرشال، او را يافته و بازداشت كردند.
فرانسوي ها بعد از دستگيري زليخا، از او در حالت نشسته و با دستِ بسته به خودروي ارتش فرانسه عكس گرفتند، آن گاه با همين وضع و با همان خودرو وي را در خيابان هاي الجزاير بر زمين كشيدند تا درس عبرتي براي كساني باشد كه در برابر اشغالگران مقاومت مي كنند.
اما وحشي گري فرانسوي ها به همين جا ختم نشد، آنان تصميم گرفتند او را به فجيع ترين شكل ممكن اعدام كنند. به همين سبب ابتدا شوهر و پسرش را اعدام كردند و با گيوتين سرشان را از بدن جدا كردند، آن گاه در 25 اكتبر سال 1957، زليخا را سوار بالگرد كرده، از آسمان به زمين انداختند، تا نام خود را در فهرست وحشي ترين اعدام كنندگان تاريخ ثبت كنند.
فضاي مبارزۀ حاكم بر خانواده، او را به سمت فعاليت انقلابي سوق داد، به طوري كه وي در عنفوان جواني به راه اندازي گروهك هاي پشتيباني لجستيك از ارتش آزاديبخش ملي الجزاير روي آورد و به جمع آوري كمك هاي مالي و فراهم كردن دارو و مواد غذايي براي ارتش آزاديبخش ملي پرداخت، تا اين كه توجه اشغالگران به او جلب شد و فرانسوي ها، مدت ها تمام تلاش خود را به كار گرفتند تا بتوانند او را دستگير كنند.
با شهادت "ابوالقاسم العليوي" فرماندۀ ارتش آزاديبخش ملي الجزاير، زليخا عدي جانشين او شد و با تمام تيزهوشي و ذكاوتي كه داشت، سرانجام نيروهاي اشغالگر الجزاير پس از تلاش مذبوحانه و عمليات گستردۀ جست وجو در كوه هاي اطراف شهر شرشال، او را يافته و بازداشت كردند.
فرانسوي ها بعد از دستگيري زليخا، از او در حالت نشسته و با دستِ بسته به خودروي ارتش فرانسه عكس گرفتند، آن گاه با همين وضع و با همان خودرو وي را در خيابان هاي الجزاير بر زمين كشيدند تا درس عبرتي براي كساني باشد كه در برابر اشغالگران مقاومت مي كنند.
اما وحشي گري فرانسوي ها به همين جا ختم نشد، آنان تصميم گرفتند او را به فجيع ترين شكل ممكن اعدام كنند. به همين سبب ابتدا شوهر و پسرش را اعدام كردند و با گيوتين سرشان را از بدن جدا كردند، آن گاه در 25 اكتبر سال 1957، زليخا را سوار بالگرد كرده، از آسمان به زمين انداختند، تا نام خود را در فهرست وحشي ترين اعدام كنندگان تاريخ ثبت كنند.
آخرين عكس از زليخا عدي فرمانده ارتش آزاديبخش الجزاير
تا مدت ها پس از اعدام زليخا، از پيكر او اثري يافت نشد و سرنوشتِ پيكر اين
قهرمان ملي، به مدت 27 سال براي همگان معما ماند، تا اين كه يك پيرمرد
الجزايري، در سال 1984، اين معما را حل كرد. وي فاش كرد كه در سال 1957،
جسد متلاشي شدۀ زني را يافت و دفن كرد. مردمِ كنجكاو دور او جمع شده و از
او خواستند مكان آن قبر را به آن ها نشان دهد. سرانجام پس از نبش قبر،
بقاياي استخوان هاي فرماندۀ ارتش آزاديبخش الجزاير را يافتند. استخوان هاي
به جا مانده، در همان لباسي بود كه زليخا عدي، در روز اعدام به تن داشت.
با حل شدن معماي پيكرِ زليخا عدي، نام وي براي هميشه در اذهان مردم الجزاير
باقي ماند و تاريخ، او را در شمار زنان بزرگ و اسطوره هاي مقاومت در برابر
اشغالگران، به خاطر سپرد.
اخبار ویژه
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
